ორნელა ვანონი იტალიელი მომღერალი და მსახიობია, რომელიც ცნობილია თავისი უნიკალური ხმით და მრავალფეროვანი მუსიკალური კარიერით.
ვანონი დაიბადა 1934 წლის 22 სექტემბერს მილანში, იტალიაში. მისი ბავშვობა მეორე მსოფლიო ომის მძიმე პერიოდს დაემთხვა, რამაც გავლენა იქონია მის ცხოვრებისეულ გამოცდილებასა და შემოქმედებაზე. ომის დროს მილანი ძლიერი დაბომბვების ქვეშ იყო, რის გამოც ორნელამ გარკვეული დრო დედის ოჯახთან ერთად შვეიცარიაში გაატარა.
მიუხედავად რთული დროისა, მას ბავშვობიდანვე უყვარდა მუსიკა და ხელოვნება. მისი მშობლები ინტელექტუალები იყვნენ, რაც ვანონის განვითარებას უწყობდა ხელს. ახალგაზრდობაშივე დაინტერესდა თეატრით და მუსიკით, რამაც მოგვიანებით განსაზღვრა მისი წარმატებული კარიერა.
ჩვენს გვერდზე მის მიერ ალესანდრო მაჰმუდთან ერთად შესრულებულმა სიმღერამ სახელწოდებით "Sant'Allegria" განსაკუთრებული მოწონება და აღფრთოვანება გამოიწვია. სწორედ ამიტომ, გთავაზობთ ორნელა ვანონის ცხოვრებისა და კარიერის საინტერესო ამბებს.
1950-იანი წლები - დასაწყისი
ორნელა ვანონის მუსიკალური კარიერა 1950-იან წლებში დაიწყო მილანის Piccolo Teatro-ში, სადაც სწავლობდა და მუშაობდა. თეატრის რეჟისორმა, ჯორჯო სტრელერმა, მას ურჩია, რომ ძალები დიდ სცენაზე მოესინჯა და სწორედ ამის შემდეგ იქცა ის იტალიური მუსიკის ლეგენდად.
1960-იანი წლები - პირველი წარმატება
ვანონის კარიერა 1960-იან წლებში აყვავდა, როდესაც იტალიაში დაიწყო Canzone della mala (ბანდიტების სიმღერები) ჟანრის შესრულება. ეს იყო ურბანული ხალხური სიმღერები, რომელთა თემატიკა დანაშაულსა და ქალაქურ ცხოვრებისეულ სირთულეებს ეხებოდა. ამ პერიოდში იგი თანამშრომლობდა Ricordi Records-თან და დაიწყო მუშაობა ცნობილ იტალიელ კომპოზიტორებთან, მათ შორის, გინო პაოლისთან, რომელთანაც რომანტიკული ურთიერთობაც აკავშირებდა.
მისი ყველაზე ცნობილი სიმღერები იმ დროისათვის იყო:
1970-იან წლებში ვანონიმ სტილი შეცვალა და უფრო მსუბუქი, პოპულარული მუსიკის მიმართულებით გადაინაცვლა. ამ პერიოდში იგი ხშირად მონაწილეობდა სანრემოს მუსიკალურ ფესტივალზე, რამაც მისი პოპულარობა კიდევ უფრო გაზარდა.
"L'Appuntamento" (1970) – ეს სიმღერა მის ერთ-ერთ ყველაზე ცნობილ ჰიტად იქცა და 2000-იან წლებში Ocean’s Twelve-ის საუნდტრეკშიც გამოიყენეს.
1980-1990-იანი წლები - სტილის მრავალფეროვნება
ამ პერიოდში ორნელამ ექსპერიმენტებს მიჰყო ხელი სხვადასხვა ჟანებში, მათ შორის, ჯაზსა და ბრაზილიურ ბოსანოვაში. მან იმუშავა ისეთ ცნობილ მუსიკოსებთან, როგორებიც იყვნენ Toquinho და ვინისიუს დე მორაისი.
2000-იანი წლები – დღემდე
მიუხედავად იმისა, რომ ასაკში შევიდა, ვანონი კვლავ აქტიური დარჩა მუსიკალურ სცენაზე. მან გააგრძელა ალბომების გამოშვება და კონცერტების გამართვა.
მისი ბოლო მნიშვნელოვანი ალბომებია:
ორნელა ვანონი იტალიური მუსიკის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული წარმომადგენელია. მისი კარიერა 60 წელზე მეტს ითვლის, ხოლო მისი უნიკალური ხმა და ემოციური შესრულება დღემდე პოპულარულია როგორც იტალიაში, ისე მის ფარგლებს გარეთ.
ორნელა ვანონის პირადი ცხოვრება ყოველთვის იყო დიდი ინტერესის საგანი, რადგან მისი სასიყვარულო ისტორია ცნობილ პიროვნებებთან იყო დაკავშირებული.
გინო პაოლისთან რომანი
ვანონის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი და ვნებამორეული რომანი ჰქონდა იტალიელ მომღერალთან და კომპოზიტორთან, გინო პაოლისთან. 1960-იან წლებში მათი ურთიერთობა სკანდალური იყო, რადგან პაოლი იმ პერიოდში დაქორწინებული იყო. მიუხედავად ამისა, მათ შორის ძლიერი ემოციური და შემოქმედებითი კავშირი ჩამოყალიბდა. პაოლიმ სწორედ ვანონისთვის დაწერა ისეთი ცნობილი სიმღერები, როგორებიცაა: "Senza Fine", "Che cosa c'è", თუმცა, მათი ურთიერთობა ვერ გაგრძელდა დიდხანს, რადგან ვანონი უღალატობის წინააღმდეგი იყო, ხოლო პაოლი თავის ცოლთან დარჩა.
