"ყველას ვურჩევ, სხვისი ბედნიერებით იხარონ, გულწრფელად მიულოცონ სხვას წარმატება და თავადაც ბედნიერი და წარმატებული იქნებიან" - ეკა ჩხეიძის ინტერვიუ პირად საკითხებზე - Marao

• უკვე წლებია, რაც მსახიობი ეკა ჩხეიძე ქართულ სცენას ამშვენებს. მას ნამდვილად აქვს ცნობილი ბებიის - მედეა ჩახავას განუმეორებელი ხიბლი და მამის - თემურ ჩხეიძის ელეგანტურობა...

"ვცდილობ, არ დავკარგო ადამიანი და დისტანცია შევინარჩუნო, აღარ ვენდო. ხანდახან ისეთ ელემენტარულ რაღაცებზე „იყიდება“ ხოლმე ძალიან ახლობელი ადამიანი, რომ არ ელოდები. როცა ახლობელ ადამიანში ხედავ შურს და ბოღმას, საწყენია. ალბათ, ეს შეუმდგარ ადამიანებს ახასიათებთ და რაღაცის კომპლექსებიდან გამომდინარეა. ჩვენს საზოგადოებას ვაკვირდები და სხვისი კარგი არ უხარიათ. ამიტომ ვცდილობ, ჩემს ცხოვრებაში რაღაც კარგი რომ ხდება, გარკვეულ ახლობელ ადამიანებს არც ვუთხრა და დავმალო. ბედნიერი და შემდგარი ადამიანი სხვას არასოდეს უყურებს შურის თვალით, არ აკრიტიკებს და არც ბოღმით ივსება. ვისაც შენი კარგად ყოფნა უხარია, თავადაც კარგადაა. ხოლო, ვინც წარუმატებელია, სხვა წარმატებული ადამიანი არ უყვარს. ალბათ, ამიტომ არ უნდა გააღიზიანო და ის შენი კარგად ყოფნა დამალო. ზოგადად, ჩვენს ქვეყანაში მძიმე ეკონომიკური მდგომარეობაა, დეპრესიული ფონია, უიმედოდ არიან, პრობლემებში. პერსპექტივაში ვერ ხედავენ კარგს და სხვის ბედნიერებაზე ამიტომ არ ხარობენ. ესეც მესმის. ბოლო პერიოდია, ვცდილობ, არაფერი ვთქვა, იმიტომ, რომ სხვა არ გავაღიზიანო. გამიმართლა, რომ ასეთი ოჯახის წევრები მყავს. მყავს ისეთი შვილები, როგორიც მინდოდა, მყოლოდა, საუკეთესო დედა, ქმარი…

მჯერა, რომ მყავს ძლიერი მფარველი ანგელოზი, რომელმაც ბევრ ცუდ რამეს ამაცილა, დამიცვა. ბევრჯერ ამარიდა იმ ადამიანებს, სიტუაციას და მოვლენას, სადაც საფრთხე მელოდა. განსაცდელი და სანერვიულო ყველას გვაქვს, ისე ვერ ვიცხოვრებთ, მაგრამ უნდა შევეცადოთ, დეპრესიაში არ ჩავვარდეთ, პესიმიზმმა არ მოგვიცვას და ის კარგიც დავინახოთ. ყველას ვურჩევ, სხვისი ბედნიერებით იხარონ, გულწრფელად მიულოცონ სხვას წარმატება და თავადაც ბედნიერი და წარმატებული იქნებიან“, - ამბობდა ეკა ჩხეიძე ჟურნალ "თბილისელებთან" საუბრისას. 

საინტერესო კარიერითა თუ პირადი ცხოვრებით ეკა ჩხეიძით ხშირად ინტერესდება მედია. "კვირის პალიტრასთან" ერთ-ერთ ინტერვიუში მან საკუთარი თავის, ოჯახისა და პროფესიის შესახებ ისაუბრა: 

- ალბათ, მკითხავთ, მინდოდა თუ არა ბავშვობაში მსახიობობა და მეც გიპასუხებთ - არა! ბავშვობაში ექიმობაზე ვოცნებობდი, მაგრამ ეს სურვილი ვერ ავისრულე. ხელი იმან შემიშალა, რომ ქიმია-ბიოლოგიის სწავლა არ მომწონდა. აი, ასე ვთქვი უარი ექიმობაზე. მერე თეატრალურში ჩავაბარე და მიხეილ თუმანიშვილის ჯგუფში მოვხვდი - სწორედ ამან განაპირობა, რომ საბოლოოდ სცენა და მსახიობის კარიერა ავირჩიე.

ეკა ჩხეიძე და მისი მეუღლე ათწლიანი განშორების შემდეგ შერიგდნენ: "დღეს ჩემი ქმარი და მე ერთად ვართ... ოჯახის იდეას ვეჭიდები, ერთად ხშირად დავდივართ დასასვენებლად" 

- როგორი ბავშვი იყო პატარა ეკა ჩხეიძე - ცელქი და მოუსვენარი თუ პირიქით, მშვიდი და დამჯერი?

