თამთა გოდუაძე საბერძნეთში ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული ვარსკვლავია. საქართველო წლების წინ დატოვა და მისი მუსიკალური მოგზაურობა უცხო ქვეყანაში გაგრძელდა. ბერძნული მედია წერს, რომ თამთას ცხოვრება გამორჩეულად საინტერესოა.
ახლახან ბერძნული მედიისთვის ჩაწერილ ვრცელ ინტერვიუში მომღერალმა ისაუბრა იმაზე, თუ როგორ გახდა ის, ვინც დღეს არის. თავის რთულ ყოველდღიურობაზე საქართველოში, 14 წლის ასაკში ქორწინებასა და არასრულწლოვან ასაკში შვილის გაჩენაზე. მიუხედავად იმისა, რომ ცხოვრების რთული გზა გაიარა, დღეს ამაყია წარსულით და იმ ნაბიჯებით, რომლებიც სხვადასხვა დროს გადადგა.
"მამასთან თანაცხოვრება არ მახსენდება, მშობლები განქორწინდნენ და დედასთან ვცხოვრობდი. როდესაც ვიზრდებოდი, ვცდილობდი გამერკვია, მომაყენა თუ არა ტრავმა ამ მოვლენამ, მაგრამ მივხვდი, რომ არც ტრავმირებული ვარ და არც გაბრაზებული. ყველაფერი ხდება ცხოვრებაში, დედაჩემს გაუჭირდა, მაგრამ... იყო შემთხვევები, როდესაც სხვა გოგონები ამბობდნენ, „მამა არ მიშვებს,“ მე ამ დროს ვფიქრობდი: „იქნებ გამიმართლა ბოლოს და ბოლოს?“. ბავშვური ფიქრები მქონდა...“ - ამბობს თამთა ინტერვიუში.
"საბჭოთა კავშირის დაშლის დღიდან ჩვენი ყოველდღიურობა შეიცვალა. დაიხურა ქარხნები, დედაჩემმა დაკარგა სამსახური, როგორც ბევრმა; აღარ გვქონდა ყოველდღიური საჭიროების საგნები, დენი, წყალი, გათბობა, პროდუქტების დეფიციტი იყო, იმპორტი შეწყდა. ჩვენ შევედით პოლიტიკურად და ეკონომიკურად კატასტროფულ ფაზაში. საქმე ადამიანის გადარჩენას ეხებოდა. როდესაც შვილის კვებაზე ფიქრი გიწევს, ძალიან ძნელია. ადამიანები ძალიან შეიცვალნენ. უკან რომ ვიხედები, ბევრი რამ მესმის, მაგრამ მაშინ ბავშვი ვიყავი“, - ჰყვება თამთა.
"წლები გადის, ბევრ რამეს ვასწორებთ ცხოვრებაში... ვხვდები, რომ ის, რაც მოხდა, 14 წლის ასაკში გათხოვება, ცოტა შოკისმომგვრელია და ვინმემ შეიძლება ეს ჩემს მშობლებს, საზოგადოებას, ბევრ რამეს დააბრალოს. მაგრამ ეს ხდებოდა. ჩემს შემთხვევაში, ეს ადრე მოხდა, მაგრამ 16-17 წლის ასაკში ეს არ იყო საშინელება, თუ ოჯახები თანახმა იყვნენ... მე არ ვყოფილვარ მოფლირტავე ბავშვი.
ბევრი ბიჭი მეუბნებოდა, რომ შევუყვარდი, მე კი გული მტკიოდა, მინდოდა უბრალოდ მათი მეგობარი ვყოფილიყავი. ასე მოხდა ჩემს ყოფილ ქმართანაც. მე 14 წლის ვიყავი, ის 16 წლის. რაღაც მომენტში დედაჩემმა შეამჩნია, რომ ის ჩემს რეპეტიციებზე მოდიოდა, ყველგან დამყვებოდა და უთხრა, ასე აღარ მოქცეულიყო. მან ეს სხვანაირად მიიღო. სახლის გარეთ დამხვდა და მთხოვა, სადმე წავსულიყავი, რომ ორს გველაპარაკა...“
„ინტუიციურად ვგრძნობდი, რომ რაღაც მოხდებოდა. მან წამიყვანა. მინდოდა თუ არა ეს? ასაკი, ცნობისმოყვარეობა... მანქანაში ძალით არავის ჩავუსვივარ, მაგრამ არც მანქანა გაუჩერებია სალაპარაკოდ. თბილისის გარეთ მისი მეგობრის სახლში წავედით, მერე დაგვიწყეს ძებნა... არჩევანი მქონდა, მაგრამ მზად უნდა ვყოფილიყავი იმის მისაღებად, რაც მოხდა. როდესაც დავბრუნდით, გადავწყვიტე, რომ დაქორწინებული ვიყავი. მე მივიღე ეს გადაწყვეტილება და ექვსი წელი ვიყავი დაოჯახებული.