- შე საწყალო, - ვეუბნები მე, - თითქოს აქ არ გეყოფოდა გათბობის ეკონომია, რომ მანდაც დაგიწყია, იქნება სხვა ბებია იპოვო მოსავლელად,
ამას წინათ, საბერძნეთის ემიგრანტებიც წერდნენ, ნეტავ გაგვაგებინა, მარტო ჩვენ გვყინავენ თუ სხვებიც ჩვენს დღეში ხართო, და უამრავმა ქართველმა ემიგრანტმა დაუმოწმა, ჩვენთან ჩართვის მკაცრი გრაფიკი გვაქვსო! ან კი რა არის გასაკვირი, საწვავი გაძვირდა და პრაგმატული ევროპაც ცდილობს ეკონომია გააკეთოს და თანაც, მე შენ გეტყვი და, ევროპელები მომვლელებს ვერ იშოვიან, დაიცალა მთელი საქართველო, ისინიც კი წავიდნენ ემიგრაციაში, ვინც ამას არასოდეს იფიქრებდა, მათ შორის, ჩემი ახლობელი ანაც. არადა, როგორც სიკვდილი არ უნდა ადამიანს, ისე მასაც არ უნდოდა გადასაკარგავში წასვლა, მაგრამ მაინც წავიდა: მოულოდნელად თავს დატეხილი მეუღლის ავადმყოფობისა და სამი შვილის გამო, რომელთაგან ერთი საბავშვო ბაგა-ბაღის ახალგაზრდა მასწავლებელია თავისი ნახევარგანაკვეთიანი და 350-ლარიანი ხელფასით, დანარჩენი ორი კი - სტუდენტი. ამასობაში კი სახლის კედლებიც ჩამოიფცქვნა, სააბაზანოს უძველესი მილებიც გამოსაცვლელი გახდა და აყრილ პარკეტზეც რამდენჯერმე კინაღამ ფეხი მოიტეხა. ჰოდა, წავიდა, იფიქრა, სანამ შვილები უკეთეს სამსახურს მოძებნიან, ეგებ მანამდე შევეშველოო.
არადა, ჩემი ანასთანა კიდევ რამდენი წავიდა. მათი სახლები დღეს სოფლებში დარაბებდაგმანულია, ქალაქებში კი ბანკების ხელში ჩავარდნილი! ან რას მომცემს, მაგრამ ძალიან კი მინდა ვიცოდე, რამდენი სახლი შეიძლება იყოს პროცენტულად ევროპის ბანკებში ჩადებული?...გაგრძელება