"ვგრძნობ, რომ ჭკუიდან ისევ ვიშლები. ვხვდები, რომ კიდევ ერთ ასეთ საშინელ პერიოდს ვეღარ გადავიტანთ" - ვირჯინია ვულფის უკანასკნელი წერილი - Marao
"ვგრძნობ, რომ ჭკუიდან ისევ ვიშლები. ვხვდები, რომ კიდევ ერთ ასეთ საშინელ პერიოდს ვეღარ გადავიტანთ" - ვირჯინია ვულფის უკანასკნელი წერილი
ადლინ ვირჯინია სტივენი 1882 წლის 25 იანვარს, ლონდონში დაიბადა. იგი ფართოდ განიხილება, როგორც მე-20 საუკუნის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მოდერნისტი მწერალი. მისი ნამუშევრები, რომლებიც ხასიათდება ინოვაციური ნარატიული ტექნიკით, ღრმა ფსიქოლოგიური ძიებით და სოციალური კომენტარებით, რჩება ცენტრალური ლიტერატურის, ფემინიზმისა და მოდერნიზმის სიმბოლოდ.
ადრეული ცხოვრება და ოჯახი
ვირჯინია ვულფი დაიბადა პრივილეგირებულ ოჯახში. მისი მამა, სერ ლესლი სტივენი, ცნობილი ინტელექტუალი და მეცნიერი იყო. დედა, ჯულია პრინსეპ სტეფანი, მოდელი, ქველმოქმედი და ცნობილი ვიქტორიანელი ფოტოგრაფის ქალიშვილი იყო.
მიუხედავად მისი სახლის მასტიმულირებელი ატმოსფეროსა, ვულფის ბავშვობა შორს იყო უდარდელისგან. მასზე და მის და-ძმებზე ღრმად იმოქმედა დედის გარდაცვალებამ 1895 წელს, როდესაც ვირჯინია მხოლოდ 13 წლის იყო. სამი წლის შემდეგ მამა გარდაიცვალა. ამ მოვლენებმა დიდი გავლენა მოახდინა ვულფის ფსიქოლოგიაზე. ჩამოაყალიბა მისი მომავალი ნამუშევრების დიდი ნაწილი.
ტრავმულ დანაკარგებს დაემატა სექსუალური ძალადობა ნახევარძმების მხრიდან, რაც, მართალია, თავად ვულფს არასოდეს განუხილავს სიცოცხლის განმავლობაში, მაგრამ ხშირად არის ნახსენები მის წერილებსა და დღიურებში.
განათლება და ადრეული კარიერა
ვულფი ძირითადად სახლში სწავლობდა - ჰქონდა წვდომა მამის ვრცელ ბიბლიოთეკაზე. ის და მისი და-ძმები ხშირად მონაწილეობდნენ ოჯახურ დისკუსიებში ლიტერატურაზე, ფილოსოფიასა და მიმდინარე მოვლენებზე. ვულფს განსაკუთრებით იზიდავდა მე-19 საუკუნის დიდ რომანტიკოსთა ნაწერები, მათ შორის ჰენრი ჯეიმსი და ჯორჯ ელიოტი.
თავდაპირველად მოთხრობებსა და ესეებს წერდა, მაგრამ მხოლოდ 1915 წელს გამოაქვეყნა თავისი პირველი რომანი " მოგზაურობა გარეთ" . მიუხედავად იმისა, რომ რომანი არ იყო კომერციული წარმატება, იგი ვირჯინიას ლიტერატურული კარიერის დასაწყისს აღნიშნავდა.
ბლუმსბერის ჯგუფი
1900-იანი წლების დასაწყისში ლონდონში გადასვლის შემდეგ, ვირჯინია გახდა Bloomsbury Group-ის განუყოფელი ნაწილი, მხატვრების, მწერლებისა და ინტელექტუალების წრე, რომლებიც ცნობილია ხელოვნების, პოლიტიკის, სექსუალობისა და საზოგადოების რადიკალური იდეებით.
