ელიზაბეტ ბატორიმ სისხლიანი კვალი დატოვა მსოფლიო ისტორიაში. თუმცა არსებობს მოსაზრება, რომ სინამდვილეში უნგრელი არისტოკრატი მხოლოდ პოლიტიკური შეთქმულების მსხვერპლი იყო. ლამაზმანი ტრანსილვანიიდან დღემდე ითვლება ერთ-ერთ ყველაზე სისხლისმსმელ სერიულ მკვლელად. ის გინესის რეკორდების წიგნშია როგორც ქალი, რომელმაც ისტორიაში ყველაზე მეტი ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა. ამ გამოცემის ოფიციალური ვებგვერდის მიხედვით, ელიზაბეთს 650-მდე მსხვერპლი ჰყავს.
ელიზაბეთი დაიბადა 1560 წლის 7 აგვისტოს. მისი მშობლები - მამა გიორგი და დედა ანა, წარმოიშვნენ ერთი ძალიან მდიდარი და გავლენიანი უნგრული ოჯახის სხვადასხვა შტოდან. ზოგიერთი მკვლევარი ელიზაბეთის საგვარეულოს გრაფ დრაკულას საგვარეულო ხესაც კი მიაწერს.
ბავშვობიდან იგი დაჯილდოებული იყო არა მხოლოდ გამორჩეული გარეგანი მონაცემებით, რისი წყალობითაც მან მოიპოვა პოპულარობა, არამედ ჰქონდა გამორჩეული ინტელექტი. მცირე ასაკში ელიზაბეთი მშვენივრად დაეუფლა სამ უცხო ენას - ბერძნულს, გერმანულს და ლათინურს. ჭორები ამბობენ, რომ ათი წლის ასაკში ელიზაბეთი რეგულარულად ურტყამდა მოახლეებს. ამავე დროს, 10 წლის ელიზაბეთი დაინიშნა ბარონ თამას ნადაშის 15 წლის ვაჟზე - ფერენცზე. ქორწილი მაშინ შედგა, როდესაც ელიზაბეთ ბატორი უკვე 15 წლის იყო. ზეიმი ბრწყინვალე გამოდგა და სტუმრების რაოდენობამ ოთხი ათას ადამიანს გადააჭარბა.
ბათორისა და ნადაშის ოჯახური ცხოვრება თავიდან ისეთივე იყო, როგორც თავადაზნაურობის სხვა წევრების. ფერენცი მეთაურობდა უნგრეთის ჯარებს - იმ დროს მათ ომი ჰქონდათ თურქებთან, მისი ცოლი მართავდა სახლს და შეეძინა შვილები. იმისდა მიუხედავად, რომ ქმარი სახლში იშვიათად იყო, წყვილს ექვსი მემკვიდრე შეეძინა, რომლებიც ელიზაბეთმა მალევე გადასცა ძიძებს, რადგან ეშინოდა, რომ შვილები მას სილამაზეს ართმევდნენ. სულ მალე ბატორი მიხვდა, რომ მისთვის რეალური საფრთხე სულაც არ იყო მისი შთამომავლობა, არამედ მისი ქმარი, რომელიც ცნობილი იყო სისასტიკით. ფერენკი საშინლად ეჭვიანობდა ელიზაბეთზე. ზოგიერთი ისტორიკოსი ამტკიცებს, რომ ქალმა საყვარელი ქორწინებიდან რამდენიმე დღეში იპოვა.
მდგომარეობა ნადაშის ავადმყოფობამ დაამძიმა, რის გამოც მან სამსახური დატოვა. უცნობია, რა სახის დაავადებამ დააბრკოლა მამაცი მეომარი, მაგრამ სამი წლის შემდეგ ის გარდაიცვალა. არ არის გამორიცხული, რომ სიკვდილში სწორედ ელიზაბეთი „დაეხმარა“.
დღემდე უცნობია, ზუსტად როდის დაიწყო ელიზაბეთმა მკვლელობა. შესაძლებელია, რომ პირველად ეს იყო უბედური შემთხვევა. ლეგენდის თანახმად, გრაფინიამ პირველი მკვლელობა 20 წლის ასაკში ჩაიდინა. მას აწუხებდა ის ფაქტი, რომ მისი სილამაზე ქრებოდა და არ იცოდა, როგორ დაებრუნებინა კანისთვის ყოფილი ბრწყინვალება და ელასტიკურობა. ერთხელ ბატორმა მოსამსახურეს ცხვირი გაუტეხა, სისხლი მას პირდაპირ კანზე ესხმებოდა და შენიშნა, რომ ის ადგილები, სადაც მოახლის სისხლი ხვდებოდა, უფრო რბილი და ელასტიკური გახდა. ამის შემდეგ, როგორც ლეგენდა ამბობს, გრაფინიამ რამდენიმე ახალგაზრდა გუვერნანტი მოკლა და მათი სისხლით იბანავა. მოგვიანებით, როდესაც მოახლეები გამოელია, თვალი მეზობელ მამულებს დაადგა.
შემცირდა ელიზაბეთის სამფლობელოში მცხოვრები მოსახლეობის რაოდენობა - ზოგი თავად ბატორიმ მოკლა, ზოგი კი ამ ადგილს სასწრაფოდ გაეცალა. მალე მეფემ ქალის დანაშაულებზე თვალის დახუჭვა ვეღარ შეძლო. მან უბრძანა პალატინ გიორგი ტურცოს (პალატინმა გააერთიანა სახელმწიფოს პრემიერ-მინისტრისა და უზენაესი მოსამართლის ფუნქციები, უნგრეთში მეფის შემდეგ მეორე პირი), გამოეძიებინა სისხლიანი გრაფინიას საქმე. გიორგიმ მითითებები მისცა ორ ნოტარიუსს, რომლებმაც სულ დაახლოებით 300 ადამიანი გამოჰკითხეს.
1610 წლისთვის ტურზოს ხელში ჰქონდა საკმარისი მტკიცებულებები. მონარქი იმდენად გაბრაზდა, რომ ჭორების თანახმად, იგი აპირებდა ელიზაბეთის სიკვდილით დასჯას, მაგრამ ტურცომ იგი გადაარწმუნა. ბატორის უფროსი შვილები დაჟინებით მოითხოვდნენ, რომ მათი დედა უნდა შეეწყალებინათ და მონასტერში გაეგზავნათ ცოდვების გამოსასყიდად.
გრაფინია ბატორის დახურული სასამართლო პროცესი 1611 წელს დაიწყო. როგორც დარია სალტიკოვას შემთხვევაში, მკვლელობების უმეტესობის დამტკიცება ვერ მოხერხდა. მაშასადამე, ელიზაბეთის მსხვერპლთა ოფიციალური რაოდენობა 80 ადამიანს შეადგენს. გრაფინიას სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯეს საკუთარ ციხესიმაგრეში. ის ერთ ოთახში იყო გამოკეტილი, რომელშიც სინათლე არასდროს ხვდებოდა. ელიზაბეთი 1614 წელს გარდაიცვალა.