"მე მივდივარ ამაყი და თავაწეული, რადგან დავტოვე ბევრი შექმნილი და წავიღე დიდი სიყვარული... ცხოვრება გრძელდება" - გიორგი კეკელიძის ემოციური სიტყვა და ცხოვრების მნიშვნელოვანი ეტაპის დასასრული - Marao

მწერალი გიორგი კეკელიძე სოციალურ ქსელში პოსტს წერს და ამბობს, რომ ეროვნულ ბიბლიოთეკაში მისი საქმიანობა დასრულდა.

გიორგი კეკელიძისა და ტაქსის მძღოლის ემოციური ამბავი: "გავცოცხლდი! როგორ ვამაყობ შენითო, სულ ცრემლები მომდის, კარგი ამბები რომ მესმისო... ვიჯექი, ასე გახარებული და დარცხვენილი და მეც ცრემლები მომდიოდა..." 

„დღეს ეროვნულ ბიბლიოთეკას დავემშვიდობე.

დავემშვიდობე შესანიშნავ თანამშრომლებს, რომლებთანაც დიდებული 11 წელი გავატარე.

იყო ბევრი ცრემლი და იყო ღიმილიც, რადგან:

ჩვენ შევძელით შეგვექმნა დიდი ისტორია ეროვნული ბიბლიოთეკის საგანმანათლებლო ბრენდად ქცევის

და ვუთხარი:

რომ მე მივდივარ ამაყი და თავაწეული, რადგან დავტოვე ბევრი შექმნილი და წავიღე დიდი სიყვარული.

რომ ისინიც უნდა დარჩნენ ამაყები და თავაწეულები, რადგან ეს ყველაფერი ერთად შევქმენით.

და ამ ქმნის პარალელურად

არ გვავიწყდებოდა ერთმანეთი,

რადგან ვიცოდით, რომ

ადამიანი არის მთავარი –

"არცერთი ნათქვამი სიტყვა - ,,მიყვარხარ" , რომელიც მომავალში იქცევა სიტყვად ,,მიყვარდი", არ არის ნამდვილი... მე ეგრე მჯერა და მგონი შენც, ჰოდა, ეს წერტილი არ არის" - რას წერს გიორგი კეკელიძე სოციალურ ქსელში? 

რომ წიგნს ქმნის ადამიანი,

რომ წიგნი იქმნება ადამიანებზე,

და წიგნს კითხულობს ადამიანი –

და რომ მთავარი არიან თვითონ,

ადამიანები – სხვადასხვა აზრისანი და ფიქრისანი

და რომ ადამიანი არის არჩევანი

და ხანდახან უარჩევნობაც

და რომ ცხოვრება გრძელდება

და რომ მათ აუცილებლად უნდა გააგრძელონ ამ საქმის კეთება უკვე ახალ მენეჯერთან ერთად

და რომ სულ ვიქნები მათი და ეროვნული ბიბლიოთეკის გულშემატკივარი.

"სარკიდან საშინლად გამხდარი, წარბებდაშვებული, წვერმიშვებული და ცხვირჩამოშვებული სახე მიყურებდა... ზუსტად ერთი წლის წინ, 20 სექტემბერს, წელიწადნახევრიანი გეენის შემდეგ, გავიღვიძე..." - გიორგი კეკელიძე 

P.S. ეს მარო მაყაშვილის ბაღია, რომელიც შვიდი წლის წინ დავაარსეთ, ეს კი ბიბი, რომელიც ერთი წლის შევიფარეთ. სულ ბოლოს მას ვუთხარი ნახვამდის", – წერს გიორგი კეკელიძე.