ვერიკო ანჯაფარიძე იყო გამორჩეული, ძლიერი, ინტელექტუალური და საოცრად ქარიზმატული ქალი, რომელმაც ქართულ თეატრსა და კინოში დაუვიწყარი კვალი დატოვა.
ვერიკო ანჯაფარიძე არა მხოლოდ უდიდესი მსახიობი, არამედ თეატრის ნამდვილი რეფორმატორიც იყო. მისი სამსახიობო სტილი გამოირჩეოდა ექსპრესიულობით, ემოციური სიღრმით და საოცარი პლასტიკურობით. ის ერთნაირი ძალით იდგა როგორც სცენაზე, ასევე ეკრანზე. მისი როლები ქართული თეატრის ოქროს ფონდშია შესული.
ვერიკო იყო ქალი, რომელიც არ ექვემდებარებოდა სტერეოტიპებს და ყოველთვის თავისი გზით მიდიოდა. ცხოვრებაში მტკიცე, პრინციპული და თავშეკავებული იყო, თუმცა სცენაზე და კინოში საოცარ ვნებასა და ძალას ავლენდა.ის იყო ლიდერი როგორც სცენაზე, ასევე ცხოვრებაში. მისი გავლენა იმდროინდელ ქართულ თეატრსა და კინოზე იმდენად დიდი იყო, რომ ვერიკოს ხშირად „ქართული სცენის დედოფლად“ მოიხსენიებდნენ.
კინომოყვარულებისთვის ვერიკო ყველაზე მეტად „გიორგობისთვეში“ ნათელას როლითაა ცნობილი. მისი შესრულება იმდენად ძლიერი იყო, რომ ამ პერსონაჟმა ცოცხალი, რეალური ადამიანის სახე მიიღო. მთელი ცხოვრება თეატრის და კინოს სამსახურში გაატარა. თამაშობდა სხვადასხვა როლს - მეფის ქალიდან დაწყებული, უბრალო გლეხი ქალით დასრულებული და ყველა როლს ერთნაირი ოსტატობით ასრულებდა.
ვერიკო ანჯაფარიძე იყო ქალი, რომელიც ქართულ კულტურას ემსახურა მთელი სიცოცხლე. ძლიერი, თავისუფალი, დაუმორჩილებელი—ის დარჩა ქართული ხელოვნების ერთ-ერთ უდიდეს ლეგენდად და მისი სახელის ირგვლივ სასაუბრო დღესაც ბევრია.
ბურუსითაა მოცული ლეგენდარული მსახიობის დაბადების თარიღი. ოფიციალური ინფორმაციით ვერიკო ანჯაფარიძე 1900 წლის 23 სექტემბერს დაიბადა ქუთაისში. თუმცა, ამ ფაქტს ეჭვქვეშ აყენებს ერთი ეპიზოდი ნათელა ურუშაძის მონოგრაფიიდან "ვერიკო ანჯაფარიძე", სადაც ასეთ ისტორიას ვკითხულობთ:
"მეოცე საუკუნის შემობრძანება ქუთაისის ინტელიგენციამ საღორიას ტყეში აღნიშნა, სტუმართა შორის ბრძანდებოდა აკაკი წერეთელი. უეცრად გამოჩნდა პატარა გოგონა. ასაკმა და მომხიბვლელობამ გოგონა ერთბაშად აქცია საზოგადოების ყურადღების ცენტრად.
დიდმა მგოსანმა ხელში აიყვანა იგი და საყოველთაო დასტურითა და სიხარულით ახალი საუკუნის კეთილ ფერიად გამოაცხადა: შენ უნდა ასახელო ჩვენი საყვარელი სამშობლო მეოცე საუკუნეში, კარგად დაიხსომე! ვინ იცოდა მაშინ, რომ ეს პატარა გოგონა ამ საუკუნის ლამის დამლევამდე ივლიდა ქართული თეატრის რთულ გზაზე და მთაწმინდაზე დაიდებდა სავანეს, როგორც უდიდესი მსახიობი-მოღვაწე"...
სოფიკო ჭიაურელი იხსენებდა, რომ ვერიკო ანჯაფარიძის გარდაცვალებიდან რამდენიმე წლის შემდეგ, როცა დედის ნივთებს ალაგებდა იპოვა ფოტო, სადაც ვერიკო ანჯაფარიძე მშობლებთან ერთად იყო ასახული, ფოტოზე კი წარწერა: 1898 წელი, ვერიკო 2 წლის".
ამ ინფორმაციის მიხედვით გამოდის, რომ ვერიკო ანჯაფარიძე 1898 წელს დაიბადა.
დღემდე არაერთ ადამიანს ახსოვს ვერიკოს იუბილეები, რომლებიც ნამდვილ დღესასწაულს უდრიდა. განსაკუთრებული იყო მსახიობის 50 წლის იუბილე, როდესაც ფიქრის გორაზე მდებარე მათი სახლთან ვერიკო შემოსვეს "ვილისის" სახურავზე და ისე გაატარეს მთელი ქუჩა. გზად მსახიობს უამრავი ადამიანი დახვდა, მეზობლები აივნებიდან ყვავილებს ყრიდნენ, შემდეგ გაიარეს რუსთაველის გამზირი და მის საყვარელ მარჯანიშვილის თეატრთან დაასრულეს მსვლელობა, სადაც იუბილე გაიმართა...გაგრძელება