ასული საუკუნის 80-იან წლებში ცნობილმა რეჟისორმა გიორგი შენგელაიამ თავისი ახალი ფილმისთვის, რომელსაც ტყის ძმებზე იღებდა, მთავარ როლებზე სახელოვანი სპორტსმენები ომარ ფხაკაძე და ლევან თედიაშვილი შეარჩია.
გოგია კენკიშვილი - ლევან თედიაშვილი უნდა ყოფილიყო, ხარება ჯიბუტი - ომარ ფხაკაძე. ჩემპიონებმა კინოსგან და შემოთავაზებისგან თავიდან თავი შორს დაიჭირეს.
"1987 წელს გიორგი შენგელაიამ დასაყოლიებლად ლევან თედიაშვილს კაკაბეთში ჩააკითხა - 6.000 მანეთს მოგცემ ჰონორარსო. იმ დროისთვის ურიგო თანხა არ იყო. ბატონი ლევანი მაშინ ამ სოფლის კოლმეურნეობის თავმჯდომარე გახლდათ. სეიფიდან 8.000 მანეთი გამოუღია და გიორგი შენგელაიასთვის უთქვამს - აი, ბატონო, მე უფრო მეტს მოგცემთ, ოღონდ თავი დამანებეთო...
არც ომარ ფხაკაძეც იყო თანახმა ფილმში მონაწილეობაზე, მაგრამ საქმეში ცეკა-ს პირველი მდივანი ჯუმბერ პატიაშვილი ჩარეულა... მოგვიანებით გიორგი შენგელაიამ თქვა, ნამდვილი ვაჟკაცები მჭირდებოდა, მსახიობები კი ასეთები ვერ იქნებოდნენო,“ - ეს გაზეთ „ლელოს“ ერთ-ერთი სტატიის ამონარიდია.
ჩემპიონებმა კინოს თავი წარმატებით გაართვეს და რეჟისორის არჩევანიც გამართლდა.
ბაია ფხაკაძე, ომარ ფხაკაძის შვილი:
- სპორტსმენების შვილი ვარ - დედაც ალექსანდრა (დონა) ჯანუყაშვილი ტანმოვარჯიშე იყო და საბჭოთა კავშირის ჩემპიონი. მამაჩემთან ცოტა დაიჩაგრა, რადგან ის 10 გზის საბჭოთა კავშირის ჩემპიონი გახლდათ. მსოფლიო ჩემპიონატზე სამი მედალი აქვს აღებული - პირველი, მეორე, მესამე.
საერთოდ, მამაზე საუბარი, მისი შეფასება ჩემგან უხერხულია, მაგრამ როგორც ამბობენ, მართლა ტალანტი იყო. სპორტული საზოგადოება აღნიშნავს, რომელ სახეობასაც არ უნდა გაჰყოლოდა, ისეთივე წარმატებული იქნებოდა, მაგრამ ველოსიპედი არჩია. წარმოშობით ქუთაისიდან იყო. ყოჩაღი ბიჭი კარლო შენგელიამ, შემდგომში მისმა მწვრთნელმა, შეამჩნია - ამისგან მაგარი სპორტსმენი დადგებაო და თბილისში დაიბარა. 2 თვეში, 16 წლის ასაკში საქართველოს ჩემპიონი გახდა, 21 წლისა კი, მსოფლიო ჩემპიონი.
- ცხოვრებაშიც ასეთი მებრძოლი ხასიათი ჰქონდა, დიდი სპორტული ჟინი ყოველდღიურობაშიც ვლინდებოდა?
- რეჟისორმა გიორგი შენგელაიამაც ფილმში „ხარება და გოგია“ იმის მიხედვით შეარჩია, რომ მისი ხასიათი ხარებას ტიპაჟს შეესაბამებოდა. მართლაც, ფილმს რომ ვუყურებ, იქ არაფერს თამაშობს და თვითონაც ასეთი იყო. ცხოვრებაშიც არასდროს, არცერთ სიტუაციაში არ უთამაშია. ვაჟკაცური გახლდათ, საკმაოდ ფიცხიც, მაგრამ სამართლიანად. იყო თბილი, იუმორიც, როგორც ქუთაისელს ჰქონდა. ვინც იცნობდა, მათგან დღემდე ვისმენ ფრაზებს, რომ მამა ნამდვილი ქართველი ვაჟკაცი იყო.