"19 წლისას შემეძინა ნიკოლოზი და ოჯახისა და შვილის მიმართ პასუხისმგებლობის შეგრძნებამ ძალიან შემცვალა" - ანკა ვასაძე ოჯახზე, წინაპრებზე და პროფესიაზე - Marao

მსახიობ ანკა ვასაძეს საზოგადოება როგორც თეატრის სცენიდან, ისე ტელეეკრანებიდან კარგად იცნობს. მან აუდიტორიას თავი პროექტ „ცეკვავენ ვარსკვლავებიდანაც“ შეაყვარა, სადაც მეწყვილესთან, ოთო ფოლადაშვილთან ერთად წარმატებით გამოდიოდა.

ანკა ვასაძე დიდი ქართველი მსახიობების, აკაკი ვასაძისა და მარინე თბილელის, შთამომავალია. მარინე თბილელის პირველი მეუღლე აკაკი ვასაძის ვაჟი, ცნობილი რეჟისორი, გოგი ვასაძე იყო. შეეძინათ ვაჟი – აკაკი ვასაძე უმცროსი. მათი ოჯახი მალე დაინგრა, მაგრამ მარინე თბილელი მამამთილს, აკაკი ვასაძეს, მუდამ ემადლიერებოდა.

წლების შემდეგ მარინე თბილელი ცნობილ რეჟისორსა და კულტურის მოღვაწეზე, აკაკი დვალიშვილზე დაქორწინდა და მისგან შეეძინა ბაია დვალიშვილი, რომელიც ასევე მსახიობი გახლავთ. ანკა ვასაძე კი აკაკი ვასაძე უმცროსის შვილიშვილია და ბაია დვალიშვილს ბებოს ეძახის… დიდი ბებია, მარინე თბილელი, კარგად ახსოვს, მაგრამ დიდ აკაკი ვასაძეს არ მოსწრებია. 

ბავშვობა

ზოგადად, სასაცილო და მხიარული ბავშვი ვიყავი, არასდროს მბეზრდებოდა კონცერტების ჩატარება ოჯახის წევრებისთვის, სტუმრებისთვის, სადაც ლექსსაც ვამბობდი, ვმღეროდი და ვცეკვავდი კიდეც. ბუნებრივია, ბევრი სასაცილო შემთხვევა გადამხდა თავს. მიყვარდა სახლიდან გაპარვა, ერთხელაც სურამში, ჩვენს აგარაკზე ყოფნის დროს გავიპარე ეზოდან, ძალიან ბევრი მეძებეს და ბოლოს ტრავმატოლოგიური საავადმყოფოს ორდინატურაში მიპოვეს, სადაც ექიმების და ექთნების წინაშე დიდი გამოსვლა მქონდა, კონცერტს ვატარებდი. არ ატანდნენ ჩემ თავს.

ბავშვობის ყველაზე უსიამოვნო მოგონება ბაბუაჩემის გარდაცვალებაა. მე და მას განსაკუთრრბული ურთიერთობა გვქონდა, გამორჩეული. თანაც მისი გამზრდელი ბებიის სახელი დამარქვეს და ამ ფაქტმა უზომოდ გაახარა. ძალიან ბევრ დროს ვატარებდით ერთად, ბევრუ მასწავლა, სამშობლოს და წინაპრების სიყვარული ჩამინერგა, მიყვებოდა ისტორიებს დიდ ბაბუაზე, ბებიებზე და მეუბნებოდა, რომ მათი სულები სულ ჩვენს გვერდით არიან. ძალიან, ძალიან ბევრი დაგვაკლდა მისი წასვლით, 59 წლის იყო, ხშირად მიფიქრია, რომ სხვანაირი ვიქნებოდი მის გვერდით.

