„საქართველოს ბულბულის“ ემოციური ტრიუმფი - დათო კენჭიაშვილი კონცერტის შემდგომ ემოციებს გვიზიარებს - Marao

7 მარტს თბილისის ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზში  დათო კენჭიაშვილის სოლო კონცერტმა სრული ანშლაგით ჩაიარა. „საქართველოს ბულბულის“ მოსასმენად   მსმენელი არა მხოლოდ საქართველოდან, არამედ მის საზღვრებს გარედანაც, სპეციალურად ამ დღისთვის  ჩამოვიდა. ფილარმონიაში შეკრებილ გულშემატკივრებს შორის იყვნენ ემიგრანტები დაღესტნიდან, ინგუშეთიდან, ჩეხეთიდან, იტალიიდან და საფრანგეთიდან.  

საღამომ დაუვიწყარი შთაბეჭდილებები დაუტოვა მაყურებელს, ისეთი, როგორსაც მხოლოდ ნამდვილი ხელოვნება და გულწრფელი სცენური შესრულება ქმნის.  

„დედა ღვთისაა“ –   კონცერტი ტრადიციულად მომღერლის დედის ხსოვნას და ყველა დედას მიეძღვნა.  

კონცერტის შემდგომ  დათო კენჭიაშვილმა საკუთარი ემოციები გაგვიზიარა – რას ნიშნავდა ეს დღე მისთვის, რამდენად ელოდა ასეთ გამოხმაურებას და რა გეგმები აქვს მომავალში?

- უკვე მესამედ გქონდათ კონცერტი ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზში, რომელმაც სრული ანშლაგით ჩაიარა. რამდენად ელოდით ამხელა გამოხმაურებას? გაგვიზიარეთ თქვენი ემოციები... 

- სიმართლე გითხრათ, არ ველოდი, რომ ჩემს ქვეყანაში, ჩემს კონცერტზე ამდენი ადამიანი სხვადასხვა ქვეყნიდან  შეიკრიბებოდა. წელს ყველაფერი კიდევ უფრო ემოციური იყო. ჩემთვის ძალიან ამაღელვებელი იყო ის უდიდესი სიყვარული და მხარდაჭერა, რომელსაც სცენიდან ყოველ წამს ვგრძნობდი. მსმენელისგან წამოსული ეს ენერგია ჩემთვის იმდენად ძლიერი იყო, რომ საკუთარ თავში კიდევ უფრო მეტი ძალა ვიპოვე – ორმაგად ვცდილობდი, ორმაგად გადავცემდი ჩემს ემოციას და უფრო ძლიერად ვგრძნობდი მუსიკის სიღრმეს.

როდესაც ამხელა სიყვარულს გრძნობ შენს ქვეყანაში, შენივე ხალხისგან, ეს ყველაზე დიდი საჩუქარია. ჩემი ხალხი, ჩემი ქვეყანა არის ჩემი მთავარი საზომი – მათი გვერდში დგომა და ეს ერთიანობა ჩემთვის ამ დღეების ყველაზე დიდი ემოციაა. შეიძლება ითქვას, რომ ასეთი ძლიერი მხარდაჭერა ჩემს ქვეყანაში ამ დოზით აქამდე არ მიგრძნია– და ეს შეგრძნება ჩემთან დიდი ხნით დარჩება. 

- მსმენელის სიყვარული უდიდესი ძალაა ნებისმიერი არტისტისთვის. როგორ აღიქვამთ იმ ფაქტს, რომ ხალხი სპეციალურად ჩამოდის თქვენი კონცერტისთვის სხვადასხვა ქვეყნიდან?   

ხელოვნებას უდიდესი ძალა აქვს – ის ეხება არა მხოლოდ მუსიკას, არამედ ადამიანების შინაგან სამყაროს, მათ ემოციებსა და შეგრძნებებს. ეს ძალა იწვევს პასუხისმგებლობას, ყურადღებას, ბედნიერებას, ზოგჯერ კი შიშსაც. ხელოვნება ერთდროულად აჩენს სიყვარულის და გამარჯვების განცდას, მაგრამ ასევე შეიძლება განსხვავებული რეაქციებიც გამოიწვიოს. ხელოვანი ყოველთვის აცნობიერებს, რომ მისი შემოქმედება შეიძლება იყოს ბედნიერების წყარო, მაგრამ ზოგჯერ შეიძლება სხვაგვარადაც აღიქვან. ხელოვნება ისეთივე ძლიერ ემოციას იწვევს, როგორც სიყვარული – ზოგისთვის ეს გაერთიანებაა, ზოგისთვის კი გაუცხოებაც. ამიტომ, როცა სცენიდან ამხელა სიყვარულს გრძნობ, განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია, რომ შენი შემოქმედება იყოს გულწრფელი, სუფთა ვიბრაციებით გაჟღენთილი.

