საუზმის შემდეგ მაშო წყვილს დაემშვიდობა და თბილისში გაემგზავრა. ლელი და იონა კი ეკლესიაში წავიდნენ სანთლების დასანთებად. ლელის კვლავ მოუწია ტანსაცმლის გამოცვლამ, ეკლესიაში შორტით ვერ წავიდოდა, ამიტომ იძულებული გახდა, ისევ მაშოს გარდერობით ესარგებლა.
როცა ეკლესიიდან გამოვიდნენ, იონამ მზის სათვალე გაიკეთა, მაგრამ ლელიმ წაართვა.
_ შენნაირ სიმპათიურ კაცს ნაოჭებიც უხდება, მე კი მზის სხივებს უნდა გავუფრთხილდე, ჯერ ახალგაზრდა ვარ, _ კეკლუცად გაიცინა და სათვალე ცხვირზე დაიკოსა.
იონამ სინანულის გარეშე დათმო სათვალე, ქალს ხელი გადახვია და ვნებიანად უჩურჩულა:
_ მზად ვარ, ყველაფერი დავთმო შენი გულისთვის. _ და ყელზე მხურვალედ აკოცა.
ლელის რაღაცნაირი, არარეალური შეგრძნებები ეუფლებოდა _ თითქოს ეს ყველაფერი მის თავს ხდებოდა, მაგრამ ამასთანავე, შორიდან უყურებდა საკუთარ თავს და მოვლენებს აკვირდებოდა. იონას კოცნაზე კოცნით პასუხობდა, დადიოდნენ ხელიხელჩაკიდებულნი, დაცურავდნენ აუზში და მერე მზეზე ირუჯებოდნენ, წუწაობდნენ წყლის შხეფებით და ბოლოს კვლავ ერთმანეთს კოცნიდნენ…
აი, ახლაც აუზის პირას არიან, შეზლონგზე გაწოლილები. მოულოდნელად იო წამოხტა, გოგონას ხელი დასტაცა და წყალში გადაუძახა. შემდეგ თვითონაც ჩახტა აუზში და როცა ლელიმ თავი ამოყო წყლიდან, მასთან მიცურა. ქალმა კისერზე შემოხვია მამაკაცს ხელები და თვალებში ჩახედა. ამწუთას იოს აუზის წყლისფერი ჰქონდა თვალები _ მომწვანო-მოცისფრო. ჭკვიანი თვალები, ჭკვიანი და ძალიან კეთილი. ასეთი თვალები ქვეყნად არავის აქვს. ასეთი მამაკაცი მეორე არ დადის…
ლელი წყლიდან ამოვიდა და კვლავ შეზლონგზე გაწვა.
_ იმედია, ხელს არ შეგიშლი… _ ზედ ყურთან მოესმა მამაკაცის ჩურჩული.
პასუხად მხოლოდ გაუღიმა, ხმის ამოღება დაეზარა. იონა არც ელოდა პასუხს. მან აუზის კიდესთან გრძელი პლედი გაშალა, რომელიც იქვე, სკამზე იდო დაკეცილი, გოგონას ხელი დაავლო, მსუბუქად ასწია შეზლონგიდან და მასთან ერთად პლედზე დაეშვა.
_ შენს კითხვაზე პასუხი ისევ გაინტერესებს? _ შემპარავი ხმით შეეკითხა მამაკაცი.
_ სიმართლე გითხრა, დიდად არა, _ გაუღიმა ლელიმ და სველი ქოჩორი გაუსწორა, _ ისედაც ყველაფერი ნათელია. _ მერე გვერდზე გადაბრუნდა, შეზლონგის ფეხთან დადებული მობილური ტელეფონი აიღო და საათს დახედა. გაახსენდა, რომ ქეთის შეჰპირდა, ხვალ დაგირეკავო.
_ დასარეკი მაქვს, _ წყნარად თქვა და წამოიწია.
იონა თითქოს რაღაცის თქმას აპირებდა, მაგრამ თავი შეიკავა. ალბათ იფიქრა, რომ ლელი სოსოსთან აპირებდა დარეკვას. ამიტომ ლელიმ ნათქვამს მეტი დამაჯერებლობა შემატა:
_ ჩემს დაქალს უნდა ველაპარაკო.
