არადა, ხვალინდელი დღე გარდაუვალია, შემდეგ დადგება ზეგინდელი, შემდეგ კიდევ ერთი… და ყველა ეს დღე მან სამუშაოს უნდა დაუთმოს, უჩემოდ, მარტო.
<div></div>
<div>არა, უნდა შევჩერდე, თორემ ბიბის მალე ცივი შხაპიც ვერ უშველის.</div>
<div></div>
<div>_ აშკარაა, კოცნაობა ჩვევად გვექცა, როგორც დილაობით ყავის დალევა ან სიგარეტის მოწევა. _ ვთქვი და დარცხვენილმა ჩავახველე.</div>
<div></div>
<div>_ ვიღაც-ვიღაცებს ამაზე უარს ვერ ეტყვი, გვარს არ დავასახელებ და… _ გაიხუმრა ბიბიმ და აცახცახებული ხელი თმაზე გადამისვა, _ შენ ჩემთვის სწორედ ასეთ ჩვევად იქეცი.</div>
<div></div>
<div>სიამოვნების ღიმილმა გამინათა სახე.</div>
<div></div>
<div>_ მაგრამ, _ გააგრძელა და სახე მოეღუშა, _ დიდი ხანია, საკუთარ თავთან შეწინააღმდეგება ვისწავლე. კარგ და ცუდ ჩვევებს ადვილად ვიშორებ თავიდან.</div>
<div></div>
<div>გული შემეკუმშა.</div>
<div></div>
<div>_ გინდა მითხრა, რომ შენზე ცუდ ზეგავლენას ვახდენ?</div>
<div></div>
<div>_ უბრალოდ, საშუალებას არ მაძლევ, სამუშაოზე კონცენტრაცია მოვახდინო. ხომ არ დაგავიწყდა, რომ ჩემთვის ახლა მთავარი სამუშაოა?</div>
<div></div>
<div>_ ეს არის ერთადერთი მიზეზი? _ მინდოდა, ზედმიწევნით ზუსტად გამომეცნო, მართლა ასე ფიქრობდა თუ არა, _ როცა თავი ლოგიკურად აზროვნებს, ეს, _ თითი ტუჩებზე გადავუსვი, _ მორჩილების სურვილს კარგავს.</div>
<div></div>
<div>ჩემი თითის შეხებაზე თვალები დახუჭა. ვიგრძენი, როგორ შეაკანკალა.</div>
<div></div>
<div>_ ასეთი გარდაქმნა ჯერ არ მინახავს, _ ხმადაბლა მითხრა, _ როგორი მაცდური გახდი უცებ? იცი რა? მე ახლა ძველი ელე მჭირდება, მშვიდი და მორიდებული. ამიტომ შემპირდი, რომ კოცნა მეტჯერ აღარ იქნება.</div>
<div></div>
<div>_ ინანებ, იცოდე! _ უკანასკნელად ვესროლე მზერა მის ტუჩებს, გავტრიალდი და წავედი, ის კი თავის თავთან მარტო დავტოვე, რომ ერთხელ და სამუდამოდ დაეწყევლა ის დღე, როცა იგი ამ სულელურ სასიყვარულო თამაშში ჩავაბი…</div>
<div></div>
<div></div>
<div></div>
<div>ეჭვიც არ მეპარებოდა, რომ უკან გამომყვებოდა. ასეთი იყო ამ ადამიანის ხასიათი _ ის ყოველთვის იღებდა გამოწვევებს. როგორ დამთავრდებოდა ჩვენი ურთიერთობა, ვერავინ განსაზღვრავდა. ფინალი ამოუცნობი ჩანდა. ყველაფერი კარგად იყო, როცა მის მკლავებში მოვექცეოდი, რადგან განსჯის უნარს ვკარგავდი, მაგრამ სხვა საქმეა ინტრიგების ხლართვა, რომლის ნიჭიც მე არ გამაჩნია. ამისთვის არ არის საკმარისი მხოლოდ ფლირტაობის იმიტაცია და გამომწვევი მზერების სროლა. ამ მხრივ მამაცი სულაც არ ვიყავი.</div>
<div></div>
<div>არა, დღევანდელი საღამო გადამწყვეტი უნდა აღმოჩნდეს. მინდოდა იმის დემონსტრირება მომეხდინა, რომ ჩემი გადაწყვეტილება შევცვალე და მზად ვიყავი, მთავარი პირობა _ მხოლოდ პლატონური ურთიერთობა _ დამერღვია.</div>