ეს ვიბრაციები მხოლოდ ქართული არ არის – ეს არის მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხის ემოცია, რომელსაც ყველა ადამიანი ერთნაირად შეიგრძნობს, ენის ბარიერის მიუხედავად. სწორედ ამიტომ, ამ კონცერტზე ჩამოვიდნენ მსმენელები დაღესტნიდან, ინგუშეთიდან, აზერბაიჯანიდან, ჩეხეთიდან, იტალიიდან, საფრანგეთიდან. მათ შორის იყვნენ როგორც ემიგრანტები, რომლებმაც შორეულ ქვეყნებში ქართული მუსიკა წაიღეს, ისე ადგილობრივები, რომლებმაც ამ ვიბრაციების სიძლიერე სხვანაირად, მაგრამ ისევე ღრმად შეიგრძნეს.  ეს კონცერტი კიდევ ერთხელ იყო დადასტურება იმისა, რომ ხელოვნება ცდება საზღვრებს – ის ქმნის ერთიან ემოციურ სივრცეს, რომელიც ყველას ესმის, მიუხედავად ეროვნებისა და მშობლიური ენის განსხვავებულობისა.

- „დედა ღვთისაა“ – კონცერტი, რომელიც განსაკუთრებულ დატვირთვას ატარებს. რას ნიშნავს ეს საღამო თქვენთვის და რამდენად განსხვავებული იყო წლევანდელი კონცერტი? 

კონცერტი „დედა ღვთისაა“ უკვე თავადვე ატარებს უდიდეს სიმბოლურ დატვირთვას. მაგრამ როდესაც ამ სახელის ქვეშ დედაც მოიაზრება, ეს ემოციას კიდევ უფრო ამძაფრებს – ის სიყვარულისა და ენერგიის სრულიად სხვა განზომილებაში გადადის. ყოველი კონცერტი უნიკალურია, მაგრამ ამ საღამოსთვის ყოველთვის განსაკუთრებულად ვემზადები. ვცდილობ, რომ ყოველ წელს რაღაც განსხვავებული შევიტანო, თუმცა ძირითადი მუხტი უცვლელი რჩება. ჩემი შემოქმედება მრავალფეროვანია, მასში უამრავი ჟანრობრივი ელემენტი ერთიანდება, მაგრამ როდესაც კონცერტი დედის ხსოვნას ეძღვნება, ყველაფერი ბუნებრივად სხვაგვარ ენერგიაში გადადის. 

ამ დღეს სცენაზე ჩემი ვიბრაციები ყოველთვის უფრო რბილი, თბილი და ემოციურად სიღრმისეულია. ეს არ არის მხოლოდ მუსიკა – ეს არის განცდა, კავშირი და ენერგეტიკული ტალღა, რომელიც იმ ადამიანებამდე მიდის, ვინც დარბაზში იმყოფება. ეს კონცერტი ყოველთვის განსაკუთრებული გზით უნდა შესრულდეს – იმ ვიბრაციით, რომელსაც მხოლოდ ეს დღე მოითხოვს.

- რა არის შემდეგი ნაბიჯი? უნდა ველოდოთ ახალ პროექტებს, კოლაბორაციებს ან კიდევ უფრო მასშტაბურ კონცერტებს? 

 ჩემს შემოქმედებაში სიახლეები ყოველთვის ბევრი და მრავალმხრივია. ვმუშაობ რამდენიმე სხვადასხვა მიმართულებით, სადაც თითქმის ყველა ჟანრი ერთიანდება, თუმცა ჩემი მთავარი ღერძი ქართული ფოლკლორია – მუსიკალური საფუძველი, რომელზეც გავიზარდე და რომელიც ჩემთვის იდენტობის ნაწილია. სწორედ ამიტომ, ჩემი შემოქმედებითი მრავალფეროვნება ბუნებრივად მოდის – ხელოვნება ჩემთვის მუდმივი ძიებაა, თუმცა მისი ფესვები ყოველთვის ქართულ მუსიკაში რჩება.

რაც შეეხება კონცერტებს – დავიწყეთ ტურნე საქართველოს მასშტაბით. პირველ ეტაპზე ბათუმი, ქუთაისი და ზუგდიდი იქნება ის ქალაქები, სადაც ჩემს მსმენელთან ერთად კიდევ ერთხელ შევქმნით იმ საოცარ ერთობას, რასაც ფილარმონიაში ვიგრძენით. ამ ტურნეს ჩემს გულშემატკივრებთან შესახვედრად მივუძღვენი – მათთვის, ვინც დედაქალაქში ჩამოსვლას ვერ მოახერხა, ახლა მე მივდივარ მათთან.

მჯერა, რომ მუსიკა საზღვრებს არ ცნობს – არც გეოგრაფიულს, არც ემოციურს. ამიტომ, ვიმოგზაურებთ საქართველოს რეგიონებში, მივიტანთ იმ განცდას, რაც ერთად გავიზიარეთ ფილარმონიაში, და შევხვდებით ჩვენს მსმენელს იქ, სადაც ისინი არიან. ჩვენ, ხელოვანები, ჩვენს საქმეში ქვეყნის ელჩები და ჯარისკაცები ვართ – და ამ გზაზე სიხარულით მივდივარ, რადგან ვიცი, რომ ეს ყველაფერი ჩვენს ერთობას, ჩვენს საერთო ენერგიას, ჩვენს მუსიკას ეკუთვნის.