ერთი მსახიობის ამბავი: სამი მიკროფონის "ჯადოქრად" აღიარებული თინა მგალობლიშვილი - Marao

თინათინ (თინა) მგალობლიშვილი 1337 წელს თბილისში დაიბადა. იყო საქართველოს ტელევიზიისა და რადიომაუწყებლობის სახელმწიფო კომიტეტის დიქტორი, საქართველოს დამსახურებული არტისტი. გაახმოვანა 600-მდე კინოგმირი. მათ შორისაა: მარიტა („ნატვრის ხე“), ხათუნა („როცა აყვავდა ნუში"), ესმა („სამი სიცოცხლე“), თამარი („მთვარის მოტაცება“), შორენა („დიდოსტატის მარჯვენა“) და სხვ. წლების განმავლობაში იყო საინფორმაციო პროგრამა „მოამბის“ წამყვანი.  

• ერთი მსახიობის ამბავი: ლიანა მიქაშავიძე - "ძალიან კარგი ურთიერთობა გვქონდა აფხაზებთან... დაჭრილები გამოგვყავდა ბრძოლის ველიდან" 
• ერთი მსახიობის ამბავი: მურმან ჯინორია - "ერთია, რომ მე არ მიღალატია ჩემი საქმისთვის, მაგრამ ხელოვნებამაც არასდროს მიღალატა" 

"ბავშვობაში რადიოზე განსაკუთრებული ფიქრები არ მქონია. სკოლაში რუსული ენა მიყვარდა (დოსტოევსკი სიგიჟემდე მიყვარს) და რუსულის მასწავლებლის მიერ დადგმულ ინსცენირებებში ვმონაწილეობდი. თეატრალურ ინსტიტუტში იყო მომენტი, როცა გამიზნულად მქონდა გადაწყვეტილი, კითხვის მიმართულებით წავსულიყავი. მეოთხე კურსზე ბატონი გიგა ლორთქიფანიძე ჩვენთან დგამდა სპექტაკლს, სადაც ზანდა იოსელიანის დუბლიორი ვიყავი. საერთოდ, რეჟისორების მთელი ყურადღება ყოველთვის ძირითად შემადგენლობაზეა გადატანილი, ამიტომ რეპეტიციებს ვერ გავდიოდი. მაშინ ჩემთვის ვთქვი, მივდივარ კითხვისკენ-მეთქი.

თეატრალური ინსტიტუტი მაშინ ერთი ოჯახივით იყო, ყველა ერთმანეთს ვიცნობდით და ყველას ერთმანეთი გვიყვარდა. ჩემს ჯგუფში იყვნენ: ზანდა იოსელიანი, ლია თოხაძე, ნუგზარ ჯუღელი (ლია და ნუგზარი მეუღლეები იყვნენ), ცისანა კობახიძე (პიერ კობახიძის ძმისშვილი), კახი კავსაძე... აფხაზებიც გვყავდა. კურსზეც საინტერესო ხალხი სწავლობდა: სოსო ლაღიძე, ქეთინო კიკნაძე, ლია კაპანაძე და სხვები. კახის წყალობით, მთელი დღე მხიარულება არ გვაკლდა, საოცრად მუსიკალური ადამიანია. მე და ნუგზარი ყოველთვის წყვილში ვიყავით, პირველები იდგნენ ზანდა და კახი - ორივე გამორჩეულია გარეგნობით, მერე მე და ნუგზარი, შემდეგ ლია და ენვერ ჩხაიძე და ა.შ. შეკრული ჯგუფი გვქონდა, სულ ათნი ვიყავით. ფანტასტიკური პედაგოგები გვასწავლიდნენ.

- რეჟისორები გახმოვანებისთვის, დღევანდელი ენით რომ ვთქვათ, კასტინგს ატარებდნენ. ბატონ თენგიზ აბულაძესთან მარიტას ("ნატვრის ხე") როლზე ბევრი მსახიობი გასინჯეს, მაგრამ ჩემზე შეჩერდნენ. არასდროს მიფიქრია, რომ ამა თუ იმ როლის გასახმოვანებლად აუცილებლად მე გავიმარჯვებდი, არ ვიყავი ამბიციით შეპყრობილი. იგივე შორენას როლზე ("დიდოსტატის მარჯვენა"), ბატონმა ვახტანგმა ძალიან ბევრს მოუსმინა და ბოლოს მანდო. კონსტანტინე გამსახურდიას გმირებს ყველგან მე ვახმოვანებდი. სტუდიაში მიკროფონთან უდიდესი ავტორიტეტები იდგნენ. ქალბატონ სესილიას გვერდით ვიდექი და ის რომ შემაქებდა, იმ ღამეს სიხარულით აღარ მეძინა. პარტნიორები ყოფილან რამაზი, ეროსი, გურამ საღარაძე, ირაკლი უჩანეიშვილი, ოთარ მეღვინეთუხუცესი... უდიდესი პატივი მერგო და სულ ვამაყობ ამით. მათთან თავს ძალიან კარგად ვგრძნობდი, მაგრამ ამ დიდ მსახიობებთან ყოველთვის მოკრძალებული და მორიდებული ვიყავი" - ამბობდა ქალბატონი თინა ერთ-ერთ ინტერვიუში.