ვაკოს ეშმაკუნები ჩაუსახლდნენ თვალებში. შეუმჩნევლად ჩაიღიმა და თავდახრილმა წარბზე მოისვა ხელი.
_ კარგი, მარი, არა უშავს. პირობას გაძლევ, შენს ძმისშვილს მთელი გულისყურით მივხედავ და იმედს არ გაგიცრუებ. წავიდეთ, სალი!
_ ეჭვიც არ მეპარება, რომ შენთან უსაფრთხოდ იქნება, ჩემო პატარა მეგობარო, _ მრავალმნიშვნელოვნად უპასუხა მამიდამ, _ სალომეს გასაღები აქვს, ამიტომ არ იჩქაროთ წამოსვლა. როცა გაგიხარდებათ, მაშინ დაბრუნდით.
_ არა, ასე ვერ დაგტოვებ. ვინ იცის, იქნებ…
_ მე არაფერი მიჭირს. პირველად კი არ მაქვს მაღალი წნევა! წადით, წადით, საკუთარ თავს მე თვითონ მივხედავ! _ ხელი აუქნია მარინამ ორივეს და გატრიალდა.
_ მე ადრე დავბრუნდები, მამი, _ მოიღუშა სალი, ლამის ცრემლებით აევსო თვალები.
_ როგორც გინდა, საყვარელო, ახლა კი წადით, წამალი მაქვს დასალევი და ხელს მიშლით, _ მხოლოდ თავი მოაბრუნა მარინამ და მიმავალმა გამომშვიდობების ნიშნად ხელი დაიქნია.
8 8 8
ვაკო ძველი, შავი «ფორდით» იყო მოსული. მან წინა სალონის კარი გამოუღო სალომეს. ჩაჯდა თუ არა მანქანაში, გოგონას თვალწინ დაუდგა ის დღე, როცა პირველად «ჩაბრძანდა» ავთოს «მერსედესში». უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა. რა კმაყოფილი იყო მაშინ თავისი თავით! რას იფიქრებდა, ასე თუ შემოუბრუნდებოდა ბედის ბორბალი! აჯობებს, ახლა მაინც გამოიჩინოს წინდახედულება და გულის კარნახს არ აჰყვეს. უცებ ერთ დროს მოდური სიმღერა გაახსენდა: «გულო, არანორმალურო! გულო, გადარეულო! გულო, გაცხელებულო! გამომყევი მე!» …და კიდევაც აეკვიატა. არა, რა თქმა უნდა, ახლა ისე არ ფიქრობს, როგორც სამი წლის წინ, ახლა ბევრად გაწონასწორებულია და მამაკაცების ფსიქიკაშიც უკეთ ერკვევა, თუმცა ეშმაკს არ სძინავს, ამიტომ წამითაც არ უნდა მოადუნოს ყურადღება, ცდუნებას უნდა გაუძლოს, თუკი ასეთი «საფრთხის» წინაშე აღმოჩნდება. ნამდვილად არ აქვს იმის სურვილი, ორჯერ ერთსა და იმავე ხაფანგში გაებას! არააააააა! «გულო, არანორმალურო! გულო, გადარეულო! გულო, გაცხელებულო! გამომყევი მე!» _ ლამის ხმამაღლა აღიღინდა.
ვაკომ მანქანა რესტორანს მიაყენა. სალომემ გულდასმით შეათვალიერა სანაპიროზე აღმართული გაუმჭვირვალე ვიტრინებიანი შენობა.
_ ზღვის დელიკატესები გიყვარს? _ მამაკაცმა ძრავა გამორთო და მოხედა.
_ ძალიან.
_ ჰოდა, აქ უგემრიელეს კერძებს ამზადებენ. იმედია, მოგეწონება.
ოფიციანტმა მარცხენა კუთხეში განთავსებულ მაგიდამდე მიაცილა სტუმრები და მენიუ ვაკოს დაუდო წინ.
_ შენ თვითონ აირჩიე, რაც გსურს, _ მამაკაცმა მენიუ სალომესკენ გააჩოჩა.
_ მე ვერ ვერკვევი დასახელებებში, შენ უკეთ გეცოდინება, რა უფრო გემრიელია, _ შორს დაიჭირა სალიმ და გაწითლებულმა თვალი აარიდა მოღიმარს. ვერც კი შეამჩნია, უნებლიეთ თავადაც რომ გაუშინაურდა მამაკაცს.
