რიჩარდ და მილდრედ ლოვინგების კავშირმა, ფაქტობრივად, შეცვალა ისტორია. ერთი რასობრივი წყვილის სიყვარულმა მშვიდი და კანონიერი ოჯახური ცხოვრების შესაძლებლობა მისცა მილიონობით სხვას.
22 ივნისს ამერიკაში, სადაც დღეს სიტყვა "რასიზმი" საკმაოდ ხმამაღლა ჟღერს, მნიშვნელოვან მოვლენას აღნიშნავენ - მილდრედ ლოვინგის 83-ე დაბადების დღეს. ეს ქალი ცოცხალი აღარ არის, მაგრამ მისი სახელი ისტორიაში სამუდამოდ ჩაიწერება. ეს ყოველივე კი მოხდა იმის გამო, რომ მას, როგორც ახალგაზრდა შავკანიან გოგონას, თეთრკანიანი ბიჭი შეუყვარდა.
ყველაფერი მათ წინააღმდეგ იყო – კანონი, სახელმწიფო, საზოგადოება, ზოგიერთი ახლობელიც კი, მაგრამ ისინი არ დანებდნენ და საბოლოოდ მაინც გაიმარჯვეს.
მილდრედ ჯეტერი დაიბადა პატარა ქალაქში, ვირჯინიაში, 1939 წელს. გოგონა იმდენად გამხდარი იყო, რომ მას მეტსახელად მწვანე ლობიო შეარქვეს.
მილდრედი განსაკუთრებით მოკრძალებული იყო და იშვიათად აცნობდა ხალხს თავს, მაგრამ გარშემომყოფებს დიდი ინტერესით აკვირდებოდა. ასე რომ, თეთრკანიანების სკოლის მახლობლად ერთ-ერთი გასეირნების დროს მან ყურადღება გაამახვილა ახალგაზრდა ბიჭზე. ეს იყო რიჩარდ ლოვინგი, სიმპათიური, 17 წლის ახალგაზრდა. ამ დროს რიჩარდის მომავალი მეუღლე 11 წლის იყო..
თავიდან მათ მეგობრობით დაიწყეს, რამდენიმე წლის შემდეგ კი სიყვარულიც გაჩნდა. 18 წლის ასაკში მილდრედი დაორსულდა.
იმ დროისთვის რიჩარდმა უკვე იცოდა, რომ ამ გოგონას დაუკავშირებდა მთელ თავის ცხოვრებას და, შესაბამისად, იშოვა სამსახური, რათა უზრუნველეყო თავისი ოჯახის მომავალი.
წყვილის მეგობრებმა და ნაცნობებმა აღნიშნეს, თუ რა სათუთად და პატივისცემით ეპყრობოდნენ ერთმანეთს რიჩარდი და მილდრედი. ყველას ესმოდა, რომ ამ ურთიერთობას ქორწინებით დამთავრების ოდნავი შანსიც არ ჰქონდა. 1950-იანი წლების ბოლოს ვირჯინია იყო ძლიერ სეგრეგირებული და აკრძალული იყო ყოველგვარი რასობრივი გაერთიანება.
წყვილმა ვაშინგტონში წასვლა გადაწყვიტა, სადაც ასეთი ქორწინება ნებადართული იყო. იქიდან მხიარულები და იმედით სავსეები წავიდნენ თაფლობის თვეში, ამის შემდეგ კი მშობლიურ ქალაქში დაბრუნდნენ. იქ მათ ახლობლები, მეგობრები და არაკეთილსინდისიერი ადამიანები დახვდნენ.
ახალდაქორწინებულთა ბედნიერება მათ არ ასვენებდა და მალე ადგილობრივმა შერიფმა ანონიმური წერილი მიიღო: „თეთრკანიანმა მამაკაცმა გაბედა აფროამერიკელზე დაქორწინება!“. წერილს თან ერთვოდა "კანონის დამრღვევთა" ზუსტი მისამართი და ვინაობა.
წყვილი შუაღამისას გააღვიძეს. შერიფი და მისი ხუთი მოადგილე კართან იდგნენ. რიჩარდმა მათ მტკიცებულებები აჩვენა, ამტკიცებდა, რომ ისინი დაქორწინებულები იყვნენ, თუმცა ვირჯინიის შტატში ეს მტკიცებულებები არ მოქმედებდა.
რიჩარდი ციხის საკანში მხოლოდ ერთი ღამით დატოვეს და მილდრედი, რომელიც იმ დროს ორსულად იყო, მხოლოდ ხუთი დღის შემდეგ გაათავისუფლეს. მალე წყვილმა სასამართლო მიწვევა მიიღო.
„ყოვლისშემძლე ღმერთმა შექმნა თეთრი, შავი, ყვითელი, მალაიური და წითელი რასები და განათავსა ისინი სხვადასხვა კონტინენტზე, რადგან უფალს არ სურდა რასების შერევა“, - ხმამაღლა თქვა მოსამართლე ლეონ ბასილმა და გამოაცხადა თავისი განაჩენი. მან შეყვარებულ წყვილს ერთი წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯა, შემდეგ კი გადაიფიქრა და თქვა, რომ მათ უნდა დაეტოვებინათ ვირჯინიის ტერიტორია 25 წლით. წყვილი ვაშინგტონში გადავიდა საცხოვრებლად.