<div></div>
<div>რა მითხრა წინა კვირას მანქანაში? რაღაც ამდაგვარი: «პირადი ცხოვრებისთვის დრო არ მრჩება, ახლა ამის უფლებას თავს ვერ მივცემ». სისულელეა! მე არათუ შევცვალე ჩემი გადაწყვეტილება, არამედ საბოლოოდ დავკარგე თავი. ტყუილად კი არ ჩავიცვი დღეს ასე გამომწვევად. ცხოვრებაში არ მცმია ასეთი ღრმა დეკოლტე და ალბათ არც მომავალში ჩავიცვამ. ეს მხოლოდ დღევანდელი საღამოსთვის იყო განკუთვნილი, მხოლოდ იმისთვის, რომ მინდოდა, ჩემში სხვა ქალი დაენახა…</div>
<div></div>
<div>უნდა ვუთხრა, უნდა ვუთხრა… რადგან აქამდე ვერაფერს მიხვდა, ვერც მერე მიხვდება. აი, როგორც კი მომიახლოვდება, მაშინვე ვეტყვი.</div>
<div></div>
<div>_ ელ, მოიცა! _ იდაყვში ხელი მტაცა და ისე გამაჟრჟოლა, თითქოს შიშველ ელექტროდენზე მომიხვდა ხელი. _ იცი, რა? შენ ძლიერი ხარ, მაგრამ არაფერი არ გამოვა…</div>
<div></div>
<div>როგორც კი მითხრა, არაფერი გამოვაო, იმწამსვე გაქვავებულივით შევჩერდი და ვიგრძენი, როგორ საპნის ბუშტებივით სკდებოდა ჰაერში ჩემი გადაწყვეტილება, ჩუმად, უხმაუროდ.</div>
<div></div>
<div>ახლა რაღაც უნდა მეთქვა:</div>
<div></div>
<div>_ კიდევ ერთ ჭიქას დავლევდი…</div>
<div></div>
<div>_ შენ ბრწყინვალე ხარ. _ მითხრა და აღტაცებული მზერა მიმოატარა ჩემს ნახევრად შიშველ მკერდზე.</div>
<div></div>
<div>ძლივს შევიკავე თავი, რომ ხელი არ ამეფარებინა მიუჩვევლად ღრმა დეკოლტეზე.</div>
<div></div>
<div>_ განუმეორებლად ლამაზი ხარ, მაგრამ მე ახლა ამის გაკეთება არ შემიძლია.</div>
<div></div>
<div>შემეძლო ისეთი სახე მიმეღო, თითქოს ვერ მივხვდი, რას გულისხმობდა, ან ხუმრობაში გამეტარებინა მისი ნათქვამი, მაგრამ ხუმრობის დრო არ იყო. ყველაფერმა ზედმეტად სერიოზული სახე მიიღო. ბიბი ჩემთვის ბევრს ნიშნავდა.</div>
<div></div>
<div>_ რატომ?</div>
<div></div>
<div>ტუჩები მოკუმა და გამომცდელად შემომაჩერდა, თითქოს ითხოვდა, რომ მივმხვდარიყავი.</div>
<div></div>
<div>_ იმიტომ, რომ ეს კონტრაქტი უნდა მივიღო. ყველა შემთხვევაში უნდა დავითრიო, სხვანაირად არაფერს აზრი არ ექნება.</div>
<div></div>
<div>განახიბლულმა ბოროტად ჩავიცინე.</div>
<div></div>
<div>_ ადამიანთა უმრავლესობა უთავსებს ერთმანეთს პირად ცხოვრებასა და სამსახურს, პლანეტის მცხოვრებთა უმრავლესობაც კი, თუ გინდა.</div>
<div></div>
<div>_ მაპატიე, მაგრამ მე დაჟინებით მივიწევ ჩემი მიზნისკენ და არ მინდა, სხვა რამეზე გადავერთო. _ ბიბიმ თავი გადააქნია და ხელები ჯიბეებში ჩაიწყო.</div>
<div></div>
<div>_ ალბათ ნერვიულობით უნდა ავთრთოლდე, რომ შენს შეცდენას ვცდილობ, არა? _ ჩემმა დაუფარავმა სარკაზმმა სწრაფი რეაქცია გამოიწვია.</div>
<div></div>
<div>_ შენ მთელი ბუდისტური მონასტრის შეცდენა შეგიძლია, რომელიც მედიტაციის პროცესში მყოფი ბერებითაა სავსე. _ შემპარავი ირონიით მომიგო.</div>