_ კარგი, ეგრე იყოს… მაგრამ შენ მაინც მომიყვები იმ ადამიანზე, რომელმაც ასე გაგიცრუა იმედები… შევთანხმდით?
სალიმ თვალები დახუჭა. სულაც არ სურდა, თავის უსიამოვნო წარსულზე ელაპარაკა, თანაც, ახალგაცნობილთან. რატომ უნდა ჩააბაროს ანგარიში? მიუხედავად ამისა, მისდა უნებურად, უეცრად ალაპარაკდა.
_ რა ვიცი, აბა რა გითხრა? ის ყველანაირად მბრძანებლობდა ჩემზე. ტანსაცმელსაც კი თავად მირჩევდა, რა უნდა მეყიდა, რა ჩამეცვა… მეგობრებსაც მისი გემოვნებით ვირჩევდი. მანქანა გამიყიდა და მას მერე სულ ბოდიშს მიხდიდა, რომ ახალს ვერ ყიდულობდა ჩემთვის. იძულებულს მხდიდა, შინ ვმჯდარიყავი, არ მემუშავა. როცა თავად მოეპრიანებოდა, მხოლოდ მაშინ თუ წამიყვანდა სადმე… წარამარა მამოწმებდა, სახლში ვიყავი თუ არა.
_ ალბათ ჯობდა, კარგად გაგეცნო, სანამ ცოლად გაყვებოდი.
_ ჰო, რა თქმა უნდა. ძალიან ვიჩქარე. ისე ვიყავი აცეტებული, თვალთ დამიბნელდა. ასე მეგონა, მის გარდა სხვა მამაკაცი არ არსებობდა. ის იმ ფირმის ხელმძღვანელი იყო, სადაც მე ვმუშაობდი. ისე მაწონებდა თავს, რომ… ერთი სიტყვით, ადვილად დამახვია თავბრუ. მეც ახალგაზრდა ვიყავი და სიყვარულმა დამაბრმავა.
_ ახლა რა, ბებერი ხარ?
_ არა, ბებერი არ ვარ, მაგრამ მეტი გამოცდილება დამიგროვდა. ისე ადვილად არ მოვტყუვდები, _ ამოიოხრა სალიმ.
არადა, ხომ არ იტყვის, სიხარბემ მძლია და ავთოს ქონებამ დამიბნელა გონებაო? ეს რომ გაიგოს, ზედაც არ შეხედავს ალბათ. შეხედავს კი არა, საერთოდ დაეკარგება მასზე წარმოდგენა. არა, რა სისულელეა, ამას როგორ ეტყვის! თუმცა, ავთო რომ კარგი ადამიანი გამომდგარიყო, სალი ოჯახს არ დაანგრევდა. მერე რა, რომ ანგარებით გათხოვდა? სრულიად უცნობ ადამიანებს მიყვებიან ცოლად, როცა გარიგებით ქმნიან ოჯახებს, მაგრამ სიყვარული მაშინაც მოდის.
_ ახლა კი ყველაფერი დამთავრებულია და არ მსურს ამაზე ლაპარაკი. მინდა მასთან გატარებული ყველა დღე ამოვშალო ჩემი მეხსიერებიდან.
_ ჯერ კიდევ გიყვარს?
_ არა, რას ამბობ! _ შეცბუნებულმა წამოიყვირა.
ვაკომ წარბები შეყარა.
_ მე კი ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, რომ თავს არ აძლევ მისი დავიწყების უფლებას. ვხედავ, რომ იგი გამუდმებით არსებობს შენს ცნობიერებაში. ჩემი აზრით, საიმედო მეგობარი გჭირდება, რომელიც გაგართობს, გადატანილ უსიამოვნებებს ადვილად დაგავიწყებს… ისეთი, ვინც გაგაცინებს, გაგამხიარულებს, გაიზიარებს შენს დარდს, სულიერად დაგიახლოვდება…
_ როგორც ვატყობ, საკუთარ თავს უწევ რეკომენდაციას, არა? _ დამცინავმა ღიმილმა გაუპო ბაგე სალომეს.
მართლაცდა, რა სასაცილოა! რომელ მეგობრობაზე ელაპარაკება ეს კაცი? ვის გაუგია ქალისა და მამაკაცის მეგობრობა? ალბათ საყვარლობას გულისხმობს «ზესიმპათიური». ეს მის თვალებშიც ნათლად ჩანს, ხარბად რომ მისჩერებია სალის სხეულს. რას გულისხმობს გამხიარულებაში? ჰა-ჰა-ჰა! მეგობარი! ვის ასულელებს, თუ იცის, ნეტავ? კი, როგორ არა! ახლავე ჩაუგორდება ლოგინში, ოღონდ კი მოისურვოს!