ახალგაზრდების ცხოვრება ისე არ წარიმართა, როგორც ისინი ოცნებობდნენ. ჯერ ერთი, შერცხვენილებმა, მშობლიური ქალაქიდან გაძევებულებმა, დაკარგეს მეგობრები და ნათესავები. მეორეც, გაღატაკებულ მხარეში ცხოვრება არ იყო კომფორტული სამშვილიანი ოჯახისთვის. ხუთ წელიწადში წყვილს ვაჟები - დონალდ და სიდნი და ქალიშვილი - პეგი შეეძინათ.
მილდრედმა რობერტ კენედის წერილი მისწერა. „ჩვენ სამი შვილი გვყავს და ადვოკატის აყვანის საშუალება არ გვაქვს... თუ შეგიძლიათ, დაგვეხმარეთ! უღრმესი პატივისცემით, მისტერ და მისის ლოვინგები“, - ნათქვამი იყო შეტყობინების ტექსტში.
ბატონმა კენედიმ აღნიშნა, რომ მათ პირადად ვერ დაეხმარებოდა, მაგრამ ურჩია დაკავშირებოდნენ ამერიკის სამოქალაქო თავისუფლების კავშირს, რომელიც, სხვა საკითხებთან ერთად, აფროამერიკელების უფლებების დამცველიც იყო. ორმა ახალგაზრდა ადვოკატმა, ფილ ჰირშკოპმა და ბერნარდ კოენმა, ყურადღება გაამახვილეს ლოვინგზე. ისინი ისე იყვნენ აღტაცებულები წყვილის ისტორიით, რომ გადაწყვიტეს მათ უფასოდ დახმარებოდნენ. გარდა ამისა, იურისტები მაშინვე მიხვდნენ, რომ ეს საქმე შეიძლებოდა გამხდარიყო ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ეტაპი ისტორიაში.
თავად რიჩარდს და მილდრედს არ სურდათ ამერიკის შეცვლა ან დამნაშავეების დასჯა - მათ მხოლოდ ერთი რამ სურდათ: დაბრუნებულიყვნენ მშობლიურ ქალაქში და ეცხოვრათ მშვიდი ცხოვრებით, რაზეც შეხვედრის პირველივე დღიდან ოცნებობდნენ. ამისათვის მათ, საბედნიეროდ, არა ოცდახუთი, მაგრამ ცხრა წელი დასჭირდათ.
1963 წლიდან 1967 წლამდე ჰირშკოპი და კოენი ერთმანეთის მიყოლებით განიცდიდნენ წარუმატებლობას, მაგრამ ახალგაზრდები და საკუთარ სიმართლეში დარწმუნებული იურისტები წინ წავიდნენ და გაიმარჯვეს. 12 ივნისს Loving v. Virginia წარმატებით დასრულდა. ვაშინგტონის უზენაესი სასამართლოს ცნობილ შენობაში გამოცხადდა განაჩენი: „რიჩარდ და მილდრედ ლოვინგებს უფლება აქვთ, დილით გაიღვიძონ ერთმანეთის გვერდით და საღამოს დაიძინონ ერთმანეთთან”.
ამ შემთხვევამ მართლაც შეცვალა ისტორია. ამიერიდან შერეულ წყვილებს შეუძლიათ მშვიდად იცხოვრონ აშშ-ის 50 შტატში და ყველა კანონი, რომელიც ზღუდავდა სხვადასხვა კანის ფერისა და რასის ადამიანებს შორის თანაცხოვრებასა და ქორწინებას, ძალადაკარგულად გამოცხადდა.
ლოვინგები ისევ სახლში დაბრუნდნენ, მაგრამ, როგორც მოგვიანებით ადვოკატმა კოენმა აღნიშნა, უკეთესი იქნებოდა, არ დაბრუნებულიყვნენ.
ზაფხულის ერთ დღეს წყვილი სტუმრად წავიდა. უეცრად საიდანღაც მანქანა გამოვიდა, რომელსაც მთვრალი მძღოლი მართავდა... შემთხვევის შედეგად 41 წლის რიჩარდი ადგილზე გარდაიცვალა, ხოლო მის გვერდით მყოფმა 35 წლის მილდრედმა მარჯვენა თვალი დაკარგა. მილდრედმა ამ სამყაროში 68 წელი იცხოვრა და 2008 წლის 2 მაისს გარდაიცვალა.
მთელი ამ წლების განმავლობაში მილდრედ ლოვინგი ცხოვრობდა იმავე სახლში, სადაც დასახლდა ქმართან და სამ შვილთან ერთადლ სადაც მას გაუჩნდა 8 შვილიშვილი და 11 შვილთაშვილი.
ქალბატონი ლოვინგი საკმაოდ დახურულ ცხოვრებას ეწეოდა და ინტერვიუ მხოლოდ 2007 წელს - სასამართლოში გამარჯვების 40 წლისთავზე მისცა. მაშინ მილდრედი ერთნაირსქესიანთა ქორწინების დასაცავად გამოვიდა.
„არასდროსაა გვიან, იყო ის, ვინც ხარ“ - კეიტლინ ჯენერის ტრანსფორმაციის უჩვეულო ისტორია
ერთგული თანაშემწე თუ საიდუმლო საყვარელი - რატომ ვერ დაივიწყა ელიზაბეტ II-მ თავისი მრჩეველი
ერთი ვაჟის ორი დედა - როგორ ცხოვრობდნენ სიამის ტყუპები, რომლებსაც იმ დროში მონსტრებს უწოდებდნენ