_ დაქალს? _ მრავალმნიშვნელოვნად შეხედა იონამ, _ ლამაზია შენი დაქალი?
_ ძალიან. შენს გემოვნებაში ჯდება.
_ ასე კარგად იცნობ ჩემს გემოვნებას?
_ რადგან მისი სილამაზით დაინტერესდი, ესე იგი, ვიცნობ, _ ნიშნის მოგებით უპასუხა ლელიმ და ტელეფონის ღილაკს თითი მიაჭირა.
_ მე ჩემს ძმაკაცებზე ვზრუნავ. იცი, რამდენი მარტოხელა მეგობარი მყავს? _ «თავი იმართლა» იონამ.
_ საწყლები, _ «შეიცოდა» მისი ძმაკაცები ლელიმ.
_ დაპატიჟე ჩვენთან, უთხარი, ტალიკ-ტალიკა ბიჭებს გაგაცნობ-თქო.
ლელის ჩაეცინა. წარმოიდგინა, რა დაემართებოდა იონას, როცა ქეთის დაინახავდა და იფიქრებდა, ლელიმ ჯიბრზე ვანდა გამოიძახა, რომ სამაგიერო გადამიხადოსო.
_ კარგი, დავპატიჟებ, _ ჩუმი ხმით დაამატა და მობილური ყურთან მიიდო.
ქეთი შეჰპირდა, ხვალ, საღამოს ხუთისთვის მოვალო. ლელიმ სადილის მომზადება დილიდანვე გადაწყვიტა. მესამე დღეა, იონასთან არის და ისე კარგად გრძნობდნენ თავს, სულ არ აწუხებთ, სულიკო რომ არ ემსახურებათ.
_ შენ რა, დიასახლისობაც გეხერხება? _ ირონიულად აზიდა წარბები იომ.
_ ეჭვი გეპარება?
_ არა, მაგრამ მე მინდოდა სადილის მომზადება.
_ შენც გეხერხება ეგეთი რამეები? _ არ დაიჯერა ლელიმ.
_ მეხერხება რომელია! მე ნამდვილი მზარეული ვარ. შენ არ იცი ჩემი კულინარიული შესაძლებლობები. ძალიან მაგარი ვარ და ახლავე დაგიმტკიცებ. შენ დაისვენე მანამდე, მე კი საქმეს შევუდგები.
რა სასიამოვნოა, როცა საყვარელი ადამიანი ზრუნავს შენზე. ლელის სოსო გაახსენდა. მისთვის სულერთი იყო, ლელი დაღლილი ბრუნდებოდა შინ თუ დასვენებული, თუკი შიოდა, ლელი ვალდებული იყო, მისთვის საჭმელი მიერთმია, მოემზადებინა ან გაეცხელებინა და სუფრაც გაეშალა. არასდროს არაფერში მიხმარებია. ქალიც ისე უყურებდა ამას, როგორც ჩვეულებრივ ამბავს. ის ქალი იყო და უნდა «ებზრიალა» სამზარეულოში. მოგონებამ უსიამოვნოდ გაკრა გულში… ლელი პლედზე მიწვა და მზის სხივებით მოთენთილს მალევე ჩაეძინა.
იონას ხელის შეხებამ გააღვიძა. მამაკაცი თავზე წამოდგომოდა.
_ ადექი, თორემ დაიხრუკები ამ გაგანია სიცხეში, _ იომ მისი წამოყენება სცადა.
_ როგორ ვარ გაოფლიანებული, _ მკერდზე დაიხედა ლელიმ.
_ აბა რა იქნება, ადე, ადე! _ მამაკაცმა ხელზე მსუბუქად მოქაჩა და წამოახტუნა. _ თან სტუმარი გვყავს, მიხედვა ხომ უნდა.
_ ვინ სტუმარი?
_ მიკი მოვიდა, მირიანი, ჩემი ძმაკაცი. ხომ იცნობ მას?
_ შორიდან, _ დაიმორცხვა ლელიმ და მაშოს ხალათი მხრებზე მოისხა, _ ავალ, წყალს გადავივლებ და ჩავიცვამ.