_ სწორად მიმიხვდი… რა თქმა უნდა, თუკი შენ არ იქნები წინააღმდეგი, _ სრული სერიოზულობით უპასუხა მამაკაცმა, თუმცა, თავადაც გრძნობდა, როგორ გაუძნელდებოდა ეს.
ვაკო მართლაც გულწრფელ მეგობრობას სთავაზობდა გოგონას, თუმცა იცოდა, ცდუნებას დიდხანს ვერ გაუძლებდა ასეთი ღვთაებრივი არსების გვერდით. უაზრობაც კი იყო მისგან მსგავსი წინადადება. ბოლო დღეების განმავლობაში ჯოჯოხეთური განცდები ჰქონდა, მაგრამ სალომეს გამო მზად იყო, ყველაფერი მოეთმინა. პირველ რიგში, უნდა ეცადოს, მას მამაკაცებისადმი რწმენა დაუბრუნოს. ყოველი შემთხევისთვის, ვაკო დაჟინებით არწმუნებდა თავის თავს, რომ მისი უმთავრესი მიზანი ეს იყო.
სალომე კარგა ხანს გამომცდელად მისჩერებოდა.
_ მეგობარი მამაკაცი ჯერ არ მყოლია. მაინცდამაინც არ მჯერა ქალისა და მამაკაცის მეგობრობის. ყოველთვის მეჩვენებოდა, რომ ორ საპირისპირო სქესს ერთმანეთში მხოლოდ ერთი რამ იზიდავს. ეს კი, გულახდილად გეტყვი, საზიზღარი შეგრძნებაა.
_ საზიზღარი? რას მეუბნები! ეს ხომ ყველაზე ბუნებრივი რამეა დედამიწაზე, ყველაზე გულწრფელი და აუცილებელი! შემთხვევით, მეუღლემ ხომ არ ჩაგაგონა მსგავსი აზრები? _ ვაკომ ძლივს შეიკავა ბრაზი და ენას კბილი დააჭირა, რომ კიდევ რამე საშინელება არ ეთქვა.
_ ჩემი მეუღლე რა შუაშია, მე ჩემი შეხედულებები გამაჩნია, _ იწყინა სალიმ.
_ მე კი ვხედავ, რომ შენ ცდები შენს შეხედულებებში, _ არ დაუთმო მამაკაცმა, _ ძალიან ბევრი ქალი და კაცი ვიცი, რომლებიც მეგობრობენ ყოველგვარი «იმნაირობის» გარეშე.
_ რატომღაც, მე არ ვიცნობ ეგეთებს…
_ უბრალოდ, სიტყვაზე დამიჯერე. მომყევი და თავად დარწმუნდები, რომ ასეა. აბა, რას იტყვი? _ ჰკითხა და ხელი გამოუწოდა, _ დავმეგობრდეთ?
ვაკო გულის სიღრმეში ელოდა, რომ სალომე არ მიიღებდა მის წინადადებას და მზად იყო, აქედანვე შერიგებოდა ამ აზრს. არადა, რა სამწუხაროა, რომ ვერასდროს გაიცნობს ახლოს ამ უმშვენიერეს ქმნილებას, ვერასდროს დაიახლოებს მას ისე, როგორც ეს რომანებში ან, თუნდაც, ფილმებში ხდება. შეიძლება ასე უკეთესიც იყოს მისთვის, ნაკლები თავსახეტი ექნება მომავალში. ამ განცდებში იყო, რომ მოულოდნელად მის გამოწვდილ ხელს სალიმ თავისი ნატიფი თითები შეაგება.
_ მაგრამ მხოლოდ მეგობრები ვიქნებით, _ ოდნავ ჩახრინწული ხმით წარმოთქვა, _ და მეტი არაფერი.
_ შევთანხმდით! _ მამაკაცმა მძლავრად ჩამოართვა მარჯვენა და ძლიერმა სურვილმა წამოუარა, ეს შეთანხმება კოცნით დაეგვირგვინებინა, მაგრამ ამის მაგივრდა, მხოლოდ დაჟინებით ჩააშტერდა გოგონას დამფრთხალ თვალებში. რა ლამაზი თვალები აქვს ამ ოხერს! და რამხელა ცეცხლია მიმალული მათში!
