"გავთხოვდი და უზბეკეთში წავედი, მოვ­წყდი ოჯახს, სა­მე­გობ­როს, სა­ქარ­თვე­ლოს, როგორ გადავიტანე, არ ვიცი..." - უმშვენიერესი მოდელის, მარიამ გველესიანისა და ფეხბურთელი გიორგი პაპავას ოჯახი, განშორება და რთული მომენტები - Marao

ცნო­ბი­ლი მო­დე­ლი და სა­ქარ­თვე­ლო­ში ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რუ­ლი ინფლუ­ენ­სე­რი მა­რი­ამ გვე­ლე­სი­ა­ნი 2022 წლის სექ­ტემ­ბერ­ში ფეხ­ბურ­თელ გი­ორ­გი პა­პა­ვა­ზე და­ო­ჯახ­და და ქორ­წი­ლის მე­ო­რე დღეს სა­ცხოვ­რებ­ლად უზ­ბე­კე­თის დე­და­ქა­ლაქ ტაშ­კენ­ტში გა­და­ვი­და, სა­დაც მისი მე­უღ­ლე აგ­რძე­ლებს სპორ­ტულ კა­რი­ე­რას.

• ახლა მა­რი­ა­მი თბი­ლის­შია და მი­ღე­ბუ­ლი ტრავ­მის გამო რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ას გა­დის. კი­დევ ერთი თვე და შემ­დეგ ისევ უზ­ბე­კეთ­ში მე­უღ­ლეს­თან დაბ­რუნ­დე­ბა. მა­რი­ამს ინ­სტაგ­რამ­ზე 230 ათა­სი გა­მომ­წე­რი ჰყავს, მისი პოს­ტე­ბი ყო­ველ­თვის აქ­ტუ­ა­ლუ­რია და გა­მომ­წე­რებს გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად უყ­ვართ.
• 

მარიამ გველესიანი

"ვე­რას­დროს წარ­მო­ვიდ­გენ­დი ტკი­ვი­ლი ასე­თი ძლი­ე­რი თუ შე­იძ­ლე­ბა ყო­ფი­ლი­ყო... არც ამ ვი­დე­ო­ში და ვერც ტექ­სტში გად­მოვ­ცემ რა გა­ვი­ა­რე ამ 2 თვე­ში, რო­მე­ლიც ჩემ­თვის 2 წელს უდ­რი­და. 1 დიდი და სრუ­ლი ნა­ბი­ჯი უკვე გა­დავ­დგი, ჯერ არა­ფე­რი დას­რუ­ლე­ბუ­ლა, კი­დევ 1 თვე დამ­რჩა, ფი­ნალ­თან ძა­ლი­ან ახ­ლოს ვარ. და­ვი­ღა­ლე… სული და­მე­ღა­ლა, მაგ­რამ არ მაქვს და­ნე­ბე­ბის უფ­ლე­ბა, ამ ჩემ­თვის გა­ჭე­დილ დრო­ში იმ­დე­ნი ვიბ­რძო­ლე სა­კუ­თარ თავ­თან! ეს მხო­ლოდ მე ვიცი და სხვა არა­ვინ, მაგ­რამ ნამ­დვი­ლად ღირ­და, რად­გან მგო­ნი გა­მომ­დის რა­ზეც ყო­ველ ღამე ვლო­ცუ­ლობ...“ - წერს მა­რი­ა­მი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბულ ერთ-ერთ ბოლო პოსტზე...

- მა­რი­ამ, ტრავ­მის გამო, ახლა სა­ქარ­თვე­ლო­ში ხართ და რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ას გა­დი­ხართ, რო­გორ გრძნობთ თავს, რო­დის ბრუნ­დე­ბით უზ­ბე­კეთ­ში მე­უღ­ლეს­თან?

- კო­ჭის, წვი­ვის და ტერ­ფის მო­ტე­ხი­ლო­ბა მი­ვი­ღე და ამ მი­ზე­ზით მოვ­ხვდი სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში. ოპე­რა­ცია დამ­ჭირ­და, ამ თე­მა­ზე არ მინ­და დე­ტა­ლუ­რად სა­უ­ბა­რი, ახლა ბევ­რად უკეთ ვარ, რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია გრძელ­დე­ბა, და­ახ­ლო­ე­ბით ერთ თვე­ში სრუ­ლად გა­ვივ­ლი.

კადრები ულამაზესი მოდელის, მარიამ გველესიანისა და ფეხბურთელი გიორგი პაპავას შთამბეჭდავი ქორწილიდან 

- ერთ-ერთი პირ­ვე­ლი ქარ­თვე­ლი ინფლუ­ენ­სე­რი ხართ, რო­გორ და­ი­წყო სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში თქვე­ნი აქ­ტი­უ­რო­ბა, რა­მაც 230 ათას გა­მომ­წე­რამ­დე მი­გიყ­ვა­ნათ?

