მკაცრი მშობლები, სამი აბორტი და შეხვედრა ცხოვრების მთავარ სიყვარულთან - მარინა აბრამოვიჩის ცხოვრების უცნობი დეტალები - Marao

მარინა აბრამოვიჩი სერბი კონცეპტუალისტი და პერფორმანს არტისტი, ფილანთროპი, მწერალი და კინორეჟისორია. მისი შემოქმედება შემსრულებელსა და მაყურებელს შორის ურთიერთობასა და სხეულისა და გონების შესაძლებლობებს იკვლევს. მან პერფორმანსში მაყურებლის მონაწილეობის ახალი ცნება შემოიღო, რაც „ტკივილთან, სისხლთან და სხეულის შეზღუდულ შესაძლებლობებთან დაპირისპირებაზე“ ფოკუსირებას გულისხმობს.

ადრეული ცხოვრება

აბრამოვიჩი 1946 წლის 30 ნოემბერს დღევანდელ სერბეთში, ბელგრადში, დაიბადა. მისი მშობლები მეორე მსოფლიო ომის პერიოდში იუგოსლავიის მებრძოლი პარტიზანები იყვნენ. ომის შემდეგ ორივე მათგანმა „ეროვნული გმირის“ წოდება მიიღო და იუგოსლავიის მთავრობაში თანამდებობა მოიპოვა.

მშობლების სახლში აბრამოვიჩი დედის მკაცრი ზედამხედველობის ქვეშ იმყოფებოდა. 1998 წლის ინტერვიუში იგი იხსენებს: „დედაჩემს მე და ჩემი ძმა სამხედრო რეჟიმის მსგავსი კონტროლის ქვეშ ვყავდით. 29 წლამდე სახლიდან 10 საათის შემდეგ გასვლის უფლება არ მქონდა... ყოველი პერფორმანსი, რომელიც იუგოსლავიაში ჩავატარე, 10 საათამდე მთავრდებოდა, რადგან ამ დროისთვის სახლში უნდა ვყოფილიყავი."

• „ისინი ერთსა და იმავე დღეს, სამი წლის სხვაობით დაიბადნენ“ - მარინა აბრამოვიჩისა და უვე ლაისიპენის სიყვარულის გამაოგნებელი ისტორია 
• 3 თანამედროვე არტისტი, რომელმაც ხელოვნებაში გადატრიალება მოახდინა 

1965-1970 წლებში აბრამოვიჩი ბელგრადში ნატიფი ხელოვნების აკადემიის სტუდენტი იყო. 1972 წელს მან მაგისტრის ხარისხი მიიღო, რის შემდეგაც 1973-1975 წლებში ნატიფი ხელოვნების აკადემიაში ქალაქ ნოვი-სადში ასწავლიდა. ამ პერიოდში მან პირველი სოლო პერფორმანსების ჩატარება დაიწყო.

კარიერა

აბრამოვიჩმა პირველი პერფორმანსი 1973 წელს ედინბურგში ჩაატარა, რომელზეც იგი რიტუალისა და ჟესტიკულაციის ელემენტებს იკვლევდა. პერფორმანსისთვის მან ოცი დანა და ორი ხმისჩამწერი აპარატი გამოიყენა. იგი დანას თითებს შორის რიტმულად ირტყამდა და როცა სისწრაფისგან დანა ხელში ესობოდა, იმავეს მომდევნო დანით აგრძელებდა. იგი ყველაფერს ხმისჩამწერ აპარატზე იწერდა. დანების ამოწურვის შემდეგ ჩანაწერს ისმენდა და ცდილობდა, ქმედებები ზუსტად იმავენაირად გაემეორებინა და იგივე შეცდომები დაეშვა. ამ პერფორმანსით აბრამოვიჩი სხეულის ფიზიკურ და მენტალურ ლიმიტებს იკვლევდა. რიტმი 10-ის შემდეგ მან პერფორმერის ცნობიერების მდგომარეობის გააზრება დაიწყო, რის შესახებაც განაცხადა: „როდესაც პერფორმანსის მდგომარეობაში ხვდები, შენ შეგიძლია უბიძგო შენს სხეულს, გააკეთოს ისეთი რამ, რასაც ჩვეულებრივ გარემოში ვერასდროს გააკეთებდი.“

მარინა აბრამოვიჩი და ულაი

მათი პირველი შეხვედრა შედგა 1975 წლის 30 ნოემბერს. გაცნობიდან იმავე წელს გადავიდნენ ამსტერდამში. როგორც მარინა ამბობს, ეს ურთიერთობა მნიშვნელოვანი იყო ხელოვნების ისტორიისთვის. მათ წყვილში მიზიდულობის ძალა მყისიერად მოქმედებდა. ულაი შთაგონებული იყო მარინას გამაოგნებელი ენერგიით. პროფესიით ინჟინერმა, შეიცვალა ქვეყანა, პროფესია და განათლების გარეშე შექმნა ხელოვნება. რომანი დასრულდა რთულად საორგანიზაციო და შესასრულებელი პერფორმანსით "Lovers", რომლის დროსაც, ულაი და მარინა დადიოდნენ ჩინეთის დიდი კედლის გასწვრივ, ერთმანეთისკენ.

ულაიმ დაიწყო მოგზაურობა გობის უდაბნოდან, მარინამ კი, ყვითელი ზღვიდან. თავდაპირველი იდეით, შეხვედრის შემდეგ მხატვრები უნდა დაქორწინებულიყვნენ. მაგრამ, რვა წლის განმავლობაში, რომელიც გავიდა მომზადებასა და ჩინეთის ხელისუფლებასთან მოლაპარაკებების პროცესში, ულაისა და აბრამოვიჩს შორის ურთიერთობა გაცივდა. ისინი ერთობლივ საქმიანობაშიც ვერ თანხმდებოდნენ.

2010 წელს, ნიუ-იორკის თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმის ათობით დამთვალიერებლის თვალწინ მოხდა მათი პირველი და ძალიან მოულოდნელი შეხვედრა, მათ შორის თავად მხატვრებისთვისაც. აბრამოვიჩმა წარმოადგინა პერფორმანსი, რამდენიმე წუთის განმავლობაში ჩუმად უყურებდა ნებისმიერ მსურველს თვალებში. ერთადერთი პირობა ტაქტილური კონტაქტის არარსებობა იყო. პირველივე დღეს, ულაი, მარინას მოპირდაპირედ დაჯდა...

პირადი ცხოვრება

1971-1976 წლებში აბრამოვიჩი ნეზა პარიპოვიჩზე იყო დაქორწინებული. 1976 წელს იგი ამსტერდამში პერფორმანსის ჩასატარებლად წავიდა, სადაც მუდმივად დარჩენა გადაწყვიტა.

2016 წელს აბრამოვიჩმა განაცახა, რომ ცხოვრების მანძილზე აბორტი სამჯერ გაიკეთა და აღნიშნა, რომ ბავშვების ყოლა „მისი საქმისთვის საშინელება იქნებოდა“.