„ჩემმა შვილმა დამირეკა და მითხრა, ემიგრაციიდან დავბრუნებულიყავი და მისი შვილებისთვის მიმეხედა, თავად კი ინტერნეტით გაცნობილ კაცთან უნდა წასვლა... არ ვიცი, რა ვქნა...“ - Marao

საზღვარგარეთ სამუშაოს ძებნა ჩვენს დროში ნორმალური მოვლენაა. ხალხი ტოვებს სამშობლოს უკეთესი ცხოვრების საძიებლად. ვიღაც მიდის ცოტა ხნით, ვიღაც აღმოჩნდება უცხო ქვეყანაში და იქ სამუდამოდ რჩება. ზოგჯერ ეს საკითხი ოჯახში უთანხმოების მიზეზი ხდება და სწორედ ასეა ჩვენი სტატიის გმირისთვისაც, რომელიც უკვე 20 წელია, იტალიაშია, მისი ქალიშვილი კი სთხოვს, სახლში დაბრუნდეს.

„მე და ჩემი ქმარი მრავალი წლის განმავლობაში ვცხოვრობდით სრულყოფილ ჰარმონიაში. ჩვენ ერთად გავზარდეთ სამი ლამაზი ბავშვი, დავდექით ფეხზე. როდესაც ჩვენმა უმცროსმა ქალიშვილმა ნატალიამ სკოლა დაამთავრა და უფროსები, მაშა და კონსტანტინე, უკვე სწავლობდნენ უნივერსიტეტში, ჩემმა ქმარმა მიმატოვა. ის ათი წლით უმცროს ქალთან წავიდა საცხოვრებლად. მაშინ მე მხოლოდ 45 წლის ვიყავი.

ჩემი ცხოვრება მკვეთრად შეიცვალა. არც მინდოდა მეფიქრა ახალი კაცის ძებნაზე. მივხვდი, რომ ფული მჭირდებოდა ბავშვების დასახმარებლად. ამიტომ, მე გადავწყვიტე სამუშაოს პოვნა საზღვარგარეთ. გამიმართლა, რომ ვიპოვე ღირსეული სამუშაო იტალიაში. ჩემი საექთნო უნარები და სამედიცინო განათლება ძალიან გამომადგა. გადავედი მილანში ქალთან, სახელად ესთერთან. იმ დროს ის 80 წლის იყო, მარტო ცხოვრობდა და მუდმივი მოვლა სჭირდებოდა. მე მისთვის ყველაფერს ვაკეთებდი და ჩვენ ერთად შევძელით, რომ მან კიდევ 15 წელი იცოცხლა. ის ჩემი მადლიერი იყო და, რადგან ნათესავები არ ჰყავდა, არაერთხელ მითხრა, რომ მთელ ქონებას მე მიტოვებდა. სიმართლე გითხრათ, მე მის სიტყვებს სერიოზულად არ ვეკიდებოდი, თუმცა ახლა მილანში სამოთახიანი ბინა მაქვს.

ჩემი უფროსი ვაჟი საცხოვრებლად ევროპაში წავიდა. ის ძალიან წარმატებული IT სპეციალისტია და მუშაობა სწორედ იქ დაიწყო. მაშა ბიზნესმენზე დაქორწინდა, ბედნიერი და უზრუნველი ოჯახი აქვს. ნატას ცხოვრება კი არ წავიდა კარგად. მან იქორწინა, ტყუპი შეეძინა, თუმცა მისი ქმარი გასულ წელს კორონავირუსით გარდაიცვალა.

ცოტა ხნის წინ ჩემმა ქალიშვილმა დარეკა და მითხრა, რომ სახლში დავბრუნებულივი. მითხრა, რომ მე სულ ვმუშაობ და დროა, დავისვენო. მისი ზარის ნამდვილი მიზეზი კი მოგვიანებით გავარკვიე, როცა უფროს ქალიშვილს ვესაუბრე. აღმოჩნდა, რომ ნატალიას სურს, ბავშვები ჩემთან დატოვოს, თვითონ კი პოლონეთში ინტერნეტით გაცნობილ კაცთან წავიდეს. ის კაცი მზადაა, დაქორწინდეს ნატაზე, მაგრამ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ბავშვებს სადმე სხვაგან დატოვებს. არ ვიცი, რა უნდა ვქნა. ერთი მხრივ, მინდა დავეხმარო ჩემს შვილს, მაგრამ არ ვარ მზად სამშობლოში დასაბრუნებლად. ნატალიას შევთავაზე, ბავშვებთან ერთად აქ, მილანში ჩამოსულიყო, ბინა დიდია და ყველა დავეტევით, მაგრამ მას სულ სხვა რამ სურს. როგორ უნდა მოვიქცე?