"ალბათ, როგორ განიცდიდა თავის პატარა გულში და ფიქრობდა, ისე აღარ ვუყვარვარ დედასო" - ლულუ კახიანი გარდაცვლილი შვილის შესახებ წერს - Marao

"ტიკტოკზე ასეთი ტრენდია - სამშობიაროდან დედა გამოდის და, როცა ყველა პატარასთან შეხვედრას ელოდება, ის უფროს შვილს ეხუტება და კოცნის.

ნინი რომ დაიბადა, ლენო 4,5 წლის იყო, მე კი, რატომღაც, ძალიან დიდი მეგონა და, ალბათ, როგორც დიდს, ისე ვექცეოდი და ვთხოვდი ხოლმე რაღაცებს. არადა, რა პატარა იყო, ალბათ, როგორ განიცდიდა თავის პატარა გულში და ფიქრობდა, ისე აღარ ვუყვარვარ დედასო.

• "6 წელია, ჩემი სიყვარული არ მინახავს...არც მისი ხმა გამიგია..." - ლულუ კახიანი გარდაცვლილი შვილის შესახებ

ლენო, მაპატიე, ყოველთვის მიყვარხარ! მაპატიე, თუ გული ოდესმე გატკინე.

პატარა რომ გეყოლებათ, ჩაეხუტეთ უფროს შვილიკოებს, რომ იგრძნონ, რომ ისევ ისეთი მნიშვნელოვანნი არიან, ისევ ისე უყვართ და ისევ ისე ყურადღების ცენტრში არიან და, რაც მთავარია, ისევ ავსებენ დედის გულს.

ოჰ, რამდენ რამეს შევცვლიდი, წარსულში დაბრუნება რომ შემეძლოს... ყველა ჩემს შეცდომაზე მეტირება და დანაშაულის გრძნობა მაქვს. ლენო, მენატრები..." - წერს სოციალურ ქსელში ჟურნალისტი, ლულუ კახიანი.

ლულუ კახიანისა და გიორგი გვარჯალაძის შვილი - ლენო გვარჯალაძე

ტრა­გი­კუ­ლი შემ­თხვე­ვა, რო­მელ­საც 14 წლის ლენო გვარ­ჯა­ლა­ძე ემსხვერ­პლა, თბი­ლის­ში 2019 წლის ივ­ნის­ში მოხ­და. მე-9 კლა­სე­ლი გო­გო­ნა კორ­პუ­სის მე-7 სარ­თუ­ლის ფან­ჯრი­დან გა­და­ვარ­და და ად­გილ­ზე გარ­და­იც­ვა­ლა. ლენო (ელე­ნე) გვარ­ჯა­ლა­ძე ცნო­ბი­ლი ტე­ლე­წამ­ყვა­ნის, ლულუ კა­ხი­ა­ნის და პრო­დი­უ­სე­რი­სა და კომ­პო­ზი­ტო­რის, გი­ორ­გი გვარ­ჯა­ლა­ძის შვი­ლი იყო.

• "ბოლო დღე ასე მთავრდება, რომ მამა თავს დამესხა და მცემა, მონსტრია და ცუდი კაცია. მანდ დამთავრდა. ჰოდა, ახლა რასაც გიყვებით, გადავრჩი?“ - გიორგი გვარჯალაძე გარდაცვლილი ქალიშვილის, ლენოს შესახებ

14 წლის ლენო 2019 წლის აპ­რილ­ში თბი­ლის­ში მომ­ხდა­რი ავა­რი­ი­ს დროს და­ღუ­პულ ნიკა ჯორ­ჯა­ძეს­თან და ბექა (ბიკი) ჭი­ღი­ტაშ­ვი­ლთან (ეს უკა­ნას­კნე­ლი ავა­რი­ი­დან ერთ თვე­ში, სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში გარ­და­იც­ვა­ლა) მე­გობ­რობ­და. ბოლო პოს­ტი, რო­მე­ლიც ლე­ნო გვარ­ჯა­ლა­ძემ სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში გა­მო­აქ­ვეყ­ნა, გარ­დაც­ვლილ მე­გო­ბარს ეძღვნე­ბო­და:

"ტკი­ვი­ლი. მწა­რე ტკი­ვი­ლი. შიგ­ნი­დან მწვავს. ყვე­ლა­ზე მე­ტად მიყ­ვარ­ხართ. ყო­ველ­თვის მეყ­ვა­რე­ბით. და­მე­ლო­დეთ. არ­სად წახ­ვი­დეთ. მოვა დრო და ორი­ვეს ისევ ჩა­გე­ხუ­ტე­ბით. ისევ ვივ­ლით და და­ვი­წყებთ რა­ღა­ცე­ე­ბის გა­ფუ­ჭე­ბას. მე­ნატ­რე­ბით".