"Love is... ანუ სიყვარული არის...": ვინ არის ყველასთვის საყვარელი წყვილი რეალობაში: წაიკითხეთ მათი ტრაგიკული სიყვარულის ისტორია - Marao

ყველას უყვარს Love is საღეჭი რეზინი: წითური გოგონა და შავგვრემანი ბიჭი ასახავს სასაცილო და ამაღელვებელ სიტუაციებს და აჩვენებს, რომ ნამდვილი სიყვარული იმალება ყოველდღიურ საქმეებში და ჩვეულებრივ წვრილმანებში. იცოდით, რომ ეს საყვარელი ჩანახატები ნამდვილ წყვილზე იყო დაფუძნებული? მაგრამ რეალური ამბავი არც თუ ისე კარგად მთავრდება.

მხატვარი კიმ გროვი ლოს-ანჯელესში ახალი ზელანდიიდან 60-იანი წლების შუა ხანებში ჩავიდა - ის მხოლოდ 19 წლის იყო. კიმმა იტალიელი ინჟინერი რობერტო კასალი სათხილამურო კურორტზე გაიცნო და გრძნობების გამოსახატავად მხიარული კომიქსების დახატვა დაიწყო: თითოეულ სურათს თან ახლდა წარწერა, რომელიც იწყებოდა სიტყვებით Love is... (Love is...).

თავად გოგონა სერიოზულად არ აღიქვამდა თავისი სამუშაოს ამ ნაწილს, თუმცა რობერტოს უნდოდა ნახატები რაც შეიძლება მეტ ადამიანს ენახა. მოგვიანებით კიმმა კომიქსების დაბეჭდვა მაისურებსა და ჭიქებზე დაიწყო. 

1971 წელს კიმი და რობერტო დაქორწინდნენ - კიმმა განაგრძო ურთიერთობების განვითარებისა და ოჯახური ბედნიერების დოკუმენტირება თავის ნამუშევრებში - ჩანდა, რომ მათ ბედნიერებას ბოლო არ ჰქონდა.

მაგრამ 1975 წელს რობერტო კაზალის კიბოს დიაგნოზი დაუსვეს. კიმმა თავი მიუძღვნა ქმრის გადარჩენას: დათანხმდა ახალი წამლების გამოცდაზე, ოპერაციებზე - ერთი სიტყვით, ცდილობდა ყველაფერი გაეკეთებინა მისი სიცოცხლის გასახანგრძლივებლად. მაგრამ ყველაფერი ამაო იყო; დიაგნოზიდან მხოლოდ ერთი წლის შემდეგ რობერტო გარდაიცვალა.

მთელი ის პერიოდი, როცა რობერო სიცოცხლისთვის იბრძოდნენ, კომიქსებს კიმის თხოვნით მისი მეგობარი, ინგლისელი მხატვარი ბილ ასპრეი ხატავდა. ქმრის გარდაცვალების შემდეგ ქალი ვეღარ დაუბრუნდა იმ პროფესიას, რამაც იგი ცნობილი გახადა. 

თუმცა, რობერტის გარდაცვალებიდან წელიწადნახევრის შემდეგ კიმმა მოულოდნელად გამოაქვეყნა ახალი კომიქსი: სურათზე გამოსახული იყო გოგონა ეტლით, ხოლო წარწერა: „მოხარულები ვართ წარმოგიდგინოთ მილო კასალი." როგორც აღმოჩნდა,  კიმმა ქმრის გაყინული გენეტიკური მასალა გამოიყენა და მესამე შვილი გააჩინა. ეს ამბავი ნამდვილ სკანდალად იქცა: ვატიკანმაც კი გაავრცელა მიმართვა, რომელშიც დაგმო მხატვარი და მის ქმედებას არაეთიკური უწოდა. 

კასალი და მისი ვაჟები საცხოვრებლად ავსტრალიაში გადავიდნენ და დარჩენილი წლები ცხენების მოშენებას დაუთმეს. კიმი 1988 წელს გარდაიცვალა. მისი გარდაცვალების შემდეგ უფროსმა ვაჟმა სტეფანომ დაიწყო კომპანიის საქმეების მართვა, რომელიც ფლობს კომიქსების გამოყენების უფლებებს, ბილ ასპრეიმ განაგრძო კომიქსების დახატვა.

უცნაურია, რომ კასალის ოჯახს წარმოდგენაც არ ჰქონდა, რომ მათი კომიქსები საღეჭი რეზინის სახით თურქეთში იწარმოებოდა. თურქი მწარმოებლები არავის არ უხდიდნენ ჰონორარს. ვითარება სულ რაღაც 10 წლის წინ შეიცვალა - თურქული საკონდიტრო ქარხანა მსხვილმა საერთაშორისო მწარმოებელმა იყიდა, რომელმაც იურიდიული დოკუმენტაცია სათანადოდ მოამზადა. ახლა კასალის მემკვიდრეები თავიანთ ჰონორარს იღებენ.