"ვუთხარი, რომ ჩვენი ურთიერთობა ვერ გაგრძელდებოდა... მაშინ შემომხედა და მითხრა..." - როგორ გაჩნდა სიყვარული ლელა კილაძესა და გიორგი ცაგარელს შორის და როგორია მათი ოჯახი დღეს - Marao

"პარკში დავსხედით და დავიწყეთ ლაპარაკი. მაშინ ძალიან მთვრალი ვიყავი და ლელას ვუთხარი, რომ "გამოსავალში" მინდოდა მისვლა. ეს ნიკა კოჩაროვმა მირჩია, რადგან ჩემი იმ მდგომარეობაში ყურება წარმოუდგენელი იყო. ლელას ეს იმიტომ ვუთხარი, რომ მინდოდა, თავი მომეწონებინა - ვიცოდი, რომ თავად ამ საკითხებში უკვე გარკვეული იყო. 

მანამდეც ჩემი ურთიერთობები შენდებოდა და ინგრეოდა ალკოჰოლის გამო. არავის ვადანაშაულებ, მაგრამ მათ ცოდნა არ ჰქონდათ. ძნელია, როცა გინდა, რომ შენს მეორე ნახევარს დაეხმარო. გამოასწორო, გინდა, რომ ფხიზელი იყოს, მაგრამ არ გამოგდის. იმისთვის, რომ დაეხმარო, ცოდნაა საჭირო. სხვა შემთხვევაში, უნდა გაწყვიტო ურთიერთობა. 

რომ აღარ ვსვამ, ეს ნაწილობრივ ლელასთან ურთიერთობის დამსახურებაცაა. ლელას უკვე ჰქონდა გამოცდილება - ჩემთვის არც ულტიმატუმები წაუყენებია, არც აგრესია ჰქონია, არც - მანიპულაცია. მიმიშვა, რომ მე თვითონ გამოვსულიყავი ამ მდგომარეობიდან. 

ერთ დღეს გადავწყვიტე, ბოლოჯერ დამელია. იმ დღეს ისე მოვიქეცი, ისეთი რაღაცები ვაკეთე, მეორე დღეს გახსენებაც არ მინდოდა. მგონი, ყველა დემონი გამოვუშვი, რაც კი მყავდა", - იხსენებს გიორგი. 

• "მაგრამ მახსოვს ის დღე, როდესაც პარკში დავსხედით და დავიწყეთ ლაპარაკი..." - ლელა კილაძისა და გიორგი ცაგარელის გაცნობის ისტორია, სიყვარულის ამბავი და შვილი - ანდრეა 

ამ დღეს ლელაც იხსენებს:

"მეც მახსოვს ეს დღე. ავედი მასთან ოთახში, უბრალოდ მშვიდად ავუხსენი, რომ ასე ჩვენი ურთიერთობა ვერ გაგრძელდებოდა. ვუთხარი, რომ არ ვადანაშაულებდი და შეეძლო, თავისი გზით, რა უნდოდა, ის ეკეთებინა. ამ დროს გამომხედა და მითხრა, რომ აღარ დალევდა". 

ლელა მის უფროს შვილზეც საუბრობს, რომელიც ქიმიურ ნივთიერებებზე იყო დამოკიდებული.

"5 წლის წინ ერთ-ერთი ყველაზე რთული პერიოდი მქონდა, რა დროსაც ჩემს შვილისაც ჰქონდა მოხმარების პრობლემა და ვეძებდი ადგილს, სადაც მინდოდა, კოკო მიმეყვანა. ამ ძებნაში მივაგენი "გამოსავალს".  "გამოსავალში" რომ მივიყვანე, მკითხეს, მეც ხომ არ მქონდა რაიმე პრობლემა, მე კი ვუთხარი, რომ ჩემი პრობლემა მხოლოდ კოკო იყო და მისი კარგად ყოფნით მეც კარგად ვიქნებოდი. 

