ცნობილი მსახიობების, კახი კავსაძისა და ბელა მირიანაშვილის ვაჟი ირაკლი კავსაძე 1969 წელს, თბილისში დაიბადა. თავადაც მშობლების გზას გაჰყვა და პროფესიად მსახიობობა აირჩია. მსახიობი და რეჟისორია მისი დაც, ნანუკა ხუსკივაძე.
ირაკლი ამერიკაში პირველად 2000 წელს ჩავიდა. მაშინ იქ დარჩენას არ გეგმავდა. უკვე შემდგარი მსახიობი იყო, საქართველოში ფილმებშიც იღებდნენ და თეატრშიც თამაშობდა. ყველაფერი გადაწყვიტა ძველ ნაცნობთან, პაატა ციქურიშვილთან შეხვედრამ. მისგან მიიღო შემოთავაზება ამერიკაში გაეგრძელებინა სამსახიობო კარიერა სტანისლავსკის ინტერნაციონალურ თეატრ–სტუდიაში, სადაც იმ ხანად პაატა და მისი მეუღლე მოღვაწეობდნენ.
ირაკლის გადაწყვეტილების მიღება გაუჭირდა. თბილისში დაბრუნდა და მხოლოდ ერთი წლის ფიქრის შემდეგ, 2001 წლის 26 აგვისტოს გაემგზავრა სამუშაოდ ამერიკაში.
2001 წელს „სინეთიკის თეატრი" ახალი დაფუძნებული იყო. ამ თეატრის დადგმები სხვა თეატრების სპექტაკლებისგან გამოირჩევა. აქ ცოტას ლაპარაკობენ. ძირითადი ყურადღება ექცევა დრამას, პლასტიკას, მუსიკას და ქორეოგრაფიას. ირაკლი კავსაძის პირველი სპექტაკლი იყო „ჰამლეტი“, სადაც მან კლავდიუსი ითამაშა. ამას მოჰყვა "სტუმარ–მასპინძელი", "ფაუსტი" და "სალომე".
ირაკლი კავსაძისა და ლიკა გორგილაძის ოჯახი უკვე 35 წელს ითვლის. მათ ერთმანეთი თეატრში გაიცნეს: "ჩვენს შორის არსებობს რაღაც ისეთი, რაც აუხსნელია. ჩემი მეუღლე კეთილი, მოსიყვარულე და თავმდაბალია - ეს მომწონს მასში. ბევრ ქალბატონს ვცემ პატივს, მაგრამ ერთადერთი ქალი, ვინც მიყვარს, ჩემი მეუღლეა", - ამბობდა ირაკლი.
ირაკლისა და ლიკას ორი ქალიშვილი, ირინკა და ნატალია-ბელა ჰყავთ.
ირინკა 10 წლის იყო, როდესაც მშობლებთან ერთად დატოვა საქართველო. სკოლის დამთავრების შემდეგ ირინკამ "სინეტიკის თეატრში" დაიწყო თამაში, იქ, სადაც მამამისი - ირაკლი კავსაძე მუშაობს. ამავე თეატრში ჯერ კიდევ 10 წლისამ სწორედ მამასთან ერთად ითამაშა სპექტაკლში - "სტუმარ-მასპინძელი".
ირინკას ამერიკული ცხოვრება არ აღმოჩნდა იმდენად შთამბეჭდავი, რომ სამშობლოში დაბრუნებაზე არ ეფიქრა. ის რამდენიმე წლის წინ საქართველოში ჩამოვიდა, ქართველმა მაყურებელმა კი დიდი სიყვარულით მიიღო. მან ასევე მსახიობ გიორგი ტაბიძეზე იქორწინა და წყვილი ცხოვრებას აქ აგრძელებს.
ირინკას ქართველი მაყურებელი უკვე კარგად იცნობს, მაგრამ მის უმცროს დას, ნატალია-ბელას კამერებთან ურთიერთობა აქამდე არ ჰქონია. ის მშობლებთან ერთად ამერიკაში ცხოვრობს. მას განსაკუთრებული სახელი ბაბუამ შეურჩია და, როგორც ჩანს, თავადაც ძალიან უფრთხილდება:
"პირველი შვილი რომ შემეძინა, ირინა დავარქვი. ეს სახელი ჩემი მეუღლის დას ჰქვია და მამამ ისე გაიგო, თითქოს შვილს დეიდის სახელი დავარქვი. მანამდე მქონდა ლაპარაკი და ვუთხარი, - კახი, არ შემიძლია, ბელას ვერ დავარქმევ-მეთქი. არაფერი უთქვამს, მაგრამ მივხვდი, ეწყინა. მოგვიანებით ავუხსენი: მაინც დედას სახელი დავარქვი. ხომ იცი, ბელას ნათლობის სახელი ირინა იყო-მეთქი. სახე გაუბრწყინდა, გამოცოცხლდა. მიხვდა, რომ გვერდი არ ავუარე.
როცა მეორე შვილი შემეძინა, რატომღაც ბიჭს ველოდებოდი და გოგო დაიბადა. ჩაფიქრებული მქონდა, ალექსანდრე (სანდრო) უნდა დამერქმია. ახალი სახელის მოფიქრებამ ცოტათი დაგვაბნია, ბოლოს კი ნათლიის სახელი დავარქვით, ნატალია. კახის რომ ვუთხარი: მინდა, ნატალია დავარქვა-მეთქი, ჩაამატა, - ნატალია-ბელა. ექსპონატივით სახელია. მას მოფერებით ტაშას ვეძახით და ისიც მხოლოდ განსაკუთრებულ შემთხვევებში ამბობს, მე ნატალია-ბელა მქვიაო. თითქოს არ უნდა, საკუთარი სახელი გააუბრალოოს, ამით ბებიის ხსოვნას პატივს სცემს", - იხსენებდა ირაკლი კავსაძე.