- თა­ვი­დან ყვე­ლა­ფე­რი ბუ­ნებ­რი­ვად და­ი­წყო, თით­ქოს არა­ფერს გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად არ ვა­კე­თებ­დი. ჩემი ცხოვ­რე­ბის ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბი­დან ამ­ბებს ვტვირ­თავ­დი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში. მალე ამ ყვე­ლა­ფერ­მა გა­მომ­წე­რე­ბის ყუ­რა­დღე­ბა მი­იქ­ცია და რა­ღაც პე­რი­ო­დის შემ­დეგ მივ­ხვდი რომ ამას სე­რი­ო­ზუ­ლი სახე მი­ე­ცა. ერთი დღეს „სთო­რის“ ან პოსტს თუ არ დავ­დებ­დი, ხალ­ხი უკვე პი­რად­ში მწერ­და და მო­მი­კი­თხავ­დნენ ხოლ­მე. შემ­დეგ და­ვი­წყე უკვე კონ­ტენ­ტის გა­და­ღე­ბა, მაგ­რამ დღემ­დე ჩემ ხაზს არ ვკარ­გავ, ხში­რად ვაქ­ვე­ყე­ნებ ჩემს ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბა­ზე, ვწერ დღის გეგ­მებს, რას ვა­კე­თებ იმის შე­სა­ხებ. რაც არ უნდა გაპ­რან­ჭუ­ლი ფოტო დავ­დო ფო­ტო­სე­სი­ი­დან, ჩემი "ინ­სტაგ­რა­მის" სთო­რებ­ში მა­ინც ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბაა.

- რო­დის მიხ­ვდით, რომ ცხოვ­რე­ბა სა­ჯა­რო გახ­და...

- ამას ცოტა გვი­ან მივ­ხვდი და მა­შინ გა­ვა­ა­ნა­ლი­ზე, როცა რა­ღა­ცებ­ზე დაგ­ვი­ა­ნე­ბუ­ლი რე­აქ­ცი­ე­ბი მქონ­და. ხალ­ხი პი­რად­ში მწერ­და, მო­ი­თხოვ­და ხოლ­მე ჩემს რე­აქ­ცი­ებს სხვა­დას­ხვა თე­მებ­ზე. ახ­ლაც ყო­ველ­თვის ისე ხდე­ბა, რომ უფრო მეტს მო­ი­თხო­ვენ ჩვენ­გან, ვიდ­რე თა­ვად აკე­თე­ბენ.

- ახლა მახ­სენ­დე­ბა, ქვე­ყა­ნა­ში ტრა­გი­კუ­ლი დღე­ე­ბის ან პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­ე­ბის დროს რო­გორ აკ­რი­ტი­კებ­დნენ "ინფლუ­ენ­სე­რებს", რომ­ლე­ბიც არ ეხ­მა­უ­რე­ბოდ­ნენ მიმ­დი­ნა­რე მოვ­ლე­ნებს და ამ დროს სენდვიჩს არეკ­ლა­მებ­დნენ...

- ჩემს მი­მართ მსგავ­სი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა არ ყო­ფი­ლა. ყო­ველ­თვის ვცდი­ლობ, ჩემი მხრი­დან თუ შე­დეგს გა­მო­ი­ღებს, გა­ვა­კე­თო კო­მენ­ტა­რი. არ მახ­სენდბა, რომ რა­მე­ზე არ მქო­ნო­დეს რე­აქ­ცია. ერთხელ მახ­სოვს, უზ­ბე­კეთ­ში რომ ვცხოვ­რობ­დი იმ პე­რი­ოდ­ში ქარ­თულ არ­ხებს სა­ერ­თოდ არ ვა­დევ­ნებ­დი თვალს. მთე­ლი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­შიც არ ვი­ყა­ვი შე­სუ­ლი და სა­ღა­მოს ინ­ტაგ­რამ­ზე რომ შე­ვე­დი, უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი მწერ­და, რა­ტომ არ გა­ვა­კე­თე კო­მენ­ტა­რი, თუ არ ვცდე­ბი, და­კარ­გულ ბავ­შვს ეძებ­დნენ.