წამით საგონებელში ჩავარდა. ეს რა ჩაიდინა! შეძლებს კი, ბოლომდე კეთილსინდისიერად შეასრულოს პირობა? განა არ გაუჭირდება ამ ახალი, მისთვის უჩვეულო როლის თამაში? როდის იყო, ქალებთან «უიმნაიროდ» მეგობრობდა? ფაქტობრივად, ტყუილი გამოუვიდა. იმდენად დაძაბა შექმნილმა სიტუაციამ, სასწრაფოდ შეუშვა ქალს ხელი, თან შეეცადა, ფართოდ, მეგობრულად გაეღიმა.
_ პირობას გაძლევ, არ ინანებ!
სალომემ ფრთხილი მზერა ესროლა კავალერს.
_ ვიმედოვნებ! _ ხაზგასმით წარმოთქვა, _ საშინლად არ მიყვარს, როცა რაღაცას მაძალებენ. მაგრამ თუკი მომატყუებ და სიტყვას გადახვალ, დარწმუნდები, რამდენად ძალიან უსიამოვნო ლედი ვარ. სხვათა შორის, ბიჭების გარემოცვაში გავიზარდე და ვერ ვიტან, როცა პირობას არ ასრულებენ.
ვაკომ ხუმრობით შეშინებული გამომეტყველება მიიღო, გულში კი მოუწონა ქალს «კაცური» ტემპერამენტი.
_ გულს არასდროს გატკენ, სალი, სიტყვას გაძლევ, _ მამაკაცმა ბოკალი ასწია, _ ჭეშმარიტ მეგობრობას გაუმარჯოს.
გოგონამ მიუჭახუნა და მსუბუქმა ღიმილმა ოდნავ შეარბილა მისი დამფრთხალი გამოხედვა.
_ გაუმარჯოს, _ მოკლედ მოჭრა და დალია.
ის ძალიან ლამაზი იყო, თვალისმომჭრელად ლამაზი. ვაკოს ყველაფერი მოსწონდა მასში _ აბრეშუმივით თმა, მოციმციმე ცისფერი თვალები, მეტყველი ბუნჩულა ტუჩები, რომელიც თითქოს საკოცნელად იყო მომართული, მოხდენილი სხეული, ვნებას რომ ასხივებდა, მაღალი, მკვრივი მკერდი, გამაღიზიანებლად რომ თრთოდა ტანსაცმლის შიგნით. როგორ გინდა, ხელი არ გაგექცეს, როცა წინ ასეთი სრულყოფილება გიზის… ნდომის ნერწყვი შეუმჩნევლად გადააგორა მამაკაცმა.
_ რამდენ ხანს აპირებ აქ დარჩენას? _ ჰკითხა ვაკომ და საკუთარი ხმა ვეღარ იცნო…
როგორც ჩანს, ზედმეტად მოეძალა სურვილი. ვნებათაღელვა რომ დაეფარა, ნაძალადევად ჩაახველა და სალომეს თვალი აარიდა.
_ ჯერ არ ვიცი. მამიდამ მითხრა, რამდენ ხანსაც გაგიხარდებაო. მე კი ჯერჯერობით მიხარია, _ გაიცინა გოგონამ.
_ ანუ, იქამდე, სანამ არ გადახარშავ განქორწინებით მოყენებულ ტკივილს? ეს იგულისხმე?
_ ალბათ, _ ღიმილით დაეთანხმა სალომე.
_ უკან თუ დაბრუნდები, სად უნდა იცხოვრო?
_ სავარაუდოდ, ბინას ვიქირავებ. ოღონდ, იქამდე მომიწევს სამსახურის მოძებნა, ქირას ხომ უნდა გადახდა.
_ როგორ, მეუღლემ წილი არ მოგცა? მისგან არაფერი გერგება? _ გაკვირვების ნიშნად წარბები აზიდა ვაკომ.
შეკითხვა, ცოტა არ იყოს, ზედმეტად მოეჩვენა სალის. არც ისეთი ახლო მეგობრები იყვნენ ჯერ, რომ მამაკაცი ასე გათამამებულიყო, მაგრამ მაინც უპასუხა.