ჩემს ცხოვრებასა და აღზრდაში ბევრი ადამიანი იყო ჩართული, განსაკუთრებით ბებიები. მახსოვს, მამაჩემით მაშინებდნენ, რადგან საშინლად ჯიუტი ვიყავი. დღეს ძალიან კარგი მეგობრები ვართ და ჩემთვის მარტივია მასთან ვიყო ისეთი, როგორიც ვარ. ორივე მშობელი ახალგაზრდაა – ასაკითაც და სულითაც, ბავშვურებიც კი. დედაჩემიც და მამაჩემიც მკაცრები იყვნენ, ბევრისგან გამიგია და ვიცი, რომ კამათისა და ჩხუბის დროს სხვას შეურაცხყოფას აყენებენ, ჩვენთან ეს არასოდეს ყოფილა, ყოველთვის გვაქვს ზღვარი საუბრის დროსაც კი და ეს მომწონს. დედაჩემი ყველაზე დიდი მოტივატორია, სულ ცდილობს, მუხტი მომცეს, რომ ვიშრომო და მიზნები დავისახო.

პროფესია

სულ ვიცოდი , რომ მსახიობი ვიქნებოდი, სცენაზე ვიდგებოდი და სხვადასხვა როლს ვითამაშებდი, ალბათ რაზეც ოცნებობ, რაც ძალიან გინდა რომ აგიხდეს, ის მოდის კიდეც შენთან. მე ახლაც სულ ვოცნებობ და მჯერა, რომ ერთ მშვენიერ დღეს ჩემი ფიქრები რეალობად იქცევა ისევე, როგორც ერთ დროს პატარა ანკას ოცნებები დღეს ხორცშესხმულია.

ჩემი პირველი როლი იყო სპექტაკლში „სამი და“. მესამე კურსზე მარჯანიშვილის თეატრში „ტარტიუფში“, ლევან წულაძემ დამაკავა, მარიანას როლზე. ეს იყო ძალიან დიდი ბედნიერება ჩემთვის. ემოციური იყო. შემდეგ ლევანმა შტატში ამიყვანა. იმდენად ვნერვიულობდი, ისეთი დაძაბული ვიყავი, ვერაფერს ვაკეთებდი. შემდეგ უკვე მთელ დღეებს იქ ვატარებდი, ახლა სახლივითაა.

პირადი ცხოვრება

ანკა ვასაძე დაქორწინებულია, მას და მის მეუღლეს ორი შვილი ჰყავთ. ანკა ოჯახურ კადრებს სოციალურ ქსელში ხშირად აქვეყნებს, თუმცა მეუღლესთან ერთად იშვიათად ჩნდება.

• "ჩემი ბავშვობის თითქმის ყველა მოგონება ბებია-ბაბუას უკავშირდება, მათზე ტკბილი ხომ არაფერია" - ანკა ვასაძის გულახდილი საუბრები ბებიასთან 
• „ბედნიერი ოჯახი“ - ანკა ვასაძის ოჯახური იდილია და ახალი ფოტოები 

"ძალიან პატარა გავთხოვდი, 18 წლის ასაკში. ჩემი მომავალი მეუღლე, გიორგი თოფურიძე, სკოლაში გავიცანი. ჩემზე უფროსი იყო და ჩვენი ამბავი მაშინ არ დაწყებულა. 17 წლის ვიყავი, ისევ რომ შევხვდით ერთმანეთს და მას მერე ერთად და კარგად ვართ.

19 წლისას შემეძინა ნიკოლოზი და ოჯახისა და შვილის მიმართ პასუხისმგებლობის შეგრძნებამ ძალიან შემცვალა. მანამდე ზარმაცი და მოუხერხებელი ვიყავი. პასუხისმგებლობამ კი გამომწვრთნა და გამაყოჩაღა. უფრო მობილიზებული გავხდი, მანამდე ყველაფრის გადადება მიყვარდა.

გიორგი პროფესიით ეკონომისტია და თავისი ბიზნესი აქვს. იცის, რომ ჩემი პროფესიისთვის დიდი დროა საჭირო, მაგრამ, ტყუილი იქნება, ვთქვა, სიამოვნებს, სულ დაკავებული რომ ვარ და პროტესტი არ აქვს-მეთქი. რასაკვირველია, უნდა, უფრო მეტ დროს ვატარებდე მასთან, მაგრამ იცის, რომ ჩემი პროფესია ძალიან მიყვარს. იუმორით მეუბნება ხოლმე, არასოდეს ხარ სახლში და ყველაფერი შენზეა მორგებული, დასვენებაც და სხვა რამეცო. ხანდახან ამოუვა ხოლმე ყელში ჩემი არყოფნა და რა არის, რა უბედურებააო, ამბობს.