კოკო დაახლოებით 3 თვის მანძილზე იყო დღის ცენტრში, მალევე გადავიდა რეჰაბში. ამ პერიოდში მეც მკითხეს, როგორი იყო ჩემი ცხოვრების სტილი. ვუთხარი, რომ ზოგჯერ ვიღებდი ალკოჰოლს, ქიმიურ ნივთიერებებს, მაგრამ ავუხსენი, რომ დამოკიდებული არ ვიყავი და შემეძლო,  3-4 თვის მანძილზე არაფერი მიმეღო. 

ბევრი შვილი მყავს და შემიძლია, რომ არაფერი მივიღო, არც ალკოჰოლი დავლიო. მათ მითხრეს, რომ თუ ყოველდღიურად არ მოვიხმარ ნივთიერებებს, არ ნიშნავს, რომ კონტროლი შემიძლია. მითხრეს, რომ ჩემი შვილისთვის მე უნდა მიმეცა მაგალითი", - ამბობს ლელა კილაძე. 

ლელა კილაძემ პოდკასტში საკუთარ დამოკიდებულებსა და რთულ მომენტებზეც ისაუბრა. თქვა, რომ დამოკიდებულება არამხოლოდ ნივთიერებებზე, არამედ ადამიანებზეც არსებობს: 

"ადა­მი­ა­ნებ­ზე და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბაც მქონ­და. შევ­დი­ვარ ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში, ვა­შე­ნებ, მა­ინ­ტე­რე­სებს და შემ­დეგ მე თა­ვად ვან­გრევ". 

ლელა კილაძემ დეტალურად გაიხსენა ცხოვრების ერთ-ერთი რთული პერიოდი - ფსიქიატრიულ კლინიკაში გატარებული დღეები: 

" 27 დღე ექიმ­მა და­მა­პა­ტიმ­რა. არ მინ­დო­და იქ გა­ჩე­რე­ბა. მდგო­მა­რე­ო­ბი­დან რომ გა­მო­ვე­დი, ჩემს თავს ვეკითხებოდი - აქამ­დე რო­გორ მი­ვე­დი?! მა­შინ ბევ­რი თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო გა­მო­მიჩ­ნდა და არ ვი­ცო­დი, რო­გორ უნდა მე­ცხოვ­რა.

დიდი ხა­ნია, რაც დეპ­რე­სია არ მქო­ნია. ახ­ლა­ხან ბავ­შვი გა­ვა­ჩი­ნე და პოსტსამ­შო­ბი­ა­რო პე­რი­ოდს ბავ­შვის ჯან­მრთე­ლო­ბის პრობ­ლე­მე­ბი და­ემ­თხვა. მა­შინ ვთქვი, რა კარ­გია, რომ ის შფოთ­ვა და და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა აღარ მაქვს, თო­რემ რა მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ვიქ­ნე­ბო­დი-მეთქი ახლა. 

საღამოს კლუბში წასვლას მირ­ჩევ­ნია შვი­ლებ­თან ვიყო, კარგ სე­რი­ალს ვუ­ყუ­რო, წიგ­ნი წა­ვი­კი­თხო. ცეკ­ვა მე­ნატ­რე­ბა, ერთი ორ­ჯერ ვცა­დე გა­თე­ნე­ბა კლუბ­ში, მაგ­რამ სახ­ლში რომ მო­ვე­დი, მე­ტი­რე­ბო­და, თით­ქოს სა­კუ­თარ თავს ვა­ძა­ლებ­დი. ჩემ­თვის ყვე­ლა­ფე­რი დესტრუქ­ციაა, რაც და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას უკავშირდება. ამ ტკი­ვი­ლით, ტან­ჯვით ბევრ ადა­მი­ანს გული ვატ­კი­ნე, მეც მეტ­კი­ნა. ოღონდ ასე ცუ­დად არ ვიყო, რა­საც მინ­და, იმას ვი­ზამ, ასე­თი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბაც მქო­ნია. ყვე­ლა­ზე ცუ­დად როცა ვარ, ში­შია, რო­მე­ლიც უკონ­ტრო­ლოა და არ იცი, საით წა­გიყ­ვანს..." 

* "გამოსავალი" არის  სარეაბილიტაციო ცენტრი, სადაც სხვადასხვა ნივთიერებასა და აზარტულ თამაშებზე დამოკიდებულ ადამიანებს სთავაზობს ფსიქოსოციალურ დახმარებას.