„მე მამას გოგო ვიყავი მთელი ჩემი ცხოვრება... ერთადერთი საფიცარი მამა მყავდა" - ნუცა ცისკარიშვილი მამის გარდაცვალებაზე საუბრობს - Marao

„მე მამას გოგო ვიყავი მთელი ჩემი ცხოვრება... ერთადერთი საფიცარი მამა მყავდა" - ნუცა ცისკარიშვილი მამის გარდაცვალებაზე საუბრობს

2024-10-21 18:05:06+04:00

ბლოგერი ნუცა ცისკარიშვილი ფოტოგრაფ ნათია ღაჭავას იუთუბის არხზე სტუმრად იმყოფებოდა, სადაც მამის დაკარგვის მძიმე და მტკივნეული მომენტი გაიხსენა.

„მე მამას გოგო ვიყავი მთელი ჩემი ცხოვრება. ახლაც მამას გოგო ვარ. კარგი ნუცას წინა პლანზე წამოწევა სწორედ მამის გარდაცვალების შემდეგ დაიწყო. მამა რომ გარდაიცვალა, დავიჯერე, რომ იქიდან მიყურებდა. ბიჭებს არასდროს ვხვდებოდი. თავდაჭერილი ვიყავი სადაც წავიდოდი. ბრილიანტს მეძახდა და როგორი მისაბაძი გოგოც ვიყავი მისთვის მინდოდა ასეთი ვყოფილიყავი. მამას ისტორიას რაც შეეხება, მეგონა ეგეთი მომენტი ფილმებში მქონდა ნანახი.

2012 წელს დაიღუპა მამა. სრული სიბნელე იყო არაფერი არ ჩანდა იმის იქით. ერთადერთი საფიცარი მამა მყავდა. ფეხებთან ვეჯექი და ხრიალი რომ დაიწყო ძალიან შემეშინდა. ბოლო წუთებშიც თავზე ვედექი. ვიცანი ის მომენტი როცა სხეული სულს ტოვებდა. ბებოსთანაც ეს მომენტი მქონდა. სიკვდილის აღარ მეშინია ამიოს გამო.

მარტის ძალიან ცივი ღამე იყო. გაღუღუნებულ ღუმელთან უბრალოდ დაიძინა, დაახლოებით რამის 12 საათი იყო ჯინსების თაობას ვკითხულობდი. სწორედ მაგ დროს ვფიქრობდი, რომ საყვარელი ადამიანის დაკარგვა არ მქონდა გამოცდილი. უცებ გავიგე უცნაური ხრიალი და იმ დღეს ცუდად გრძნობდა თავს.

10 საათზე დაიძინა და 11 საათზე დაიწყო ეს უცნაური ხმა. მივხვდი, რომ უკვე მიდიოდა. ჩემი პატარა დები ერთი მუთაქით გამოვარდა და საშველად მივედით. სალომემ მუთაქა ამოუდო ფეხებში და იძახდა სისხლი ტვინისკენ წავაო. მეორე დამ გულის დამუშავება დაიწყო. ზუსტად ხუთ წუთში გარდაიცვალა“, – საუბრობს ნუცა ცისკარიშვილი.

  • „სჯობს გვიან, ვიდრე არასდროსო; ჰოდა, მეც მივყვები ამ პრინციპს და გიზიარებთ ორი თვის დაგვიანებით დაჩის ოქროს და პირველი დაბადების დღის ვლოგს " - ნუცა ცისკარიშვილი 
  • ნუცა ცისკარიშვილის შთამბეჭდავი ვიდეო ეროვნულ მოტივებზე - "დიდი შრომა ჩავდეთ, შეფასება თქვენთვის მოგვინდია" 

ნუცა ცისკარიშვილი

ნუცა ცის­კა­რიშ­ვი­ლის ცხოვ­რე­ბა ზღა­პარს ჰგავს, ისეთ ზღა­პარს, რო­მელ­ზეც ხში­რად გო­გო­ნე­ბი ბავ­შვო­ბა­ში ოც­ნე­ბო­ბენ. მე­ო­რე კურ­სზე იყო, რო­დე­საც გა­და­წყვი­ტა, რომ თა­ვი­სუფ­ლე­ბა თავ­ზე წაკ­რუ­ლი მან­დი­ლით გა­მო­ე­ხა­ტა. თა­ვი­დან ყვე­ლას დრო­ე­ბი­თი გა­ტა­ცე­ბა ეგო­ნა, ოჯა­ხი კი ხალ­ხის არცთუ ისე სა­სი­ა­მოვ­ნო კო­მენ­ტა­რებ­ზე ნერ­ვი­უ­ლობ­და. გო­გო­ნას ეუბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ ამ იმი­ჯით და­ო­ჯა­ხე­ბა გა­უ­ჭირ­დე­ბო­და. მას შემ­დეგ წლე­ბი გა­ვი­და და გო­გო­ნა მან­დი­ლით ცნო­ბი­ლი მწერ­ლის, ოტია იო­სე­ლი­ა­ნის შვი­ლიშ­ვი­ლის, უმ­ცრო­სი ოტი­ას მე­უღ­ლეა. 

წყვი­ლი ჯერ კი­დევ წლე­ბის წინ და­სახ­ლდა წყალ­ტუ­ბო­ში, მწერ­ლის კარ-მი­და­მო­ში და სოფ­ლის მე­ურ­ნე­ო­ბას მიჰ­ყო ხელი. თა­ვი­დან ნუცა სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში გვერ­დით "ოტი­ას ეზო­თი“ გა­იც­ნო, სა­ი­და­ნაც მუ­დამ მოღი­მა­რი მან­დი­ლი­ა­ნი გო­გო­ნა გა­მომ­წე­რებს სა­ინ­ტე­რე­სო ამ­ბებს უზი­ა­რებ­და.

მალე მიხ­ვდა, რომ პი­რა­დი სივ­რცეც აუ­ცი­ლე­ბე­ლი იყო და ახა­ლი გვერ­დი "ნუ­ცას დღი­უ­რი“ გა­ა­კე­თა, სა­დაც უკვე ასი ათას­ზე მეტი "მეგ­ზუ­რი“ ჰყავს. ასე ეძა­ხის ნუცა თა­ვის გა­მომ­წე­რებს, რო­მელ­თაც ბოლო ორი თვეა შეც­ვლილ როლ­სა და ცხოვ­რე­ბა­ზე უყ­ვე­ბა. ოტი­ას და ნუ­ცას ოთხი წლის შემ­დეგ ნა­ნატ­რი შვი­ლი, დაჩი იო­სე­ლი­ა­ნი შე­ე­ძი­ნათ...