_ მისგან არაფერი მინდა! _ ცხარედ წამოიძახა, _ როცა გავყევი, არაფერი გამაჩნდა. ასეთივე უქონელი წამოვედი. მას არ შემოუთავაზებია… არც მე მითხოვია. იმითიც გახარებული ვარ, რომ წამოვედი. არ მსურს, დავალებული ვიყო მისგან. მთავარი ისაა, რომ თავისუფალი ვარ.
_ შესაშური საქციელია შენი მხრიდან, მაგრამ არა პრაქტიკული. ის არ მოქცეულა გონივრულად. რაღაცით ხომ უნდა გამოეხატა მადლიერება, სამი წელი რომ მიუძღვენი ამისთანა ქალმა? როგორც მივხვდი, მასთან აღარ მუშაობ, არა?
_ არა, რა თქმა უნდა. როგორც კი დავქორწინდით, მაშინვე მიმატოვებინა მუშაობა და შინ გამომკეტა. არც მინდა! სულ რომ მეხვეწოს და დამიჩოქოს, მასთან სამუშაოდ არავითარ შემთხვევაში არ დავბრუნდები. თუმცა, ვიცი, არ შემომთავაზებს. ჩვენ შორის ყველაფერი დამთავრდა.
_ რა კაცია ამისთანა, გაოგნებული ვარ! _ აღშფოთება ვერ დაფარა ვაკომ.
_ კი მაგრამ, აუცილებელია, ეს განვსაჯოთ? არ მსიამოვნებს მასზე ლაპარაკი. იქნებ სხვა თემაზე გადაგვეტანა საუბარი? _ უკმაყოფილება გაისმა სალის ხმაში.
ვაკომ ენაზე იკბინა. მზად იყო, დაუფიქრებელი ნათქვამის გამო ბოდიშიც კი მოეხადა, მაგრამ ამ დროს ოფიციანტი გამოჩნდა თევზის სალათით ხელში.
სალომემ მადლობა გადაუხადა მიმტანს და სალათა გადაიღო. დაღალა მამაკაცის «დაკითხვებმა», თუმცა ცდილობდა, არ შეემჩნია. ხვდებოდა, რომ ვაკო მეგობრული ინტერესის დემონსტრირებას ცდილობდა, მაგრამ ასე ღრმად მის პირად ცხოვრებაში ჩახედვის უფლება მაინც არ ჰქონდა, მთ უმეტეს _ ამ ეტაპზე. სალის ისიც ეყოფა, ქორწინებაში რომ არ გაუმართლა. ისე, რა სულელია, რამდენი ილაყბა, დაწვრილებით გადმოულაგა თითქმის უცნობ ადამიანს მისი ოჯახის ინტიმური დეტალები. იყო კი საჭირო? ვითომ სწორად მოიქცა, მეგობრობაზე რომ დასთანხმდა? ის ისეთი მომნუსხველი მამაკაცია, შეიძლება ძალიანაც გაუჭირდეს მასთან მხოლოდ მეგობრული დამოკიდებულების შენარჩუნება. ძნელია, გულგრილი დარჩე, როცა მამაკაცი მომხიბვლელია და, ამასთან, სასიამოვნო მოსაუბრეც. თანაც, გაცნობისთანავე იმდენად კარგი შთაბეჭდილება მოხდინა მასზე და ისე მოეწონა, გაუჭირდება ამის დამალვა.
რა თქმა უნდა, სიყვარულზე ლაპარაკიც ზედმეტია, მაგრამ სალომე გულის სიღრმეში ხვდება, რომ ვაკოსთან სიახლოვე მასში ზიზღს სულაც არ გამოიწვევს… პირიქით… საკმარისია, წარმოიდგინოს, როგორ ეფერება მამაკაცი და ეგრევე თავბრუსხვევას გრძნობს, უცნაური ჟრუნატელი ეუფლება… ამის გაფიქრებაზე მისდა უნებურად აუფორაჯდა ღაწვები და სასწრაფოდ თავი დახარა, ვაკო არაფერს მიმიხვდესო.
არა უშავს… როგორმე მოერევა თავს, ყოველ შემთხვევაში, შეეცდება. ამასთან, მამაკაცმა ხომ სიტყვა მისცა… თუმცა, სხვა საქმეა, რამდენად შეასრულებს იგი მიცემულ პირობას? იქნებ პირველსავე ხელსაყრელ მომენტში დაავიწყდეს?.. ან იქნებ, ორივეს დაავიწყდეს? ცდუნება უფრო ძლიერი რომ აღმოჩნდეს, მაშინ?
გაგრძელება იქნება ორშაბათს