<div></div>
<div>ჩვენმა ფარულმა «შეჯიბრმა» სასაცილო ხასიათი მიიღო, მაგრამ არ გამცინებია. უკვე ძალიან შორს მქონდა შეტოპილი და მანამ უნდა გამომეყენებინა ჩემი შანსი, სანამ ამ ვულგარულ წითელ კაბას კვლავ გარდერობში შევკიდებდი და ისევ ძველ, მოკრძალებულ ელენედ გადავიქცეოდი. არ ვიცი, რამ წამომიარა, სიგიჟის წამებმა თუ ჩემში მიმალულმა ავხორცულმა სურვილებმა მისი თითები ჩავბღუჯე და სასოწარკვეთილი ხმით ამოვთქვი:</div>
<div></div>
<div>_ შენ მე მკოცნიდი და ამბობდი, რომ გსიამოვნებდა. ახლა კი გინდა, უკან დაიხიო? რატომ?</div>
<div></div>
<div>_ არ უნდა მეკოცნა შენთვის, ეს შეცდომა იყო, ვაღიარებ.</div>
<div></div>
<div>_ დიდი მადლობა აღიარებისთვის. _ განაწყენებულს ღაწვები შემიხურდა.</div>
<div></div>
<div>_ მე სხვა რამ ვიგულისხმე. შენ ვერ გამიგე. _ ხელისგული ლოყაზე ჩამომისვა.</div>
<div></div>
<div>გული ლამის გამიჩერდა და დანებების ნიშნად თვალები დავხუჭე.</div>
<div></div>
<div>_ ჩემი შეცდომა ისაა, რომ მინდა სულ გკოცნო და გკოცნო და არასდროს გავჩერდე. _ ხელისგული მომაშორა და თვალებში ჩამხედა. _ მაგრამ ყველაზე ცუდი ისაა, რომ როცა გკოცნი, ამქვეყნად ყველაფერი მავიწყდება _ ეს კი ჩემთვის ახლა აკრძალული სიამოვნებაა, ფუფუნება, რომელიც ამწუთას არ მჭირდება.</div>
<div></div>
<div>სწორედ ამ მომენტში თენგო კირვალიძე ავიდა სცენისმაგვარ შემაღლებულ ადგილზე და გვერდით თავისი სპორტული მაღაზიის მაისურებითა და ბოტასებით შემოსილი ოთხი გოგო დაიყენა. ჩემზე დიდი შთაბეჭდილება ვერ მოახდინა მეგის საქმროს გათვლამ _ კოქტეილის საღამოზე თავისი საქონლის რეკლამა გაეკეთებინა, მაგრამ ბიბის მაშინვე გაექცა თვალი იქითკენ, ცოცხლად ადევნებდა თვალს მომავალი პარტნიორის სარეკლამო ტრიუკს.</div>
<div></div>
<div>ჩემთვის ყველაფერი გასაგები გახდა.</div>
<div></div>
<div>_ შენთვის უფრო მნიშვნელოვანი არაფერია ამ სარეკლამო კამპანიის გარდა, არა?</div>
<div></div>
<div>ბიბიმ უხასიათოდ მოაცილა მზერა სცენას და შემომხედა. სანამ რამეს მეტყოდა, უკვე ვიცოდი, რასაც მიპასუხებდა.</div>
<div></div>
<div>_ მე ეს უნდა გავაკეთო, ელო.</div>
<div></div>
<div>_ და ჩვენი ურთიერთობა?</div>
<div></div>
<div>_ გაგრძელდება ისე, როგორც თავიდან მოვილაპარაკეთ. _ თქვა და სინანულით სავსე ხვნეშა ამოაყოლა სიტყვებს.</div>
<div></div>
<div>იმდენად შეურაცხყოფილად ვიგრძენი თავი, მზად ვიყავი, მეტირა, თუმცა ვხვდებოდი, რომ ვერავის დავადანაშულებდი ამაში _ მე თვითონ წამოვაყენე სულელური პირობები და დაჟინებით მოვითხოვდი მის მკაცრად შესრულებას.</div>
<div></div>
<div>_ ბიზნესი უპირველეს ყოვლისა. _ ჩავასარკაზმე და გავტრიალდი.</div>
<div></div>
<div>ვიცოდი, რომ ამჯერად ბიბი უკან არ გამომყვებოდა…</div>
<div>გაგრძელება იქნებაიხილეთ წინა თავი</div>