იმ დროისთვის, საბჭოთა კავშირში მოდა მკაცრად კონტროლდებოდა, ხოლო ტანსაცმლის შერჩევა საკმაოდ შეზღუდული იყო. თუმცა, თბილისელებმა იცოდნენ, როგორ შეეტანათ კრეატიულობა საბჭოთა რეალობაში – ქალები ხშირად საკუთარ ტანსაცმელს თავად კერავდნენ ან უკვე არსებულ მოსაწყენ სამოსს ახალ სიცოცხლეს სძენდნენ.
მიუხედავად იმისა, რომ საზღვარგარეთიდან ტანსაცმლის შემოტანა რთული იყო, თბილისელები მაინც ახერხებდნენ ინფორმაციის მიღებას. ზოგიერთი იღბლიანი ადამიანი ყიდულობდა დასავლურ ჟურნალებს, რომელთა მიხედვითაც ადგილობრივი მკერავები ქმნიდნენ მოდურ სამოსს. განსაკუთრებით პოპულარული იყო ფრანგული და იტალიური სტილი.
70-იანი წლების ბოლოსკენ ჯინსები ნელ-ნელა გახდა ახალგაზრდებისთვის პრესტიჟული სიმბოლო, თუმცა მათი მოპოვება საკმაოდ რთული იყო. ახალგაზრდები ხშირად ცდილობდნენ ხელით გაეკეთებინათ მსგავსი ტიპის შარვლები, ან თუნდაც საბჭოთა წარმოების "ჯინსის მსგავსი" ქსოვილები მოეძებნათ.
ქალები ატარებდნენ კაშკაშა ფერებს, გრძელ კაბებს, პლატფორმიან ფეხსაცმელს, ბაფთებიან ბლუზებს და ფართო შარვლებს. მამაკაცები უპირატესობას ანიჭებდნენ ფართოსაყელოიან პერანგებს, კლასიკურ კოსტიუმებს, ტყავის ქურთუკებს და გრძელ თმას, რაც ჩვენთან ჰიპების გავლენით შემოვიდა.
1970-იან წლებში მოდის ინდუსტრიაში მნიშვნელოვანი ტრანსფორმაციები მოხდა, რაც სხვადასხვა კულტურული, სოციალური და პოლიტიკური ცვლილებებით იყო განპირობებული. ეს ათწლეული ცნობილია როგორც ექსპერიმენტებისა და ინდივიდუალიზმის პერიოდი, სადაც სხვადასხვა სტილი და ტენდენცია თანაარსებობდა.
ჰიპების მოძრაობამ 60-იანებიდან მოიტანა თავისუფალი, ბუნებრივი და ეთნიკური ელემენტები, როგორიცაა მაქმანები, ფართო კაბები, ინდური და აფრიკული პრინტები. პოპულარული გახდა ხელნაკეთი სამოსი და აქსესუარები, როგორებიცაა მძივები და ნაქსოვი ჩანთები.
70-იანების მეორე ნახევარში დისკო კულტურამ გავლენა მოახდინა მოდაზე. გაჩნდა ბრჭყვიალა ქსოვილები, ვერცხლისფერი და ოქროსფერი ელემენტები, მამაკაცები ატარებდნენ ფართოტოტიან შარვლებს, კაშკაშა პერანგებს და პლატფორმიან ფეხსაცმელს.
ჰიპების ბუნებრივი სტილი უფრო გლამურულმა ვარიანტმა ჩაანაცვლა: მაქმანიანი და აბრეშუმის ბლუზები, მაღალწელიანი ჯინსები და დიდი სათვალეები. ბრენდები, როგორებიცაა Yves Saint Laurent და Halston, ამ სტილს უფრო ელეგანტურს ხდიდნენ.
70-იანების ბოლოს გაჩნდა პანკი, რომელიც ბრიტანეთში Sex Pistols-ის გავლენით განვითარდა. ჩნდება ტყავის ქურთუკები, დახეული ჯინსები, მძიმე ჩექმა (Dr. Martens) და მეტალის აქსესუარები.
70-იანებში ქალებმა აქტიურად დაიწყეს მამაკაცური სამოსის ტარება - კოსტუმები, ფართო მხრიანი პიჯაკები და კლასიკური შარვლები მათი ყოველდღიურობა გახდა. ანდროგენული სტილი პოპულარული გახდა ისეთი დიზაინერების წყალობით, როგორიც იყო Yves Saint Laurent (მისი "Le Smoking" კოსტუმი ქალებისთვის განსაკუთრებით აღსანიშნავია).
ეს პერიოდი იყო თავისუფლებისა და ექსპერიმენტების დრო, სადაც ადამიანები თავიანთი ინდივიდუალურობის გამოხატვას ცდილობდნენ სამოსის საშუალებით. მოდა კომერციალიზდებოდა და ბრენდები, როგორებიცაა Gucci, Dior და Halston, უფრო მეტად პოპულარული ხდებოდნენ. მოდის ჟურნალები და ტელევიზია უფრო დიდი გავლენას ახდენდნენ ხალხის სტილის არჩევანზე.
ეს გავლენები ნელ-ნელა საქართველოშიც შემოვიდა. სიახლეებისა და ექსპერიმენტების პარალელურად კი, თბილისში ყოველთვის იგრძნობოდა ეროვნული ელემენტების გავლენა – ხშირად ტანსაცმელს ეტყობოდა ტრადიციული ორნამენტები, ხოლო ხელით ნაქსოვი სვიტერები და ქურთუკები დიდი პოპულარობით სარგებლობდა.
70-იან წლებში თბილისის მოდა იყო საბჭოთა შეზღუდვებსა და დასავლური ტენდენციების შერწყმის შედეგი. თბილისელები არ უშინდებოდნენ ექსპერიმენტებს და, მიუხედავად დეფიციტისა, მაინც ახერხებდნენ დახვეწილ და ინდივიდუალურ სტილის შექმნას.