24 წლის ასაკში შექმნილი ოჯახი, 1 შვილი და ტრაგიკული სიყვარული - ქრისტინე იმედაძე - Marao

ქრისტინე იმედაძე ბევრისთვის საყვარელი ტელესახეა, მისი პირადი ცხოვრება, ცხოვრების სტილი და კარიერა კი არაერთხელ გამხდარა განხილვის საგანი.

ბიოგრაფია

ქრისტინე იმედაძე 1984 წლის 26 მარტს, თბილისში დაიბადა. მუსიკალური კარიერა ბავშვობიდან დაიწყო სტუდია ბასტი-ბუბუში, პარალელურად კი ბალეტით იყო დაკავებული.

ქრისტინეს პოპულარობა 2000-იან წლებში გაზიარდა, როცა ნინი ბადურაშვილთან, თაკო გაჩეჩილაძესთან და ქეთა თოფურიასთან ერთად ჩამოაყალიბა ჯგუფი "ოთხი გოგო". მუსიკალური კარიერის პარალელურად ქრისტინემ მსახიობობაშიც სცადა ბედი, მისი პირველი ფილმი იყო ირაკლი ჩხიკვაძის „თბილისური Love Story“.

2018 წელს ქრისტინემ ერეკლე ბადურაშვილის თურქულ-ქართულ ფილმში „ხიდი“ ერთ-ერთი მთავარი როლი შეასრულა, სადაც პარტნიორობას მსახიობები მურატ ილდირიმი, ნინი ბადურაშვილი, ზურა ყიფშიძე, ზურაბ ცინცქილაძე, ზუზუ ბეჟაშვილი, გიორგი გურგულია და დათო დვალიშვილი უწევენ. 

• ქრისტინე იმედაძის გულწრფელი ინტერვიუ 

• "არც მიფიქრია, რომ ეს უნდა დამეწერა... ჩემი მეგობრები, ნაცნობები ან სულაც უცხო ადამიანები ძალიან უსამართლოდ დაკავებულები ან სასტიკად ნაცემები არიან" - ქრისტინე იმედაძის მიმართვა 

პირადი ცხოვრება

ქრისტინე ცნობილი ქართველი მსახიობის და ტელეწამყვანის, ია ფარულავას ძმისშვილია. ოჯახი 24 წლის ასაკში შექმნა. მისი მეუღლე საქართველოს ნაკრების ფეხბურთელი ლაშა ჯაკობია იყო, მათმა ქორწინებამ წელიწადნახევარს გასტანა. წყვილს ქორწინებიდან ჰყავს გოგონა ტაისია.

ქრისტინეს შესახებ არაერთი ჭორი აგორებულა. ამბობდნენ, რომ მომღერალს ერთ-ერთი ცნობილ ქალის მეუღლესთან ჰქონდა რომანი. თუმცა ქრისტინემ ეს ჭორი ინტერვიუში უარყო:

• 4 ულამაზესი თაობა: ქრისტინე იმედაძე შვილთან, დედასთან და ბებიასთან ერთად 

"საერთოდ, ხომ ამბობენ, რომ კვამლი ცეცხლის გარეშე არ არსებობსო. ეგ არის არასწორი მიდგომა. არსებობს ჭორები, რომლებიც არის გამიზნული და ჰაერიდან ითხზვება. იმ ადამიანს უბრალოდ არ ვიცნობ და თუ შემხვედრია, იმ მეუღლესთან ერთად" - ამბობდა ქრისტინე.

ქრისტინე იშვიათად საუბრობს პირველ სიყვარულზე, სერგუნა კოპალაძეზე, რომელიც ახალგაზრდა ასაკში ტრაგიკულად დაიღუპა.

„სერგუნას ოჯახი და ჩემი ოჯახი მეგობრობდნენ. ეს იყო ბიჭი, რომელსაც მოვწონდი და მეც მომწონდა. ის საქართველოში არ ცხოვრობდა და არდადეგებზე ჩამოდიოდა. 2002 წელი იყო, კასტინგიდან გაციებული დავბრუნდი, გვიან ღამით დამირეკა, რადგან ავად ვიყავი, უნდოდა ყურადღება გამოეხატა და რაღაც მოეტანა. დამირეკა, წყნეთიდან მოვდივარ და რაღაცებს მოგაწვდიო, გვიანი იყო და უარი ვუთხარი.. ამ დროს ტელეფონი გაითიშა..

ტელეფონის გათიშვა და ხმა ფანჯრიდან ერთად გავიგე.. [ავარია] ზუსტად ჩემს სახლთან მოხდა, სულ მქონდა სინანული, იქნებ რომ წამოეღო, რაც უნდოდა, იქნებ სხვაგან აღარ გაევლო..

უკან არ გადამირეკავს, უსიამოვნო შეგრძნება მქონდა, ლოგინზე ვიჯექი და ველოდებოდი, როდის გათენდებოდა, დილას ერთხელ ავკრიფე მისი ნომერი, ავტომოპასუხემ მიპასუხა.. ამ სტრესის მართვა დიდხანს მომიწია.. ჩემს ადგილას ვიღაც შეიძლება ჩაწოლილიყო, სულ მოდიოდა ძალა, რომელიც მეხმარებოდა..“ - იხსენებდა ქრისტინე.