"ჩემი მეუღლე ძალიან დაკავებულია, ევროპული ოჯახი გვაქვს, ერთმანეთს ჩარჩოებს არ ვუწესებთ და მეგობრული, თავისუფალი ურთიერთობა გვაქვს" - ეკა ჩხეიძე მეუღლის, ოჯახისა და ცხოვრების წესის შესახებ - Marao

უკვე წლებია, რაც მსახიობი ეკა ჩხეიძე ქართულ სცენას ამშვენებს. მას ნამდვილად აქვს ცნობილი ბებიის - მედეა ჩახავას განუმეორებელი ხიბლი და მამის - თემურ ჩხეიძის ელეგანტურობა...

- ალბათ, მკითხავთ, მინდოდა თუ არა ბავშვობაში მსახიობობა და მეც გიპასუხებთ - არა! ბავშვობაში ექიმობაზე ვოცნებობდი, მაგრამ ეს სურვილი ვერ ავისრულე. ხელი იმან შემიშალა, რომ ქიმია-ბიოლოგიის სწავლა არ მომწონდა. აი, ასე ვთქვი უარი ექიმობაზე. მერე თეატრალურში ჩავაბარე და მიხეილ თუმანიშვილის ჯგუფში მოვხვდი - სწორედ ამან განაპირობა, რომ საბოლოოდ სცენა და მსახიობის კარიერა ავირჩიე.

ეკა ჩხეიძე და მისი მეუღლე ათწლიანი განშორების შემდეგ შერიგდნენ: "დღეს ჩემი ქმარი და მე ერთად ვართ... ოჯახის იდეას ვეჭიდები, ერთად ხშირად დავდივართ დასასვენებლად" 

- როგორი ბავშვი იყო პატარა ეკა ჩხეიძე - ცელქი და მოუსვენარი თუ პირიქით, მშვიდი და დამჯერი?

- ძალიან მოუსვენარი ბავშვი ვიყავი, სახლში შემოსვლა არ მინდოდა და ხან ხიდან გადმოვვარდი, ხან მოტოციკლის ტარებისას დავილეწე... სულ ვცელქობდი, ბიჭებთან ერთად ბურთს ვთამაშობდი და ჩემი საქციელით გოგოს საერთოდ არ ვგავდი. ხომ წარმოგიდგენიათ, რას განიცდიდა დედაჩემი, რომელიც 7 წლიდან მარტო მზრდიდა? მამა ჩემს აღზრდაში არ ერეოდა და ჩემს ცელქობასაც ვერ ხედავდა. არ იფიქროთ, რომ რაღაცას სერიოზულს ვაშავებდი, მაგრამ ძალიან ხულიგანი ბავშვი კი ვიყავი. (იცინის)

- ახლა რაში ვლინდება თქვენი მოუსვენარი ხასიათი?

- იცით, ახლაც სიამოვნებით ვიხულიგნებდი, მაგრამ მერიდება: უკვე დედა ვარ და პატარა ბავშვივით ხომ ვერ მოვიქცევი? იცით, რაში ვლინდება ჩემი ხასიათის ეს თვისება? - ძალიან მიყვარს მანქანები და სწრაფი ტარება. საჭესთან ჯდომა ჩემი სტიქიაა და საშინლად არ მომწონს, როცა მძღოლი სხვაა და მე მის გვერდით ვზივარ. კარგი მძღოლი ვარ, მაგრამ სწრაფად ტარება იმდენად მიყვარს, რომ ამის გამო სულ ჯარიმას მიწერენ. ხშირად ვხუმრობ, ბიუჯეტს მარტო მე ვეყოფი ჩემი ჯარიმებით-მეთქი.

"შევედი სანახავად და რომ დავინახე, მივხვდი, რომ ვეღარ გადარჩებოდა... მივხვდი, ბოლოჯერ ვხედავდი. ახლაც ვნანობ, არ უნდა მენახა" - ეკა ჩხეიძე მამის, თემურ ჩხეიძის შესახებ 

- როგორ გახსენდებათ პირველი სპექტაკლი, რომელიც თქვენს ცხოვრებაში ყველაზე შთამბეჭდავი იყო და რომლის დროსაც მიხვდით, რომ მსახიობობა თქვენი ბედისწერა იყო?

- პირველი, ყველაზე ემოციური როლი მიხეილ თუმანიშვილის მიერ დადგმულ "ზაფხულის ღამის სიზმარში" შევასრულე. ეს საოცარი სპექტაკლი თუმანიშვილმა კინომსახიობთა თეატრში დადგა და სწორედ მაშინ მივხვდი, რა დიდი სიამოვნებაა კარგ რეჟისორთან და კარგ პარტნიორებთან ერთად, კარგ პიესაზე მუშაობა. ალბათ, ეს იყო გადამწყვეტი სპექტაკლი, როდესაც მივხვდი, რომ სცენაზე დგომა ჩემი ნამდვილი მოწოდება იყო. ის, რომ მიხეილ თუმანიშვილის სტუდენტი გახლდით და მასთან მუშაობის ბედნიერება მქონდა, ჩემთვის გადამწყვეტი ფაქტორი აღმოჩნდა. ახლა უკვე ვიცი, რომ ჩემგან ექიმი არ გამოვა და სხვა რა გზა მაქვს? - თეატრში უნდა დავრჩე და სცენის მტვერი ვისუნთქო.

„რამდენიმე წლის წინ მითხრა, ჩემი წასვლის დღე რომ დადგება, ჩემ გვერდით იყავიო; ვერ ვიყავი...“ - მაკა მახარაძე თემურ ჩხეიძის შესახებ 

- თქვენთვის თეატრში მუშაობა უფრო მიმზიდველი და საინტერესოა თუ კინოში?

- ვფიქრობ, რომ ეს ორი სრულიად განსხვავებული მოვლენაა. კინო იმით არის კარგი, რომ ისტორიას რჩება, შემოსავალიც მეტი მოაქვს და უფრო პოპულარული ხდები, რადგან გაცილებით მეტი მაყურებელი გხედავს. როცა ეკრანებზე ჩანხარ, უფრო მეტი ადამიანი გცნობს. ეს ჩემს თავზეც გამოვცადე: არც კი ვიცი, რამდენი როლი მქონდა თეატრში ნათამაშები, მაგრამ პოპულარული "ჩემი ცოლის დაქალებით" გავხდი. ერთი სერიის შემდეგ ქუჩაში მაჩერებდნენ, მესალმებოდნენ და უკვე ყურადღების ცენტრში ვიყავი. ვერ გეტყვით, სერიალები უფრო მეტს უყვარს თუ მეტი ადამიანი უყურებს, მაგრამ ფაქტია, ცნობადობა სწორედ ამ გზით მოდის. თეატრი და კინო ორი სხვადასხვა სფეროა, სადაც მუშაობის სპეციფიკაც განსხვავებულია. თეატრში, მაყურებელთან ცოცხალი კონტაქტი სულ სხვაა და კამერების წინ თამაში - სულ სხვა.

წაიკითხეთ სრულად