ხელის თხოვნის ულამაზესი კადრები დუბაიდან - მოდელ მარიამ გველესიანისა და ფეხბურთელ გიორგი პაპავას ვიდეო, რომელსაც დიდი გამოხმაურება მოჰყვა 

- თქვე­ნი, "ინფლუ­ენ­სე­რე­ბის" ცხოვ­რე­ბა გა­რე­დან ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი ჩანს, თით­ქოს ყვე­ლა­ფე­რი უფა­სოდ გაქვთ, კომ­პა­ნი­ე­ბი გიგ­ზავ­ნი­ან სა­ჩუქ­რებს...

- ამ უფა­სოს მიღ­მა "ინფლუ­სენ­სე­რე­ბი" ძა­ლი­ან ბევ­რს შრო­მო­ბენ. თუ ვი­ღაც მი­დის სამ­სა­ხურ­ში მუ­შა­ობს და ამა­ში იღებს ანა­ზღა­უ­რე­ბას, ჩვე­ნი ცხოვ­რე­ბა ასეა, შე­იძ­ლე­ბა აიღო ანაზ­რა­უ­რე­ბა ან და­თან­ხმდე ბარ­ტერს. ეს ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი სამ­სა­ხუ­რია და არ ვიცი, რა არის ამა­ში გა­მა­ღი­ზი­ა­ნე­ბე­ლი, ამ უფა­სოს მიღ­მა შრო­მა დევს.

"ვფიქრობ, ჩვენი შეხვედრა ბედისწერაა, უკვე მეშვიდე წელია ერთად ვართ" - ანანო სახელაშვილი პირად ცხოვრებაზე, კარიერასა და თავის მოვლაზე 

- ქარ­თუ­ლი ბა­ზა­რი რამ­დე­ნად კე­თი­ლია, თუ გყო­ლი­ათ გა­ნა­წყე­ნე­ბუ­ლი მოხ­მა­რებ­ლე­ბი...

- არა­სო­დეს მქო­ნია ისეთ კომ­პა­ნი­ებ­თაბ შე­ხე­ბა, შემ­დეგ უკ­მა­ყო­ფი­ლო რომ დარ­ჩე­ნი­ლი­ყო. მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვცდი­ლობ და­ვაკ­მა­ყო­ფი­ლო მათი მო­თხოვ­ნე­ბი, ეს ჩემს ინ­ტე­რე­სებ­ში შე­დის და მო­მა­ვალ­შიც ვი­თა­ნამ­შრომ­ლებ.

მარიამ გველესიანი და გიორგი პაპავა 

- სა­ჯა­რო იყო თქვე­ნი პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბა, შეყ­ვა­რე­ბუ­ლო­ბის პე­რი­ო­დი, ხე­ლის თხოვ­ნა, და­ო­ჯა­ხე­ბა. დღეს რო­გორ ცხოვ­რობთ, რო­გო­რი ფეხ­ბურ­თე­ლის ცო­ლო­ბა?

- საკ­მა­ოდ რთუ­ლია, რად­გან გვი­წევს ძი­რი­თა­დად დის­ტან­ცი­ა­ზე ყოფ­ნა, თან ამ პე­რი­ოდ­ში ტრავ­მა მაქვს მი­ღე­ბუ­ლი და უზ­ბე­კეთ­ში ვერ ჩავ­დი­ვარ. გი­ორ­გი იქ ცხოვ­რობს და თა­მა­შობს. თუ ბო­ლომ­დე არ გა­ვი­ა­რე რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია ისე ვერ ჩა­ვალ, თან ვიცი, რომ აქ კარ­გი ექი­მე­ბი გვყავს და რე­ა­ბი­ლი­ტო­ლო­გე­ბი. ისე აღ­მოჩ­ნდა, რომ ჩემი ოპე­რა­ცი­ი­დან ერთ კვი­რა­ში მო­უ­წია წას­ვლა. მას შემ­დეგ არ მი­ნა­ხავს, თვი­თო­ნაც ვერ შეძ­ლო ჩა­მოს­ვლა. შეყ­ვა­რე­ბუ­ლო­ბის პე­რი­ოდ­შიც ხში­რად გვი­წევ­და შორ მან­ძილ­ზე ყოფ­ნა, ერ­თად როცა ვართ დღის მან­ძილ­ზე ვარ­ჯიშ­ზეა, სა­ღა­მოს დაღ­ლი­ლი მო­დის, დას­ვე­ნე­ბა სჭირ­დე­ბა, ნამ­დვი­ლად არ არის მარ­ტი­ვი. თა­ვი­სი გრა­ფი­კი აქვს, ცხოვ­რე­ბის რიტ­მი და სტი­ლი, უნდა აუ­წყო ფეხი სხვა­ნა­ი­რად არ გა­მო­ვა. მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვცდი­ლობ, რომ ყვე­ლა­ფე­რი და­ვუთ­მო, რაც ჩემ­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი.

წაიკითხეთ სრულად