კიბის თავთან მირიანი შენიშნა. იგი მხოლოდ ორჯერ ჰყავდა ნანახი. ერთხელ _ პრეზენტაციაზე, როცა ეცეკვა, მეორედ _ ახალსახლობაზე. მის დანახვაზე გოგონა გაწითლდა და დაბნეული მიესალმა სტუმარს. მიკი მისალმებისას წელში ოდნავ მოიხარა და ლელის ხელზე აკოცა.
_ ახლავე ჩამოვალ და ცივ ყავას მოგიმზადებთ, _ თავაზიანი ღიმილით მიმართა ლელიმ შეყვარებულის მეგობარს და კიბეზე აირბინა.
ექვსის ნახევარი იყო, ქეთიმ რომ დაურეკა და უთხრა, შემოვედი საგურამოში და ხუთ წუთში შენთან გავჩნდებიო. ლელი სამანქანო გზაზე გავიდა, რათა დაქალს დახვედროდა. იონა სულ ორიოდე წუთის სავალზე ცხოვრობდა მთავარი გზიდან. აი, ქეთიც. სამარშრუტო ტაქსიდან ჩამოვიდა თუ არა, ქეთიმ მაშინვე მიიპყრო იქვე, მაღაზიასთან თავმოყრილი მამაკაცების ყურადღება. გოგონა, როგორც ყოველთვის, არაჩვეულებრივად გამოიყურებოდა. მოტკეცილი ნაცრისფერი შარვალი ეცვა და ვარდისფერი უსახელო მაისური, ისეთი ლამაზი იყო, ჟურნალიდან გადმომხტარს ჰგავდა.
_ როგორ მიხარია, რომ ის გოგო შენ არ იყავი, _ გადაეხვია ლელი მეგობარს.
ახლაღა გააანალიზა, როგორ აკლდა მეგობარი. რამდენი რამ დაკარგა, რაც მას არ შეხვედრია. არადა, ბევრი დაუგროვდა სალაპარაკო. უხაროდა, რომ ქეთის მისთვის არ უღალატია, რომ ეს მხოლოდ გაუგებრობა იყო და სხვა არაფერი.
_ ღმერთო, როგორ მომენატრე, _ გულში იკრავდა ქეთი ლელის.
_ მეც საშინლად მომენატრე. შენი უადგილო რჩევები და ჭკუის დარიგებებიც კი მომაკლდა, იცი?
გოგონებმა გულიანად გაიცინეს. ქეთიმ ირგვლივ მიმოიხედა.
_ პირველად ვარ საგურამოში, რა ლამაზი ყოფილა აქაურობა.
_ შენ იონას სახლი უნდა ნახო, გააფრენ, _ თავი შეიქო ლელიმ.
_ ეჭვიც არ მეპარება, შენ ისეთი ხელი გაქვს, უდაბნოსაც კი ოაზისად აქცევ.
_ ოხ, კარგი ახლა, მთლად ზედმეტი ნუ მოგივა ჩემი ქება.
_ შენს კაცს თუ ჰყავს კარგი ძმაკაცები? _ ეშმაკურად მოჭუტა თვალები ქეთიმ.
_ ჰყავს რომელია, ერთი უკვე სულმოუთქმელად გელოდება, _ მხარი აუბა ლელიმ და ხელი ხელში ჩასჭიდა, _ რომ იცოდე, როგორი ბედნიერი ვარ… ორმაგად.
_ მიხარია ამის მოსმენა. გული მისკდებოდა, როცა მივხვდი, რომ გკარგავდი.
_ ეს აღარ მოხდება. წამო, ბევრი მაქვს შენთვის მოსაყოლი.
_ მეც. დავსხდეთ სადმე მოფარებულში და ვიჭორაოთ, როგორც ადრე. ისე, როგორ გამხდარხარ, ძალიან ლამაზი ხარ, ლელ! თითქოს შიგნიდან ანათებ.
_ ასე იცის სიყვარულმა, ჩემო კარგო, _ გადაიკისკისა ლელიმ.
_ ბედნიეროოოო! მშურს შენი, რომ იცოდე.
დაქალებმა შუკაში ჩაუხვიეს.
გაგრძელება იქნება