- ძალიან მოუსვენარი ბავშვი ვიყავი, სახლში შემოსვლა არ მინდოდა და ხან ხიდან გადმოვვარდი, ხან მოტოციკლის ტარებისას დავილეწე... სულ ვცელქობდი, ბიჭებთან ერთად ბურთს ვთამაშობდი და ჩემი საქციელით გოგოს საერთოდ არ ვგავდი. ხომ წარმოგიდგენიათ, რას განიცდიდა დედაჩემი, რომელიც 7 წლიდან მარტო მზრდიდა? მამა ჩემს აღზრდაში არ ერეოდა და ჩემს ცელქობასაც ვერ ხედავდა. არ იფიქროთ, რომ რაღაცას სერიოზულს ვაშავებდი, მაგრამ ძალიან ხულიგანი ბავშვი კი ვიყავი (იცინის).

- ახლა რაში ვლინდება თქვენი მოუსვენარი ხასიათი?

- იცით, ახლაც სიამოვნებით ვიხულიგნებდი, მაგრამ მერიდება: უკვე დედა ვარ და პატარა ბავშვივით ხომ ვერ მოვიქცევი? იცით, რაში ვლინდება ჩემი ხასიათის ეს თვისება? - ძალიან მიყვარს მანქანები და სწრაფი ტარება. საჭესთან ჯდომა ჩემი სტიქიაა და საშინლად არ მომწონს, როცა მძღოლი სხვაა და მე მის გვერდით ვზივარ. კარგი მძღოლი ვარ, მაგრამ სწრაფად ტარება იმდენად მიყვარს, რომ ამის გამო სულ ჯარიმას მიწერენ. ხშირად ვხუმრობ, ბიუჯეტს მარტო მე ვეყოფი ჩემი ჯარიმებით-მეთქი.

"შევედი სანახავად და რომ დავინახე, მივხვდი, რომ ვეღარ გადარჩებოდა... მივხვდი, ბოლოჯერ ვხედავდი. ახლაც ვნანობ, არ უნდა მენახა" - ეკა ჩხეიძე მამის, თემურ ჩხეიძის შესახებ 

- როგორ გახსენდებათ პირველი სპექტაკლი, რომელიც თქვენს ცხოვრებაში ყველაზე შთამბეჭდავი იყო და რომლის დროსაც მიხვდით, რომ მსახიობობა თქვენი ბედისწერა იყო?

- პირველი, ყველაზე ემოციური როლი მიხეილ თუმანიშვილის მიერ დადგმულ "ზაფხულის ღამის სიზმარში" შევასრულე. ეს საოცარი სპექტაკლი თუმანიშვილმა კინომსახიობთა თეატრში დადგა და სწორედ მაშინ მივხვდი, რა დიდი სიამოვნებაა კარგ რეჟისორთან და კარგ პარტნიორებთან ერთად, კარგ პიესაზე მუშაობა. ალბათ, ეს იყო გადამწყვეტი სპექტაკლი, როდესაც მივხვდი, რომ სცენაზე დგომა ჩემი ნამდვილი მოწოდება იყო. ის, რომ მიხეილ თუმანიშვილის სტუდენტი გახლდით და მასთან მუშაობის ბედნიერება მქონდა, ჩემთვის გადამწყვეტი ფაქტორი აღმოჩნდა. ახლა უკვე ვიცი, რომ ჩემგან ექიმი არ გამოვა და სხვა რა გზა მაქვს? - თეატრში უნდა დავრჩე და სცენის მტვერი ვისუნთქო.

„რამდენიმე წლის წინ მითხრა, ჩემი წასვლის დღე რომ დადგება, ჩემ გვერდით იყავიო; ვერ ვიყავი...“ - მაკა მახარაძე თემურ ჩხეიძის შესახებ 

- თქვენთვის თეატრში მუშაობა უფრო მიმზიდველი და საინტერესოა თუ კინოში?

- ვფიქრობ, რომ ეს ორი სრულიად განსხვავებული მოვლენაა. კინო იმით არის კარგი, რომ ისტორიას რჩება, შემოსავალიც მეტი მოაქვს და უფრო პოპულარული ხდები, რადგან გაცილებით მეტი მაყურებელი გხედავს. როცა ეკრანებზე ჩანხარ, უფრო მეტი ადამიანი გცნობს. ეს ჩემს თავზეც გამოვცადე: არც კი ვიცი, რამდენი როლი მქონდა თეატრში ნათამაშები, მაგრამ პოპულარული "ჩემი ცოლის დაქალებით" გავხდი. ერთი სერიის შემდეგ ქუჩაში მაჩერებდნენ, მესალმებოდნენ და უკვე ყურადღების ცენტრში ვიყავი. ვერ გეტყვით, სერიალები უფრო მეტს უყვარს თუ მეტი ადამიანი უყურებს, მაგრამ ფაქტია, ცნობადობა სწორედ ამ გზით მოდის. თეატრი და კინო ორი სხვადასხვა სფეროა, სადაც მუშაობის სპეციფიკაც განსხვავებულია. თეატრში, მაყურებელთან ცოცხალი კონტაქტი სულ სხვაა და კამერების წინ თამაში - სულ სხვა.