ქორწინება ლუციო არნოლდისთან
1970-იან წლებში ორნელა ვანონი დაქორწინდა ლუციო არნოლდზე, რომელიც ცნობილი იმპრესარიო იყო. მათ ერთად დიდი დრო გაატარეს და შვილიც ჰყავთ, თუმცა ქორწინება საბოლოოდ განქორწინებით დასრულდა.
სხვა ურთიერთობები
ვანონის პირადი ცხოვრება არაერთ ცნობილ პიროვნებასთან იყო დაკავშირებული. მიუხედავად რამდენიმე სერიოზული ურთიერთობისა, მას აღარ უქორწინია მეორედ.
ერთ-ერთ ინტერვიუში ორნელამ აღიარა, რომ მისი მთავარი სიყვარული ყოველთვის მუსიკა იყო, რაც ხშირად ხელს უშლიდა მის სტაბილურ პირად ცხოვრებას. ვანონი ერთ-ერთ ინტერვიუში ხუმრობით ამბობდა, რომ ყოველთვის უყვარდა "რთული მამაკაცები", რაც შესაძლოა მისი ბობოქარი სასიყვარულო ისტორიის მიზეზიც ყოფილიყო.
ორნელა ვანონს განსაკუთრებული, დაბალი და ხრინწიანი ხმა აქვს, რომელიც მისი ხელწერაა. მისი სიმღერები სავსეა ემოციით, სიღრმით და ნამდვილობით, რაც მსმენელს განსაკუთრებულად ხიბლავს.
ვანონიმ 60 წელზე მეტი იმუშავა სხვადასხვა ჟანრში – იტალიური პოპი, ჯაზი, ბოსანოვა, რომანტიკული ბალადები და ხალხური მუსიკა. ეს მას უფრო ფართო აუდიტორიისთვის ხელმისაწვდომს ხდის.
მისი სიმღერები სიყვარულზე, ვნებაზე, მარტოობაზე და ცხოვრების სირთულეებზეა. იტალიელები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ ემოციებს და სილამაზეს მუსიკაში, რის გამოც ვანონის სიმღერები მათ გულთან ახლოსაა.
ვანონიმ წარმატებული კარიერა შეიქმნა იმ დროს, როდესაც ქალებისთვის ეს არც ისე მარტივი იყო. ის ყოველთვის უშიშრად გამოხატავდა თავის აზრს, იყო თავისუფალი და დამოუკიდებელი, რაც ბევრისთვის შთაგონებად იქცა.
იტალიაში Sanremo Music Festival ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მუსიკალური ღონისძიებაა, და ვანონიმ მასში არაერთხელ მიიღო მონაწილეობა, რაც მის პოპულარობას კიდევ უფრო ზრდიდა.
მისი სიმღერები იტალიელებისთვის ბავშვობისა და ახალგაზრდობის ნაწილია. ვანონის მუსიკა თაობებს აერთიანებს და ბევრისთვის მელოდიური მოგონებების ნაწილია.
ორნელა ვანონი ყოველთვის გამოირჩეოდა თავისი თვითირონიითა და უშუალო იუმორით. მიუხედავად იმისა, რომ მისი სიმღერები ხშირად სევდიანი და მელანქოლიურია, თავად ძალიან მხიარული და პირდაპირი ადამიანია.
ვანონი არასდროს ერიდება სიმართლის თქმას, იქნება ეს ინტერვიუებში თუ სცენაზე. ის ღიად ლაპარაკობს როგორც კარიერაზე, ასევე პირად ცხოვრებაზე, ხშირად ხუმრობით ყვება ამბებს თავისი წარსული რომანებისა და შეცდომების შესახებ. ცნობილი ფაქტია, რომ ორნელას ხანდახან სიტყვების ავიწყდება სცენაზე და ამის გამო ხმამაღლა ხუმრობს: "ვაიმე, რა მინდოდა ახლა ამ სიმღერაში მომეყოლა?!" – ამბობს, იცინის და მთელ დარბაზს აცინებს.
ბოლო წლებში ვანონი ხშირად ხუმრობს თავის ასაკზე და კარიერაზე: "მგონი, საუკუნეა, რაც სცენაზე ვარ... მალე ალბათ კედლებზე ჩამომკიდებენ, როგორც მუზეუმის ექსპონატს!"
ვანონი ხშირად ხუმრობს მუსიკალურ ინდუსტრიაზე და კოლეგებზე. მაგალითად, სანრემოს ფესტივალზე ერთ-ერთ გამოსვლაში, მან ხუმრობით აღნიშნა: "აბა, ვნახოთ, ახალგაზრდები როგორი სიმღერებით გამოჩნდებიან... იმედია, სულ მობილურებზე არ წერენ ტექსტებს!"
ორნელა ვანონი არამხოლოდ დიდი მომღერალია, არამედ დიდი ხასიათის ადამიანიც. მისი იუმორი გულწრფელი, უშუალო და ხშირ შემთხვევაში თვითირონიულია, რაც მას კიდევ უფრო საყვარელს ხდის იტალიელებისთვის და მისი თაყვანისმცემლებისთვის.