ურთიერთობები, რომელიც ვულფმა ჩამოაყალიბა Bloomsbury Group-ში მნიშვნელოვანი იყო, როგორც პირადად, ასევე პროფესიულად. Bloomsbury Group-ში მისი დროის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული ასპექტი იყო ურთიერთობა ლეონარდ ვულფთან, მწერალთან და პოლიტიკურ თეორეტიკოსთან, რომელზეც 1912 წელს დაქორწინდა. მათ დააარსეს Hogarth Press 1917 წელს, რომელიც მე-20 საუკუნის ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი დამოუკიდებელი გამოცემა გახდა.
უკანასკნელი წერილი
უძვირფასესო,
ცხადად ვგრძნობ, რომ ჭკუიდან ისევ ვიშლები. ვხვდები, რომ კიდევ ერთ ასეთ საშინელ პერიოდს ვეღარ გადავიტანთ და ამჯერად ვერც მე შევძლებ გამოჯანმრთელებას. კვლავ ჩამესმის ხმები და ფიქრებს თავს ვეღარ ვუყრი. ამიტომაც იმ ნაბიჯს ვდგამ, რომელიც საუკეთესო გამოსავალი მგონია. შენ მე უდიდესი ბედნიერება მომანიჭე, რაც კი ვინმეს შეეძლო, რომ გაეღო. ჩემთვის ყველაფერი იყავი, ვინც კი შეიძლება ოდესმე ჩემ გვერდით ყოფილიყო. არ მგონია, ორ ადამიანს უფრო ბედნიერად ყოფნა შესძლებოდა, სანამ ეს საშინელი დაავადება გამოჩნდებოდა.
წინააღმდეგობის გაწევის ძალა აღარ შემრჩა. ვიცი, რომ ცხოვრებას გიჩანაგებ და უჩემოდ უკეთ მუშაობას შეძლებდი. და ვიცი, შეძლებ. ხომ ხედავ, ჯეროვნად ამ სიტყვებსაც კი ვეღარ ვწერ. ვეღარც ვკითხულობ. იმის თქმას ვცდილობ, რომ ჩემი ცხოვრების ყველა ბედნიერებას შენ გიმადლი. ჩემ მიმართ განსაკუთრებით მომთმენი და უზომოდ კეთილი იყავი. აი, ამის თქმა მინდა, ყველამ ისედაც იცის ეს. თუ ვინმეს ჩემი გადარჩენა შეეძლო, ეს შენ იქნებოდი. ყველაფერი შემომეძარცვა, მხოლოდ შენი გულკეთილობის რწმენა შემომრჩა. შენი ცხოვრების გაჩანაგებას ვეღარ გავაგრძელებ.
არ მგონია, ორ ადამიანს უფრო ბედნიერად ყოფნა შესძლებოდა, ვიდრე ჩვენ ვიყავით."
13 წლის ასაკიდან, დედის გარდაცვალების შემდეგ, ვულფი განიცდიდა განწყობის პერიოდულ ცვალებადობას. თუმცა, ჰერმიონ ლი ამტკიცებს, რომ ვულფი არ იყო „შეშლილი“; ის იყო მხოლოდ ქალი, რომელიც იტანჯებოდა და ებრძოდა ავადმყოფობას მთელი ცხოვრების განმავლობაში.
ვულფის ფსიქოლოგიური მდგომარეობა მეორე მსოფლიო ომის დაწყების შემდეგ გართულდა.პირადი ჩანაწერებიდან ირკვევა, რომ მწერალი სიკვდილით იყო შემყრობილი. 1941 წლის 28 მარტს ჯიბეები ქვებით გაივსო დამის სახლთან ახლოს მდებარე მდინარეში თავი დაიხრჩო. ცხედარი 18 აპრილს იპოვეს.